Κούλογλου: Ας σταματήσουν να ψάχνουν στην Ελλάδα τον αποδιοπομπαίο τράγο

Permalink

 

Ντιμπέιτ με θέμα το προσφυγικό και καλεσμένους τους ευρωβουλευτές Στέλιο Κούλογλου και Μαρία Ντε Σαρνέζ (Γαλλία) πραγματοποίησε η δημόσια ελβετική ραδιοτηλεόραση RTS.
RTS: Η Ελλάδα έχει δίκιο να είναι οργισμένη από τις επιπλήξεις των Βρυξελλών, ανοίγουμε τη συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει με δύο ευρωβουλευτές, τη Μαριέλ ντε Σαρνέζ, καλησπέρα, είστε Γαλλίδα ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων, και τον Στέλιο Κούλογλου, ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Κα Σαρνέζ, χρειάζονται πραγματικά εξωτερικά σύνορα ακούσαμε τις επιπλήξεις των Βρυξελλών, και την αγανάκτηση της Αθήνας. Αν δεν υπάρξει ενισχυμένος έλεγχος, αν η Αθήνα δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, δε θα υπάρξει πια Σένγκεν;

Σαρνέζ: Καταρχήν, θεωρώ ότι η Αθήνα έχει δίκιο. Δεν έχω καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πιστεύω ότι η Κομισιόν κάνει μεγάλο λάθος. Τι σημαίνει η Σένγκεν; Ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κι όχι μόνο της Ελλάδας. Και ότι ο έλεγχος αυτών των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, πρέπει να είναι μια κοινή ευθύνη. Το λέω εδώ και μήνες, χρόνια, ότι χρειαζόμαστε αποτελεσματικό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων. Τα ελληνικά νησιά είναι τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, και χρειαζόμαστε προφανώς μια ευρωπαϊκή κινητοποίηση, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μοιραστούμε αυτό το πολύ βαρύ φορτίο. Πέρσι είχαμε ένα εκατομμύριο διελεύσεις, εγώ έκανα με αυτοκίνητο τη διαδρομή στα Βαλκάνια, το περασμένο φθινόπωρο, ανάμεσα στην Αθήνα και την Ουγγαρία, για να δω επί τόπου την κατάσταση στην περιοχή. Όλα τα σύνορα είναι υπερφορτωμένα χωρίς καμία πρόβλεψη εκ μέρους των υπευθύνων της  ΕΕ. Ίσως η ελληνική κυβέρνηση να έκανε ότι έκανε αλλά τι ακριβώς θέλατε να κάνει, μόνη της;

RTS: Δεν κατηγορείτε λοιπόν την Ελλάδα, άρα τι πρέπει να κάνουμε για να δράσουμε συντονισμένα;

Σαρνέζ: Να αποφασίσουμε ότι δεν μπορούμε να αναθέσουμε τη φύλαξη των συνόρων μας στην Τουρκία, και να της υποσχόμαστε εκατομμύρια ευρώ και ότι όλα τα μεγάλα κράτη στον κόσμο επιβλέπουν τα σύνορά τους.

RTS: Τι σημαίνει αυτό; Μέσω συνοριοφυλακής, ακτοφυλακής;

Σαρνέζ: Ακτοφυλακή και συνοριοφυλακή, άρα πρέπει να δώσουμε χρήματα, ανθρώπινους πόρους. Όταν βλέπουμε τι γίνεται στη Λέσβο ένα νησί που έχει πλημμυρίσει από πρόσφυγες κι αν λάβουμε υπόψη την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, πώς να τα καταφέρει μόνη της; Είναι απολύτως αδύνατο! Αν προσθέσουμε και τη Συνθήκη του Δουβλίνου, σύμφωνα με την οποία η χώρα που παίρνει  τα δαχτυλικά αποτυπώματα ενός ατόμου είναι υποχρεωμένη να δεχθεί το άτομο αυτό, αν απελαθεί. Αυτό το σύστημα δε μπορεί να λειτουργήσει. Άρα χρειάζονται όχι μόνο πραγματικοί έλεγχοι στα σύνορα, όχι μόνο λήψη δαχτυλικών αποτυπωμάτων, αυτό διαρκεί απλώς πέντε δέκα λεπτά, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Αυτό που πρέπει, είναι να δούμε από αυτούς που καταφθάνουν, ποιός είναι μετανάστης, ποιος θεωρείται πολιτικός πρόσφυγας και από ποιά χώρα έρχεται. Πρέπει να πράξουμε με σοβαρότητα. Aλλιώς δε βοηθάμε ούτε τους πρόσφυγες που φεύγουν από τη Συρία και το Ιράκ, ούτε την Ευρώπη.

RTS: Στέλιο Κούλογλου, φαντάζομαι συμφωνείτε, η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί, χρειάζεται μια συντονισμένη λύση. Ωστόσο κατηγορείται για αμέλεια. Μπορεί να κάνει περισσότερα για τη φύλαξη των συνόρων, προτού τη βοηθήσουν τα υπόλοιπα 27 κράτη μέλη;

Κούλογλου: Πάντα μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, αλλά θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Η Λέσβος είναι ένα νησί με 50 χιλιάδες κατοίκους. Μέσα στο 2015, έφτασαν στο νησί περισσότεροι από 500 χιλιάδες άνθρωποι. Δηλαδή, δέκα φορές τον πληθυσμό του νησιού! Είναι σαν να φτάνουν στη Γαλλία…

Σαρνέζ: 20 εκατομμύρια στο Παρίσι.

Κούλογλου: 600 εκατομμύρια σε όλη τη Γαλλία. Είναι απίστευτο. Πρέπει να σταματήσουν να ψάχνουν αποδιοπομπαίο τράγο για κάτι που δεν ευθύνεται η Ελλάδα. Ζητήσαμε βοήθεια και σε ανθρώπινο προσωπικό και υλικοτεχνική στήριξη. Έχω μπροστά μου μια λίστα με αιτήματά μας τα οποία δεν ικανοποιήθηκαν. “Η ικανοποιήθηκαν κατά το ήμισυ ή και λιγότερο. Ή και καθόλου πχ. το αίτημα για κρεβάτια, σκεπάσματα, βάρκες για την προστασία των συνόρων. Γιατί δεν κατηγορούν τις χώρες που δεν τηρούν τη συμφωνία του Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την οποία, 160 χιλιάδες πρόσφυγες έπρεπε να γίνουν δεκτοί σε διαφορετικές χώρες τις Ευρώπης; Ή γιατί δεν κατηγορούν τη Δανία ή την Ελβετία που δεν είναι μεν στην ΕΕ αλλά στην Ευρώπη, για την κατάσχεση της περιουσίας των προσφύγων; Είναι απίστευτο! Παρά τα οικονομικά προβλήματα, η ελληνική κοινωνία έδειξε απίστευτη αλληλεγγύη. Υπήρξαν πρωτοβουλίες, όχι του κράτους αλλά των ανθρώπων, στη Λέσβο και στα άλλα νησιά που δέχονται το νόμπελ ειρήνης, για την τόσο θερμή υποδοχή στους πρόσφυγες που έρχονται, ανά χιλιάδες κάθε μέρα. Επιπλέον, μας κατηγορούν ότι δεν προστατεύουμε τα σύνορα. Τι πρέπει να κάνουμε όταν έρχονται βάρκες φορτωμένες με 60 ανθρώπους εκ των οποίων 20 παιδιά; Τι κάνουμε σ’αυτή την περίπτωση; Τους πυροβολούμε; Ο Βέλγος υπουργός εσωτερικών έδωσε την απάντηση: Πνίξτε τους! είπε προχθές.

RTS: Ήταν μάλλον αστείο.

Σαρνέζ: Δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως αστείο.

RTS: Μια έκφραση που δείχνει τον παραλογισμό της κατάστασης.

Σαρνέζ: Είναι άθλιο να εκφράζεται κανείς έτσι.

RTS: Κα Σαρνέζ, μιλάτε για μια συντονισμένη πολιτική για τα σύνορα της Σένγκεν, πώς τη χρηματοδοτείτε;

Σαρνέζ: Μα με τον προϋπολογισμό της ΕΕ φυσικά και με επιδοτήσεις των κρατών μελών. Δεν μπορείτε να στρουθοκαμηλίζετε και να περιμένετε η κατάσταση να λυθεί από μόνη της, στη Μ. Ανατολή, στη Συρία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στο Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία και στη Μεσόγειο. Χρειάζεται δράση, μέτρα και συγκεκριμένες και αποτελεσματικές αποφάσεις. Πρώτον, χρειάζεται έλεγχος στα σύνορα αλλά πραγματικός έλεγχος. Όχι μόνο δαχτυλικά αποτυπώματα, αλλά διάλογος με τους ανθρώπους που καταφθάνουν, για να δούμε αν μπορούμε να τους δεχθούμε ή όχι, αν είναι αιτούντες άσυλο, δεν μπορούμε να τους δεχθούμε όλους. Χρειαζόμαστε κανονισμούς και οργάνωση. Άρα έλεγχος στα σύνορα, πρόληψη, να δούμε ποιοι είναι πραγματικά οι αιτούντες άσυλο για την Ευρώπη ή για άλλες χώρες. Γιατί είναι καλό η Ευρώπη να δείχνει αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, και είναι φυσιολογικό εφόσον είμαστε οργανωμένοι και δείχνουμε ότι δεν μπορούν όλοι να έρθουν εδώ. Αλλά πρέπει και οι άλλες χώρες να δείξουν αλληλεγγύη, κι όχι να σιωπούν με τέτοιο τρόπο. Οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία. Και τρίτον πρέπει να δράσουμε στη Συρία, να θέσει η Ευρώπη στο τραπέζι τις περιφερειακές δυνάμεις, χωρίς τις οποίες μια έξοδος από την πολιτική κρίση στη Συρία δεν είναι δυνατή.

RTS: Στέλιο Κούλογλου πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να αντέξετε μια έξοδο από τη Σένγκεν, όπως απειλούν οι Βρυξέλλες;

Κούλογλου: Ειλικρινά δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε αλλά υπάρχει ένα σχέδιο πίσω από αυτές τις εντελώς αβάσιμες κατηγορίες. Και το σχέδιο είναι η μετατροπή της Ελλάδας σ’ένα ανοιχτό στρατόπεδο για πρόσφυγες. Ο Βέλγος υπουργός το πρότεινε να φτιάξουμε στην Ελλάδα στρατόπεδο για 400 χιλιάδες πρόσφυγες. Ένα στρατόπεδο δηλαδή που δεν υπήρχε παρά μόνο στο ναζισμό. Θέλει 130 χιλιάδες αστυνομικούς γι αυτό. Υπάρχει λοιπόν αυτό το σχέδιο. Γι αυτό μιλάμε για τη Σένγκεν και την Ελλάδα και μας κατηγορούν για να μας πουν στο τέλος ότι μας βγάζουν και να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας με τους πρόσφυγες που φτάνουν.

Δεν είναι όμως η Ελλάδα μπλεγμένη στον πόλεμο στη Συρίας, δε βομβαρδίζει η Ελλάδα τη Συρία, δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Μέρκελ που κάλεσε το Σεπτέμβρη όλο τον κόσμο να έρθει στο Βερολίνο. Αν η πιο ισχυρή γυναίκα στον κόσμο σας καλεί για δείπνο στο Βερολίνο κι από την άλλη σας ρίχνουν βόμβες, τι θα κάνετε; Μετά άρχισε η Μέρκελ να έχει εσωτερικά πολιτικά προβλήματα λόγω του αριθμού των προσφύγων κι άρχισε σιγά σιγά να κατηγορεί την Ελλάδα. Ας πούμε ότι η Ελλάδα κάνει τέλεια τη δουλειά της,
εξετάζουμε όλους τους πρόσφυγες και λοιπά. Το ερώτημα είναι όμως τι θα κάνουμε μετά από αυτό; Τι θα κάνουμε μ’αυτό τον μεγάλο αριθμό προσφύγων; Είμαι απολύτως σύμφωνος, η συνάδελφος είπε ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα στη ρίζα του.

RTS: Ευχαριστούμε πολύ τη Μαριέλ ντε Σαρνέζ και τον Στέλιο Κούλογλου.

Ακούστε εδώ ολόκληρη τη συζήτηση:


(Visited 84 times, 1 visits today)

Read more:
383962-marselo-karaiskaki
Ο Μαρσέλο ως δείκτης ανάπτυξης και ο «μπίχλας» Αδωνις Γεωργιάδης

Τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Αθήνα, έγινε κάτι σπάνιο, που ανάλογό του έχει ίσως κάποτε συμβεί σε καμιά υπανάπτυκτη χώρα της...

Close