Κούλογλου για γερμανικές εκλογές και Βενεζουέλα

Permalink

Για την επικαιρότητα, ελληνική και ξένη, συνομίλησε σήμερα ο Στέλιος Κούλογλου με την δημοσιογράφο Έλενα Καραγιάννη σε συνέντευξη που παραχώρησε για την εκπομπή «Φαύλος Κύκλος» του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΤ.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκε για την πρόσφατη έξοδο της χώρας στις αγορές για πρώτη φορά μετά από το 2014:

«Η αντίδραση των διεθνών παραγόντων και των διεθνών μέσων ενημέρωσης ήταν θετική. Το ΔΝΤ είχε διατυπώσει κάποιες επιφυλάξεις, ότι ίσως είναι νωρίς, αλλά αυτό δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο, αντίθετα, θεωρώ ότι σαν πρώτη κίνηση είχε θετικά αποτελέσματα. Δε σημαίνει ότι πρέπει να επαναπαυτεί κανείς, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια, δε σημαίνει ότι τελείωσε η κρίση, αλλά ήταν ένα πρώτο βήμα».

Ερωτηθείς άλλωστε, τι προβλέπει για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών τον Σεπτέμβριο και τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το νέο ομόλογο ελληνικού δημοσίου που αναμένεται να εκδοθεί την ίδια περίοδο, είπε τα ακόλουθα:

«Οι μέχρι τώρα μετρήσεις δείχνουν ότι η κ. Μέρκελ θα εκλεγεί ξανά καγκελάριος. Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι κυβερνητικές συμμαχίες θα γίνουν μετά τις εκλογές γιατί, σύμφωνα με το γερμανικό εκλογικό σύστημα, ένα κόμμα δε μπορεί να κυβερνήσει μόνο του. Σήμερα κυβερνούν οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Σοσιαλδημοκράτες. Αν συνεχιστεί αυτή η συγκυβέρνηση είναι η καλύτερη εκδοχή για την ελληνική μεριά. Η πιο κακή περίπτωση θα ήταν να υπάρξει συμμαχία σε κυβερνητικό επίπεδο ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους, ενδεχομένως και τους Πράσινους. Οι Φιλελεύθεροι έχουν υιοθετήσει μια τελείως δημαγωγική, ανθελληνική στάση κι έχουν κάνει την Ελλάδα, θέμα της προεκλογικής εκστρατείας τους, λέγοντας ότι η Μέρκελ δίνει στους Έλληνες τα λεφτά των Γερμανών φορολογούμενων και διάφορες άλλες προκλητικές ψευτιές. Η Γερμανία, όπως προκύπτει από στοιχεία, έχει κερδίσει πάρα πολλά και από την κρίση και από το δάνειο που έδωσε στην Ελλάδα. Αν λοιπόν υπάρξει μια τέτοιου είδους συνεργασία, τα πράγματα θα δυσκολέψουν γιατί θα έχουμε δύο Σόιμπλε. Τον κανονικό κι έναν ακόμα -συμβολικά το λέω- που θα είναι οι Φιλελεύθεροι στην κυβέρνηση. Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε Σόιμπλε στο τετράγωνο! Δεν είναι το πιθανότερο σενάριο αλλά δε μπορεί να αποκλείεται.».

Για την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ύστερα και από την επικράτηση Μακρόν στη Γαλλία, ο Στ. Κούλογλου ανέφερε ότι, «το μεγάλο ζητούμενο τώρα, είναι η Ιταλία, γιατί είναι πολύ κρίσιμο μέγεθος και με το ζόρι κρατιέται στην ευρωζώνη. Σε περίπτωση εκλογών, αν κερδίσει και καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση ο Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος είναι ευρωσκεπτικιστής, τότε θα υπάρξει μεγάλη τρικυμία για όλη την ευρωζώνη. Αυτό δε συμφέρει αναγκαστικά την Ελλάδα, η οποία είναι το πιο αδύναμο σκάφος και θέλει ήρεμα νερά».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ποια πολιτική δύναμη μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στη νέα μετά τα μνημόνια εποχή, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι, «Η παράταξη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μπροστά δεν πρέπει ν’ ανήκει στο παρελθόν, δεν πρέπει να είναι τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία και επιμένουν στις ίδιες αντιλήψεις, στην ίδια νοοτροπία, στην ίδια πολιτική συμπεριφορά. Παρατηρώ πχ. τις τελευταίες μέρες, την αντιπαράθεση μέσα στη ΝΔ, ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Μπακογιάννη. Ο κ. Μπακογιάννης έχει υιοθετήσει μετριοπαθείς θέσεις, μακριά από τις ακραίες, πλέον ακροδεξιές πρακτικές και πολιτικές που υιοθετεί ο κ. Μητσοτάκης.

Από την άλλη, βλέπουμε μια επανάληψη του φαινομένου της οικογενειοκρατίας: έχουμε τον εγγονό ενός πρώην πρωθυπουργού και γιο μιας πρώην υπουργού να φιλονικεί με τον γιο του πρώην πρωθυπουργού και αδελφό της πρώην υπουργού. Το ίδιο φαινόμενο βλέπουμε επίσης στη ΔΗΣΥ, όπου η κ. Γεννηματά έχει βρεθεί στην ηγεσία σχεδόν κληρονομικώ δικαίω.

Αυτή η ανάδειξη πρωθυπουργών με βάση το όνομα τους αποδείχτηκε καταστροφική για τη χώρα κατά τη δεκαετία 2000-2010. Αυτά δε συμβαίνουν σε άλλη χώρα, είναι σα να έχουμε βασιλεία. Δεν είναι αυτή η όψη μια σύγχρονης δημοκρατίας. Πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες, πρέπει να υπάρξουν καινούργιες δυνάμεις, καινούργιες συμμαχίες.».

Διατυπώνοντας περαιτέρω την αντίθεσή του στο μοντέλο της μονοκομματικής διακυβέρνησης, εξάλλου, επισήμανε ότι η κατάρριψή της είναι πια σχεδόν αναγκαστική. «Καταρχήν, με το νέο εκλογικό νόμο που θα εφαρμοστεί στις μεθεπόμενες εκλογές, έχουμε απλή αναλογική, επομένως, ακόμη κι αν δεν το θέλουμε, οι συνεργασίες θα είναι de facto απαραίτητες. Από την άλλη, η κουλτούρα των μονοκομματικών κυβερνήσεων έχει πλέον ξεπεραστεί. Πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε ευρύτερες συνεργασίες ώστε να μην υπάρχει μια μονοκομματική διαχείριση της εξουσίας, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει να γίνεται νομή τη εξουσίας ανάλογα με τη δύναμη των κομμάτων όπως έγινε στην κυβέρνηση Σαμαρά. Πρέπει επιτέλους να υπάρξει μια αξιοκρατία σ’ αυτό το ζήτημα.».

Για τη Βενεζουέλα, οι εξελίξεις στην οποία απασχολούν έντονα τον πολιτικό κόσμο στην Ευρώπη, ο Στ. Κούλογλου εξήγησε πως, «Η Βενεζουέλα είναι μια από τις ταλαιπωρημένες χώρες της Λατινικής Αμερικής που κι αυτή έχει βασανιστεί για αιώνες από την ισπανική αποικιοκρατία και στη συνέχεια έχει βρεθεί στην πίσω αυλή μιας υπερδύναμης, των ΗΠΑ, που την έχει χρησιμοποιήσει ως αυλή για να βάζει τα σκουπίδια. Έτσι, η Βενεζουέλα που έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο, είναι από τις πιο φτωχές χώρες της Λατινικής Αμερικής, έχει πολύ υψηλή εγκληματικότητα και μεγάλη πολιτική αστάθεια. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Βενεζουέλα -με τις συγκρούσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση- είναι ένα σύμπτωμα της τραγωδίας των λαών της Λατινικής Αμερικής. Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα.

Ειδικότερα στην περίπτωση της Βενεζουέλας, υπήρξαν μια σειρά από σκάνδαλα και διεφθαρμένες κυβερνήσεις τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90, που οδήγησαν σε μεγάλες συγκρούσεις με πάρα πολλούς νεκρούς. Έπειτα ανέλαβε ο Τσάβες που έκανε κάποιες αλλαγές — απευθύνθηκε για πρώτη φορά στους φτωχούς, νοιάστηκε γι’ αυτούς, μείωσε κατά πολύ το επίπεδο της φτώχειας και αναβάθμισε τη διεθνή θέση της χώρας. Στη συνέχεια όμως, δυστυχώς, ο Τσάβες πέθανε και ο Μαδούρο, όπως συμβαίνει πάρα πολύ συχνά με τους διαδόχους μεγάλων ηγετών, δε μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Έκανε μια σειρά από λάθη, τα οποία οδήγησαν στην επιδείνωση της οικονομικής κρίσης στη Βενεζουέλα. Αυτή η οικονομική κρίση έδωσε την ευκαιρία στην αντιπολίτευση -η οποία ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι έχασε τα προνόμια που είχε για δεκαετίες από την ανεξαρτησία της χώρας και μετά- για μια πολιτική αντεπίθεση και συγκρούσεις. Στις συγκρούσεις αυτές χρησιμοποιείται -πολύ κακώς- βία από τις δυνάμεις του Μαδούρο, αλλά χρησιμοποιείται βία και από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Η βία και η χαμηλή αξία της ανθρώπινης ζωής είναι ενδημικό στοιχείο της τραγωδίας της Λατινικής Αμερικής για την οποία σας μίλησα πριν. Δεν είναι μόνο στοιχείο της Βενεζουέλας. Πριν από τρία χρόνια στο Μεξικό, κάποιοι φοιτητές ξεκίνησαν να πάνε στην πρωτεύουσα για μία εκδήλωση μνήμης για τα επεισόδια που είχαν γίνει το 1968 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Πόλης του Μεξικού. Ενώ δεν προκάλεσαν, τα λεωφορεία τους δέχτηκαν ένοπλη επίθεση από την αστυνομία, η οποία σκότωσε επιτόπου κάποιους από τους φοιτητές και συνέλαβε σαρανταέξι από αυτούς. Αυτοί οι σαρανταέξι φοιτητές είναι εξαφανισμένοι μέχρι σήμερα — δεν ξέρουμε αν ζουν ή αν έχουν πεθάνει, η κυβέρνηση δε δίνει επαρκείς εξηγήσεις. Αν αυτό είχε γίνει στη Βενεζουέλα θα είχαμε καταγγελίες. Για το Μεξικό όμως, δε μιλάει κανείς, γιατί είναι μια χώρα φιλική προς το διεθνές σύστημα και τις ΗΠΑ.

Σε καμία περίπτωση δε θέλω να υποβαθμίσω τα λάθη ή να ωραιοποιήσω τη βία που χρησιμοποιείται στη Βενεζουέλα από την εξουσία, αλλά θέλω να υπογραμμίσω ότι στη Λατινική Αμερική επικρατεί γενικότερα μια τραγωδία κι οι χώρες της έχουν όλες υποφέρει πολύ.».

 


(Visited 155 times, 1 visits today)

Read more:
42705151590_c96e102b38_k
Κούλογλου: Δημοκρατικό μέτωπο απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς

Στο επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η ακροδεξιά θα είναι ενισχυμένη και για αυτό είναι απαραίτητες οι συμμαχίες της Αριστεράς, των Πρασίνων...

Close