Η απόφαση του ΣτΕ για το μιντιακό τοπίο στην Ελλάδα ήταν «θείο δώρο» για την ελληνική κυβέρνηση και την γλίτωσε από μεγάλο πολιτικό κόστος καθώς θα αναγκαζόταν να κλείσει κανάλια, σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέλιο Κούλογλου που μίλησε στο δημοσιογράφο της EurActiv Σαράντη Μιχαλόπουλο στο Στρασβούργο.
Παράλληλα, τόνισε ότι υπάρχει έλλειψη συστηματικής επικοινωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, κάτι το οποίο αποδίδει σε μια γενικότερη εθνική κουλτούρα αλλά «πρέπει να αλλάξει».
Έκανε, επίσης, λόγο για ανάγκη ριζικής αλλαγής των δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης και των επαφών της με το εξωτερικό.
Αναφερόμενος στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις του 2015 και την «χαμένη μάχη», ο κ. Κούλογλου υπογράμμισε ότι κάποια στιγμή, ζήτησε συνέντευξη η Liberation και κάποιος είπε ότι «η εν λόγω εφημερίδα έχει χάσει την επιρροή της […] ακόμη και εάν ισχύει δεν το λες σε έναν δημοσιογράφο διότι τους κάνεις εχθρικούς».
Στο ερώτημα σχετικά με την περίπτωση δυνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, απάντησε ότι το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικής και «εάν έρθει πιο αριστερά θα βρει και τους κατάλληλους ανθρώπους να εκφράσει αυτήν την πολιτική».
Τέλος, αναφορικά με το ζήτημα του ΔΟΛ, τόνισε ότι υπάρχει «υποκρισία».
«Μέχρι τώρα άκουγα συνεχείς εκκλήσεις διανοούμενων και ανθρώπων των γραμμάτων που ζητούσαν από την κυβέρνηση να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις και να μην αφήσει για πολιτικούς λόγους αυτό το ιστορικό συγκρότημα να καταρρεύσει […] Όταν γίνεται μια τέτοια προσπάθεια, βγαίνουν και λένε ότι η κυβέρνηση πάει να ελέγξει.»
«Θα έρθει κάποιος καινούριος επιχειρηματίας προφανώς, ενδεχομένως και με τη διαμεσολάβηση ή διευκόλυνση της κυβέρνησης. Αυτός ο επιχειρηματίας στην τελική ανάλυση, έχει και τα χρήματα και θα επιβάλει την δική του πολιτική. Δεν θα την επιβάλει η κυβέρνηση. Διαφορετικά ο κ. Βενιζέλος ας βάλει λεφτά να αγοράσει τον ΔΟΛ και να εφαρμόσει την πολιτική συμμαχίας με τον κ. Μητσοτάκη.»
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.
Στη νέα Ευρωβουλή υπάρχουν πλέον νέες ισορροπίες με την επικράτηση δεξιών δυνάμεων και δεξιό Πρόεδρο. Οι σοσιαλιστές από την άλλη πλευρά κάνουν λόγο για «αντισυμμαχία» κάνοντας στροφή στα αριστερά, δηλαδή σε εσάς και τους Πράσινους. Όλο αυτό, είναι θετική ή αρνητική εξέλιξη για την ελληνική κυβέρνηση;
Το δεύτερο κομμάτι που περιγράψατε είναι πολύ καλή εξέλιξη. Άλλωστε εμείς έχουμε ξεκινήσει με πρωτοβουλία της ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το «Προοδευτικό Κίνημα» το οποίο συσπειρώνει δυνάμεις από την Αριστερά, την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών και τους Πράσινους.
Επομένως, κατά κάποιο τρόπο πρόκειται για μια επιβεβαίωση μιας πολιτικής που θα έπρεπε να είχε ήδη υιοθετηθεί από καιρό τώρα, κυρίως από τους Σοσιαλιστές, διότι εμείς είμαστε πιο ανοιχτοί σε τέτοιου είδους συμμαχίες. Όχι όλοι μας βέβαια [από την Αριστερά], διότι υπάρχουν και ακραίες φωνές, αλλά ο βασικός πυρήνας είναι ανοιχτός προκειμένου να τελειώσει η λιτότητα που καταστρέφει την Ευρώπη και να δει ο κόσμος άσπρη μέρα.
Προσφάτως, έγιναν διάφορες αναφορές από τον συνάδελφό σας κ. Χρυσόγονο ότι π.χ. έχει να δει 2 χρόνια τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ισχύει; Υπάρχει συντονισμός με την ελληνική κυβέρνηση για την γραμμή που ακολουθείτε στις Βρυξέλλες;
Χρειάζεται πολύ μεγάλη βελτίωση των σχέσεών μας. Δε νομίζω ότι υπάρχει καμια συνειδητή προσπάθεια να μας βάλουν στην άκρη. Είναι μια εθνική κουλτούρα, την οποία εγώ έχω ζήσει και ως ανταποκριτής παλιότερα στο εξωτερικό. Δηλαδή, η χώρα βράζει στο ζουμί της και όλοι ασχολούνται με μικροπράγματα. Μπορεί να παίρνεις και να λες ‘παιδιά πέφτει το Τείχος του Βερολίνου’ και εκείνοι να απαντάνε ‘είχε σήμερα συνάντηση ο Μητσοτάκης με τον Άδωνη’ και αυτό είναι πιο σημαντικό.
Αυτό είναι που εμποδίζει μια πιο στενή και ουσιαστική επαφή, η οποία όμως σήμερα, είναι απαραίτητη. Διότι, οι εξελίξεις στην Ευρώπη είναι ραγδαίες, οι εξελίξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς επίσης, άρα αυτά τα χάσματα στην πληροφόρηση που υπάρχουν και η έλλειψη συστηματικής επικοινωνίας πρέπει να αλλάξουν.
Ένας σοβαρός λόγος που χάθηκε η μάχη του 2015, ήταν ακριβώς ότι δεν υπήρξε σοβαρή και συστηματική προσπάθεια παρουσίασης των θέσεων της ελληνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό. Το υποτιμά αυτό και η σημερινή κυβέρνηση και οι προηγούμενες λόγω αυτής της εθνικής κουλτούρας.
Ο κόσμος, ιδίως την περίοδο εκείνη, οι δημοσιογράφοι αγωνιούσαν και εκπληπαρούσαν για συνεντεύξεις, και δεν υπήρχε ανταπόκριση, δεν υπήρχε οργανωμένο σύστημα που να ικανοποιούσε αυτές τις ανάγκες. Και υπήρχε και υποτίμηση πχ ποιος είναι ο δημοσιογράφος του τάδε μέσου που μας ζητάει;
Κάποια στιγμή, ζήτησε συνέντευξη η Liberation και κάποιος είπε ότι η εν λόγω εφημερίδα έχει χάσει την επιρροή της. Ακόμη και εάν ισχύει δεν το λες σε έναν δημοσιογράφο διότι τους κάνεις εχθρικούς. Σε άλλες περιπτώσεις, δεν απαντήσαν σε αιτήματα μεγάλων εφημερίδων για συνεντεύξεις, το οποίο επίσης δεν είναι σωστό. Εάν δεν θέλεις να δώσεις συνεντεύξεις για διάφορους λόγους παίρνεις και το λες. Δεν τους αφήνεις να περιμένουνε χωρίς απάντηση.
Χρειάζεται ριζική βελτίωση όλης της πολιτικής των δημοσίων σχέσεων με το εξωτερικό. Και με το εσωτερικό αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Η ελληνική αντιπολίτευση ζητά συνεχώς εκλογές. Εσείς απαντάτε ότι εκλογές θα γίνουν το 2019. Μπορείτε να κρατήσετε μέχρι τότε δεδομένης της πίεσης;
Κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε. Αρχικά πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση και να υπάρξει μια συμφωνία που καλώς ή κακώς χρειάζεται και την συγκατάθεση του κ. Σόιμπλε, και δεύτερον θα πρέπει να υπάρξει και μια αλλαγή του πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα.
Κανένα κόμμα δεν μπορεί να κυβερνήσει όταν η αντιπολίτευση είναι στα κάγκελα και ζητά εκλογές για το παραμικρό θέμα. Πρέπει να αλλάξει το κλίμα.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πώς σας φαίνεται η προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ;
Θα πρέπει να γίνει προσέγγιση με την μείζονα αντιπολίτευση, κάποιες κινήσεις για να πέσει η ένταση. Συνεργασία σε κάποια ζητήματα, όπως το προσφυγικό, κάποια μέτρα κοινωνικής ανακούφισης, πχ με τις συντάξεις η Δημοκρατική Συμπαράταξη ψήφισε υπέρ.
Αυτό που γίνεται τώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, με την προσέγγιση Σοσιαλιστών και Αριστερών, μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα;
Είναι καιρός να εφαρμοστεί. Ο μεγαλύτερος σύμμαχος μέχρι τώρα στο Ευρωκοινοβούλιο πέραν από την ομάδα της Αριστεράς ήταν ο κ. Πιτέλα. Και επίσης, σε επίπεδο Κομισιόν ήταν ο Μοσκοβισί. Αυτοί στηρίζουν την ελληνική κυβέρνηση.
Και γιατί δεν γίνεται με το ΠΑΣΟΚ;
Διότι, υπάρχει μια βεβαρυμένη ιστορία και γιατί υπάρχουν οι εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις. Κάποια στιγμή θα πρέπει να τις δούμε αυτές πιο ψύχραιμα, να υπάρξει ένας κατευνασμός και χαμήλωμα των τόνων και από τις δύο πλευρές.
Συνεπώς, βλέπετε θετικά μια δυνητική συνεργασία με ένα «ανανεωμένο» ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως βλέπουμε δεν ανανεώνεται πρακτικά.
Αυτό είναι πρόβλημα το οποίο αφορά στο ΠΑΣΟΚ και στην Δημοκρατική Συμπαράταξη. Το να βγούμε και να πούμε εάν ανανεώνεται ή όχι θα ήταν λίγο αλαζονικό.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι να αλλάξει πολιτικές το ΠΑΣΟΚ, καθώς μέχρι τώρα ακολούθησε πολιτικές κοντά στη Νέα Δημοκρατία. Ακόμη και σήμερα, ο κ Βενιζέλος εξακολουθεί να στηρίζει μια πολιτική συνεργασίας με τη ΝΔ και δεν αποκλείω εάν το ΠΑΣΟΚ αλλάξει πορεία και έρθει προς τα αριστερά, τελικώς να πάει με τη ΝΔ.
Υπάρχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ζητούν να διαμορφωθεί εθνικό μέτωπο υπό τον κ. Μητσοτάκη, όπως πχ ο κ Πάγκαλος. Άρα, το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικής και εάν έρθει πιο αριστερά θα βρει και τους κατάλληλους ανθρώπους να εκφράσει αυτήν την πολιτική.
Αναφορικά τώρα με το μιντιακό τοπίο, την απόφαση του ΣτΕ και την επόμενη μέρα. Τι πιστεύετε;
Κατά τη γνώμη μου, η απόφαση του ΣτΕ ήταν «θείο δώρο» για την ελληνική κυβέρνηση. Διότι, διαφορετικά θα βρισκόταν υποχρεωμένη να εφαρμόσει έναν νόμο με 4 κανάλια και να κλείσει σταθμούς.
Πχ να καλέσει την αστυνομία ή να ρίξει μαύρο, και αυτό θα είχε πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος από το οποίο σώθηκε με την απόφαση. Νομίζω ότι αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι η επιλογή των 4 καναλιών ήταν λάθος, θα έπρεπε να είχε δοθεί μεγαλύτερος αριθμός. Αυτό θα είχε ρίξει την ένταση, θα είχε αποδυναμώσει τα επιχειρήματα ότι πάει η κυβέρνηση να φτιάξει μια καινούρια διαπλοκή, και θα είχε λάβει υπόψη το γεγονός ότι μετά από 29 χρόνια ανομίας ξεκινάς κάτι αλλά θα πρέπει να πάρεις υπόψη και το υπάρχον τοπίο. Δεν μπορείς να έρθεις από το πουθενά και να κάνεις παρθενογένεση, σαν να μην είχαν συμβεί όλα αυτά.
Όταν έχεις δυο κανάλια καθιερωμένα, όπως το Star και ο Alpha, δεν μπορείς ξαφνικά να τα κλείσεις. Όλο αυτό κατέληξε στο να τους βάλεις όλους απέναντι, ενώ στην πραγματικότητα εάν είχες 6-8 κανάλια κανείς δεν θα διαμαρτυρόταν εάν ένα, δύο κανάλια είναι «δικά σου». Εννοώ προσκείμενα.
Σχετικά με τις εξελίξεις στον ΔΟΛ; Τι απαντάτε στις κατηγορίες ότι τον αγοράσατε;
Υπάρχει μια σχιζοφρένεια στο θέμα αυτό. Μέχρι τώρα άκουγα συνεχείς εκκλήσεις διανοούμενων και ανθρώπων των γραμμάτων που ζητούσαν από την κυβέρνηση να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις και να μην αφήσει για πολιτικούς λόγους αυτό το ιστορικό συγκρότημα να καταρρεύσει.
Όταν γίνεται μια τέτοια προσπάθεια, βγαίνουν και λένε ότι η κυβέρνηση πάει να ελέγξει. Και επίσης, υπάρχει μεγάλη υποκρισία δεδομένου ότι ο ΔΟΛ αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να σωθεί από τις τράπεζες. Καμία κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να διασώσει μέσω τραπεζών και να επαναλάβει σχήματα διαπλοκής που έχουν καταδικαστεί.
Θα έρθει κάποιος καινούριος επιχειρηματίας προφανώς, ενδεχομένως και με τη διαμεσολάβηση ή διευκόλυνση της κυβέρνησης. Αυτός ο επιχειρηματίας στην τελική ανάλυση, έχει και τα χρήματα και θα επιβάλει την δική του πολιτική. Δεν θα την επιβάλει η κυβέρνηση. Διαφορετικά ο κ. Βενιζέλος ας βάλει λεφτά να αγοράσει τον ΔΟΛ και να εφαρμόσει την πολιτική συμμαχίας με τον κ. Μητσοτάκη.
Πηγή: EurActiv
