Συνέντευξη Στ. Κούλογλου στον Παραπολιτικά 90,1

Permalink

«Η Αριστερά δεν κόβει συντάξεις ούτε το αφορολόγητο των φτωχών. Ούτε είναι κολλημένη στην εξουσία», δήλωσε , ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Παραπολιτικά 90,1 και στο Γιώργο Τράγκα. Αναφέρθηκε ακόμη στην αξιολόγηση και στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Σήμερα, η επικαιρότητα κινείται μεταξύ Βατερλώ στους τίτλους — οι μισές εφημερίδες γράφουν «Βατερλώ στις Βρυξέλλες» και οι άλλες μισές, «72 κρίσιμες ώρες». Εσύ τι πιστεύεις; Πού πάμε τελικά μ’ αυτή την ιστορία που την ακούμε απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ επί μήνες;

Πιστεύω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα, ότι γίνεται μια προσπάθεια αυτές τις τρεις μέρες, που πρέπει να περιμένουμε να δούμε το αποτέλεσμα, επειδή αναβαθμίστηκε κατά κάποιον τρόπο το επίπεδο των συνομιλιών, αλλά θεωρώ, απ’ ότι βλέπω και παρακολουθώ εδώ στις Βρυξέλλες, ότι το ΔΝΤ είναι αμετακίνητο και χρησιμοποιεί τη θέση του στις διαπραγματεύσεις για να επιβάλει όρους που είναι απαράδεκτοι από ελληνικής πλευράς.

Αυτοί οι απαράδεκτοι όροι είναι τα εργασιακά; Είναι κάτι άλλο που δεν ξέρουμε ακόμη; Είναι το αφορολόγητο;

Κοίταξε, πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται και οι ιδιωτικοποιήσεις. Πίσω απ’ αυτή την αδιάλλακτη στάση κρύβεται το αίτημα να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις — στη συγκεκριμένη περίπτωση, της ΔΕΗ. Υπάρχουν ιδεολογικά θέματα, όπως είναι τα εργασιακά -που θέλουν να καταστρέψουν οποιαδήποτε έννοια συνδικαλισμού κλπ.- και βεβαίως υπάρχει μια προσπάθεια -ιδεολογική προσπάθεια, δεν λέω ότι έχουν στήσει καμιά συνωμοσία- να χτυπήσουν τα κοινωνικά στρώματα, που είναι κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ — δηλαδή τους χαμηλόμισθους – που θέλουν να τους κόψουν το αφορολόγητο – και τους συνταξιούχους. Αντίθετα, τα λεφτά που υποτίθεται θα εξοικονομηθούν θα τα δώσουν στους πιο πλούσιους — γι’ αυτό ζητάνε και μείωση της φορολογίας φυσικών προσώπων από την οποία θα ωφεληθούν αυτοί που έχουν πολύ μεγάλα εισοδήματα και πληρώνουν πολλούς φόρους. Αυτή είναι όλη η ιδέα.

Πες μου κάτι όμως: πόσο μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση αυτές τις πιέσεις; Δηλαδή, θέλει να μείνει στην εξουσία -σαφώς, όλες οι κυβερνήσεις θέλουν να μείνουν στην εξουσία όσο μπορούν περισσότερο- αλλά έχει ταυτόχρονα μια αναπόφευκτη πολιτική φθορά. Πόσο μπορεί ν’ αντέξει, υποχωρώντας ή υπογράφοντας τέτοια πράγματα; Γιατί αν δε θέλει να τα υπογράψει, ενδεχομένως τι να παζαρέψει και τι να διαπραγματευτεί όταν από την άλλη μεριά βάζουν μια κόκκινη γραμμή και λένε, «αυτό, αυτό κι αυτό, ειδεμή δεν επιστρέφουμε στην Αθήνα, ειδεμή αν δεν τα υπογράψετε όλα και δεν τα ψηφίσετε, εμείς δεν κλείνουμε την περίφημη αξιολόγηση»;

Πιστεύω ότι δεν είναι στόχος της Αριστεράς να παραμείνει στην εξουσία με κάθε τρόπο κι αυτή ήταν πάντα η βασική διαφοροποίηση από τη Δεξιά — επομένως, κατά τη γνώμη μου, εάν ζητηθούν τέτοιες παράλογες απαιτήσεις, η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει πίσω. η Αριστερά δεν πρέπει να κόβει ούτε συντάξεις, ούτε αφορολόγητα των χαμηλόμισθων. Αυτό ας το κάνει η Δεξιά, που ξέρει να το κάνει και καλά και επιθυμεί κιόλας να το κάνει.

Ναι, η Δεξιά λέει ότι θα κάνει όλο το κύμα των μεταρρυθμίσεων -φοροαφαιμάξεων κατ’ εμέ- που ζητάνε οι ξένοι. Τουλάχιστον έτσι το ερμηνεύω εγώ. Αλλά θέλω να σε ρωτήσω κάτι: αυτή τη στιγμή, όλες οι δημοσκοπήσεις, που είναι φωτογραφίες της στιγμής, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε υψηλό διψήφιο, παρά τη διαφορά που δίνουν στον κ. Μητσοτάκη. Εγώ δεν έχω καταλάβει κάτι: ο ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας στη εξουσία, ακόμη κι αν τώρα βρει έναν τρόπο να υπογράψει τα μισά απ’ αυτά που του λένε, τι έχει να κερδίσει στο τέλος μιας διαδρομής που είναι αναπόφευκτα φθοροποιός; Μιας μνημονιακής πορείας. Τι έχει να κερδίσει; Ως κόμμα, ως κοινωνική πολιτική παράταξη, ως άνθρωποι, ως φορέας — είναι μεγάλος φορέας πια, τα καταφέρανε. Τι έχει να κερδίσει;

Εντάξει, υπάρχουν κάποιοι τομείς που μπορείς να κάνεις πράγματα, έστω και μέσα σ’ αυτόν τον πολύ στενό μνημονιακό κορσέ, αλλά από την άλλη μεριά, πρέπει να προσπαθήσεις ν’ αποφύγεις την «ΠΑΣΟΚοποίηση» -ένας διεθνής πλέον όρος (που έχει κατοχυρωθεί και για το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα και το ισπανικό κλπ.) που λέει ότι όταν είσαι στην εξουσία κι εφαρμόζεις πράγματα τα οποία δε «σου πάνε» και δεν είναι της αρμοδιότητας σου, ούτε της ιδεολογίας σου, τότε φθείρεσαι ανεπανόρθωτα. Κι αυτό αποτελεί σήμερα έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο κι αν υπάρξει υποχώρηση – ή τουλάχιστον μεγάλη υποχώρηση – στα θέματα του αφορολόγητου και των συντάξεων, τότε, πραγματικά, χάνεις την κοινωνική σου βάση, χάνεις τους εκλογείς σου και δεν έχει κανένα νόημα να εξαερωθείς, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ.

Εσύ είσαι ευρωβουλευτής. Πιστεύεις ότι υπάρχουν βουλευτές, οι οποίοι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς μ’ εσένα; Γιατί, η κοινοβουλευτική ομάδα σας εμφανίζεται μπετόν, τσιμενταρισμένη. Δεν έχει υπάρξει ψηφοφορία που να μη δώσει 153, έτσι;

Σίγουρα υπάρχουν προβληματισμοί διότι όλοι καταλαβαίνουν τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Η ηγεσία της κυβέρνησης ελπίζει ότι θα τα καταφέρει κι ότι θα μπορέσει σιγά-σιγά να ανακάμψει η οικονομία και να μπορέσει να βγει στις αγορές και να δανειστεί από εκεί, άρα να μην έχει ανάγκη τους δανειστές. Μακάρι να γίνει αυτό. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι αυτοί οι τύποι εδώ, και ιδίως το ΔΝΤ, είναι αδίστακτοι, είναι οικονομικοί δολοφόνοι κι εμείς έχουμε μπροστά μας ακόμη δύο αξιολογήσεις (μπορεί και τρεις — δυο-τρεις αξιολογήσεις έχουμε ακόμη). Πέρα από αυτήν- ακόμη κι αν έκλεινε-, στην επόμενη αξιολόγηση θα ζητήσουν δεν-ξέρω-τι και στην τέταρτη θα ζητήσουν να δώσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά.

Για πες μου, πού πάει η Ευρώπη — μια και ζεις στις Βρυξέλλες; Εκεί, πώς αισθάνονται τώρα μετά το Brexit, που ενεργοποιείται, αν δεν κάνω λάθος, στις 29 του μηνός και ταυτόχρονα έχουν έναν Τραμπ που δε δίνει ούτε το χέρι του στην κ. Μέρκελ;

Δυστυχώς, πάει πολύ άσχημα η Ευρώπη, και μάλιστα έκανα και μια δήλωση τις προάλλες που παραποιήθηκε τελείως και είπαν ότι ήθελα να βγει ο Βίλντερς — αυτό που είπα, και το επαναλαμβάνω φυσικά, είναι ότι ήλπιζα η άνοδος της ακροδεξιάς να προβληματίσει τους ηγετικούς κύκλους της Ευρώπης και ιδίως το Βερολίνο, που έχει επιβάλει αυτήν την πολιτική, αυτήν την πολιτική της λιτότητας που προκαλεί ανασφάλεια και φόβο κι ευνοεί την ακροδεξιά. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Όχι, δυστυχώς δε βγήκε η ακροδεξιά — δυστυχώς δεν έγινε τίποτα από την άνοδο της ακροδεξιάς ή το Brexit. Περιμέναμε πραγματικά την άλλη μέρα του Brexit εδώ – ορισμένοι συνάδελφοι, όχι μόνο από την Αριστερά, που βλέπαμε ότι το πράγμα δεν πάει καθόλου καλά και πάει στα βράχια- περιμέναμε κάτι να ‘χει αλλάξει. Ήταν ακριβώς σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Και όσο συμβαίνουν τέτοια αποτελέσματα όπου ανεβαίνει η ακροδεξιά αλλά επειδή έχει αποκρουστικό πρόσωπο τελικά χάνει σε τελική ανάλυση, δεν κερδίζει, αυτό τους ικανοποιεί, σου λένε, «δεν τρέχει τίποτα». Έτσι έγινε στην Ολλανδία, έτσι θα γίνει στη Γαλλία αν κερδίσει ο Μακρόν (ας πάρει 45% η Λεπέν που είναι απίστευτο), αλλά αν κερδίσει ο Μακρόν, θα πούνε, «δεν πειράζει».

Καλά, δε βλέπουν ότι η άνοδος συνεχίζεται; Από τετραετία σε τετραετία κι από πενταετία σε πενταετία η άνοδος των ακροδεξιών δυνάμεων, όλων των εθνικιστικών δυνάμεων, συνεχίζεται. Δεν το βλέπουν; Νομίζουν ότι θα το αναχαιτίσουν;

Το βλέπουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει!

Δεν τους ενδιαφέρει…

Τους ενδιαφέρει να παραμείνουν στην εξουσία — αυτό είναι το στυλ Μέρκελ. Όλη η ιδεολογία Μέρκελ είναι πώς θα παραμείνουμε στην εξουσία. Τους ενδιαφέρει να παραμείνουν στην εξουσία, αδιαφορούν για το μέλλον της Ευρώπης και για τις τραγωδίες που προκαλούν σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων, τη χειρότερη μοίρα την έχουν οι Έλληνες  — την έχουν πληρώσει περισσότερο απ’ όλες τις χώρες.

Να σε ρωτήσω κάτι; Τα νότια σύνορα της Ευρώπης, δηλαδή τα δικά μας με την Τουρκία -τα νησιά- τα αναγνωρίζουν οι Ευρωπαίοι ή αν θα γίνει τίποτα δε θα δούμε ούτε ένα φαντάρο Γερμανό (να μην πω ούτε σφαίρα) εδώ κάτω; Θέλω να πω, οι Ευρωπαίοι, βλέποντας όλες αυτές τις προκλήσεις του Ερντογάν, αν αύριο το πρωί, ο μη γένοιτο, συμβεί να έχουμε ένα προγεφύρωμα τουρκικών δυνάμεων -Ίμια, τα Ίμια ξανά- θα βοηθήσουν ή θα είναι μόνο στα λόγια και «σας παρακαλούμε πολύ μαζέψτε τα και φύγετε» και τέτοια;

Στα λόγια θα είναι. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει τέτοια δύναμη άμεσης επέμβασης σε καμία ευρωπαϊκή χώρα για να μπορέσει να επέμβει…

Δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις…

Αλλά επιπλέον δεν ενδιαφέρει αυτό. Τώρα έχουν πάει στη λογική ότι για ν’ αποκρούσουμε, υποτίθεται, τη Ρωσία, πρέπει ν’ αυξήσουμε τις αμυντικές δαπάνες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες — αυτό είναι το νέο μοτίβο για να δουλέψουν βασικά οι πολεμικές βιομηχανίες γιατί ο αμυντικός προϋπολογισμός της Ρωσίας είναι το 1/10 μόνο των ΗΠΑ, δηλαδή του ΝΑΤΟ όλου μαζί είναι πολύ λιγότερο. Παρόλα αυτά έχει βρεθεί πάλι αυτή η ιστορία ενός κινδύνου καινούργιου γιατί «πώς θα ζήσουμε χωρίς βαρβάρους;» κι αυξάνονται οι αμυντικές δαπάνες αλλά όχι η ετοιμότητα.

Αν αύριο ο Ερντογάν αμολήσει χιλιάδες από απέναντι, πρόσφυγες, τι γίνεται; Η κ. Μέρκελ, το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες, τι; Απλώς θα φωνάξουν, «δεν ντρέπεσαι λίγο που χάλασες τη συμφωνία»;

Εκεί θ’ αφήσουμε τις ψυχές στην αποθήκη-Ελλάδα. Εντάξει, δε θέλουν να γίνει αυτό διότι φοβούνται ότι κάποιοι με όλους τους τρόπους θα φτάνουνε στην Ευρώπη ενώ το κύμα τώρα έχει δραστικά μειωθεί. Αυτό αν το καταφέρνουν δηλαδή, έστω και παράνομα, θα ‘χει καταρρεύσει η πολιτική της Μέρκελ σε ό,τι αφορά το προσφυγικό, αλλά ήδη αν διαβάσεις σημερινές γερμανικές εφημερίδες, λένε ότι έχουν πλήρως αποτύχει στο θέμα το προσφυγικό, ότι δεν τηρήθηκαν οι συμφωνίες και οι μόνοι που το πληρώνουν είναι οι πρόσφυγες και η Ελλάδα που έχει αφεθεί στη μοίρα της. Είναι σημερινό δημοσίευμα της Die Zeit, που είναι πολύ καλή, έγκυρη -όπως ξέρεις- γερμανική εφημερίδα.

Ναι, το είδα, νομίζω ότι το πήρε το μάτι μου το πρωί. Στέλιο, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για την επικοινωνία, για τη συμμετοχή σου στο πρόγραμμά μας. Ευχαριστώ πάρα πολύ, θερμά.

Ένα τελευταίο θέμα: την επόμενη Δευτέρα, οργανώνω εδώ, στον κεντρικό χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, μια μεγάλη έκθεση φωτογραφίας και βίντεο για τα 75 χρόνια απ’ το λιμό της Αθήνας. Αυτό γίνεται και για να θυμηθούν κάποιοι τι έχει περάσει η χώρα και τι έχουν κάνει στο ελληνικό λαό.

Ολόκληρη η συνέντευξη:


(Visited 78 times, 1 visits today)

Read more:
336709-mitsotakis_nikolaou
Πώς Νικολάου-Μητσοτάκης έκαναν πολιτικό παράγοντα τον Κουφοντίνα

Το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα εξηγεί πώς και γιατί η 17η Νοέμβρη παρέμεινε για χρόνια, η μοναδική τρομοκρατική οργάνωση στην...

Close