O ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου παραχώρησε συνέντευξη στον Θεόδωρο Ανδρεάδη Συγγελάκη για την ιταλική εφημερίδα Il Manifesto σχετικά με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας αλλά και του ευρωπαϊκού νότου. Εκφράζει την ανησυχία ότι η διευθέτηση του ελληνικού χρέους θα μεταφερθεί για μετά τις γερμανικές εκλογές λόγω της στάσης γερμανικής κυβέρνησης, υποστηρίζει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτή τη στιγμή για την ελληνική κυβέρνηση είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η μείωση της ανεργίας και τονίζει ότι παρά τις δυσκολίες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ευαισθητοποιήσει την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη και έχει διδάξει πολλά και σε άλλες χώρες.
Σχετικά με τη συζήτηση για το ελληνικό χρέος, πιστεύετε ότι μπορούμε να φτάσουμε σε λύση μέχρι το τέλος του έτους, όπως λέει ο Επίτροπος Μοσκοβισί, ή ότι θα επικρατήσει η γερμανική θέση για μια νέα αναβολή;
Φοβάμαι ότι στο τέλος θα επικρατήσει η θέση της Γερμανίας, επειδή η χώρα εξακολουθεί να κινεί τα νήματα στην Ευρώπη. Φοβάμαι, λοιπόν, ότι τα πάντα θα αναβληθούν για μετά το τέλος του 2017, μετά τις γερμανικές εκλογές. Είναι ενοχλητικό και απαράδεκτο, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί επιμένουν ότι όταν υπάρχει μια συμφωνία, θα πρέπει να εφαρμοστεί. Η συμφωνία αναφέρει ότι αν η Ελλάδα υλοποιεί τις μεταρρυθμίσεις, πρέπει να γίνει η ελάφρυνση του χρέους. Τώρα, όμως, δεδομένου ότι η χώρα του πρέπει να ψηφίσει το 2017 και έχει προβλήματα με την ακροδεξιά, ο κ Σόιμπλε δε σέβεται τις συμφωνίες που υπέγραψε ο ίδιος.
Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις για το εργασιακό. Θα επικρατήσει η θέση της κυβέρνησης υπέρ των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ή των πιστωτών που ζητούν την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, τις απολύσεις χωρίς όριο και τις εταιρικές συμβάσεις;
Το ΔΝΤ θέλει να δημιουργήσει συνθήκες που να μοιάζουν με ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και ακόμα χειρότερα. Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να ενεργοποιηθούν εκ νέου οι συλλογικές συμβάσεις που καταργούνται με το μνημόνιο λιτότητας, αλλά στο τέλος πιστεύω ότι δεν θα κερδίσει κανένα από τα δύο μέρη, και θα υπάρξει ένας συμβιβασμός. Οδεύουμε προς την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων σε όλη την Ευρώπη, και νομίζω ότι αυτό ισχύει επίσης και για τη Γερμανία, ιδίως για τους νέους.
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πόσο θεωρείτε ότι οι θέσεις της ελληνικής αριστεράς έχουν καταφέρει να αλλάξουν την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά από χρόνια σκληρής λιτότητας;
Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να κάνει λιγότερα πράγματα από ό, τι ανέμεναν οι πολίτες. Όχι λόγω έλλειψης βούλησης, αλλά λόγω του γεγονότος ότι η ισορροπία δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ήταν εντελώς ασύμφορη. Χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως αρνητικό παράδειγμα, για να παραδειγματιστούν οι άλλες χώρες. Δεν επετράπη στην κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα που είχε προτείνει, το οποίο έδινε έμφαση στην ανάπτυξη. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα θετικό παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη, έδειξε την ακραία σκληρότητα του ηγεμονικού περιβάλλοντος που επικρατεί, ευαισθητοποίησε την Ευρωπαϊκή Αριστερά και έχει διδάξει πολλά πράγματα και σε άλλες χώρες. Για το λόγο αυτό, σήμερα βλέπουμε την πορτογαλική κυβέρνηση, να τα καταφέρνει να κάνει σταδιακές αλλαγές προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων.
Ποιά είναι τώρα η μεγαλύτερη πρόκληση για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα;
Η επανεκκίνηση της οικονομίας και η μείωση της ανεργίας. Η συμφωνία που μας επιβλήθηκε το καλοκαίρι του 2015, αφήνει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών, καθώς η φορολογική επιβάρυνση είναι πολύ υψηλή. Αλλά αν η Ελλάδα καταφέρει να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, με χαμηλότερο κόστος δανεισμού για τις τράπεζες, μπορεί να αρχίσει να χρηματοδοτείται πραγματικά η οικονομία της χώρας. Υπάρχουν πολλές υγιείς επιχειρήσεις, στην Ελλάδα, που μπορούν να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση αλλά πληρώνοντας επιτόκια πολύ υψηλότερα από ό,τι θα πλήρωναν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Έτσι, δεν θα είναι ποτέ ανταγωνιστικές. Στις Βρυξέλλες, όπως και στο Βερολίνο, πρέπει να καταλάβουν ότι η Νότια Ευρώπη έχει ήδη υποφέρει πολύ. Αλλά αν ήταν να βρεθούμε χωρίς το ευρώ, με ισχυρά εθνικά νομίσματα, θα υπέφεραν πάρα πολύ και οι εξαγωγές των χωρών της Βόρειας Ευρώπης. Πρέπει να σταματήσουμε να χορεύουμε στο σαλόνι του Τιτανικού, παραμένοντας αδιάφοροι για το τι συμβαίνει στους κάτω ορόφους.
Διαβάστε εδώ το άρθρο στα ιταλικά
