Με νωπή ακόμα τη μνήμη απ’ το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο Ζάβεντεμ των Βρυξελλών, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς φτάνοντας εκεί είναι οι στρατιώτες με τα όπλα ανά χείρας στην αίθουσα υποδοχής. Τα μέτρα ασφαλείας είναι ιδιαίτερα αυξημένα – το πλησιέστερο σημείο για να συναντήσεις κάποιον που σε περιμένει στην πρωτεύουσα του Βελγίου είναι στον απέναντι δρόμο.
Στο Ευρωκοινοβούλιο διοργανώθηκε πριν από λίγες μέρες -με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου- από την ευρωομάδα της Αριστεράς η εκδήλωση «Μικροί Ηρωες». Στόχος της ήταν η επιβράβευση ατόμων και συλλογικοτήτων που συνεισέφεραν στο ζήτημα του προσφυγικού και η προτεραιότητα, όσον αφορά τους καλεσμένους και τους ομιλητές, δόθηκε στην Ελλάδα.
«Εχω σώσει παιδάκια τόσο μικρά που χάνονταν μέσα στα σωσίβια», αναφέρει ο Θανάσης Μαρμαρινός, ψαράς από τη Μυτιλήνη, που τους προηγούμενους μήνες αντί να βγαίνει στ’ ανοιχτά με το καΐκι για ψάρεμα ακολουθούσε τα αδύναμα φώτα από τις βάρκες των προσφύγων, σώζοντας χιλιάδες ζωές.
«Η απόσταση από την Τουρκία μπορεί να είναι μικρή, αλλά η θάλασσα απρόβλεπτη. Εμπαινα στη βάρκα ακόμα κι όταν δεν ήμουν σίγουρος πως είχα πράγματι δει κάποιο φως γιατί μπορεί να κινδύνευαν ανθρώπινες ζωές και κανένας δεν ήταν εκεί έξω για να τις σώσει».
Ο Γιώργος Φλώρος είναι μίμος και μέλος του Καραβανιού της Χαράς, μιας ομάδας καλλιτεχνών που επέλεξαν να στηρίξουν με τον δικό τους τρόπο τα παιδιά των προσφύγων.
«Δεν αρκούν μόνο τα ζεστά ρούχα, ένα χαμόγελο μπορεί να γίνει φάρμακο σε ό,τι έχουν περάσει. Μέσα από το παιχνίδι κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους, διηγούνται φόβους, ανησυχίες, εξομολογούνται. Μας ακούνε να παίζουμε μουσική και φέρνουν τα δικά τους όργανα να συνοδεύσουν. Μακάρι να μπορούσα να τους αγοράσω εγώ ο ίδιος τα ξυλοπόδαρα και τις κορύνες που μου ζήτησαν».
Στην εκδήλωση πήραν επίσης μέρος οι δήμαρχοι Κοζάνης, Τρικάλων και Περάματος, των οποίων οι δήμοι κατάφεραν με συγκινητικό τρόπο και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ν’ ανταποκριθούν στην έλευση των προσφύγων.
Ο καθηγητής του ΕΜΠ και συντονιστής του Κοινωνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες «Καλώς τους», Νίκος Μπελαβίλας, εξέφρασε τη στόχευση για συνεργασία μεταξύ κρατικής και εθελοντικής δομής και ανακοίνωσε το έκτακτο καλοκαιρινό πρόγραμμα για τα παιδιά των προσφύγων, καθώς και τη λειτουργία σχολείων μέσα στα camps.
Η Αθανασία Τέλλιου από το κέντρο πληροφόρησης και τεκμηρίωσης «Αντιγόνη» μίλησε για τις δράσεις της ομάδας με τα προσφυγόπουλα στο κέντρο φιλοξενίας στα Διαβατά και ο Δημήτρης Καντερές από τον κοινωνικό χώρο Οικόπολις διηγήθηκε την προσωπική του εμπειρία ως ένας από τους ανθρώπους που μαγείρευαν ώς και 8.000 μερίδες τη μέρα για τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες στην Ειδομένη.
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε επίσης η καμπάνια της «Εφ.Συν.» «Πιάσε το χέρι μου», η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Αλληλεγγύη για Ολους και μεγάλο αριθμό δήμων και ενέπλεξε στη διαδικασία παροχής ειδών πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες μαθητές ελληνικών σχολείων.
«Οταν κάποιος χτυπάει την πόρτα σου και ζητάει βοήθεια, δεν έχει σημασία ποιος είναι, είσαι υποχρεωμένος να τον βοηθήσεις», λέει η Ιοκάστη Νικολαΐδου, νοσηλεύτρια και μητέρα, που όπως μας είπε παράτησε οικογένεια και παιδιά για να μαγειρέψει στους χιλιάδες πρόσφυγες που βρέθηκαν στο νησί της, τη Σάμο.
Και μπορεί η Ιοκάστη να είναι μία από τους «μικρούς» ήρωες του προσφυγικού, αλλά τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έχουν χαμηλώσει στη Σάμο, η αντιμετώπιση μερίδας των κατοίκων προς αυτήν και τις υπόλοιπες γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους για να μην αφήσουν κανέναν πεινασμένο δεν είναι ακριβώς αυτή που ταιριάζει σε ήρωες. Επιθέσεις σε προσωπικό επίπεδο, απειλητικά μηνύματα, bullying στον χώρο της δουλειάς.
«Δε μας ενδιαφέρει τι λέει ο ένας και ο άλλος. Κάποιοι άνθρωποι μάλλον δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Εμείς όμως κοιμόμαστε ήσυχες τα βράδια», μας λέει.
Και ποια ήταν η συμβολή αυτής της εκδήλωσης στο προσφυγικό πέραν της ανταλλαγής εμπειριών και της αναγνώρισης της συνεισφοράς ορισμένων ατόμων; Ισως ότι οι ιστορίες αυτές ακούστηκαν στο «αποστειρωμένο» περιβάλλον των Βρυξελλών και του Ευρωκοινοβουλίου και μετέφεραν εκεί κάτι από τα δάκρυα που χύθηκαν στα ελληνικά παράλια για αγαπημένους που χάθηκαν στη θάλασσα.
Οπως είπε κι η Ιοκάστη: «Εμείς, 10 γυναίκες στη Σάμο, καταφέραμε όλα αυτά. Εσείς οι 800 του Ευρωκοινοβουλίου μπορείτε να σταματήσετε τον πόλεμο».
Ρημ Χαντίμπ
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Φωτογραφία: ΑΠΕ/ΜΠΕ Ορέστης Παναγιώτου
