Ευρωβουλευτής, δημοσιογράφος, δημιουργός μα πάνω απ’ όλα ανήσυχος άνθρωπος ο Στέλιος Κούλογλου δεν εξαντλεί τη δραστηριότητά του σε μια «τυπική» παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο και στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Αρθρογραφεί, ψάχνει, κάνει «περίπου τα ίδια πράγματα που έκανε ως δημοσιογράφος, αλλά από άλλο μετερίζι» όπως λέει και ο ίδιος στη συνέντευξη που παραχωρεί στη larissanet. Συνέντευξη στον Γιάννη Ανδρεάκη
Ο Στέλιος Κούλογλου θα βρεθεί στη Λάρισα την προσεχή Παρασκευή, 11 Μαΐου, για την προβολή της τελευταίας ταινίας του «Πεθαίνοντας στο γέλιο», ενώ στην εκδήλωση θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου του «Μαρτυρίες από τη δικτατορία και την αντίσταση». Μας μιλάει για τα δύο έργα και τον συσχετισμό τους με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Ο κ. Κούλογλου δίνει σαφείς απαντήσεις σε ότι αφορά την έξοδο από τα Μνημόνια, όπως και σε αυτά που θα πρέπει να περιλαμβάνει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της χώρας για την «μετά – Μνημόνιο εποχή».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση του για τις συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του 2019, οι οποίες – κατά τη γνώμη του – θα πρέπει να έχουν προοδευτικό πρόσημο «καθώς το νέο ζητούμενο θα είναι η χώρα να κινηθεί σε μια προοδευτική κατεύθυνση με αλλαγές στο Σύνταγμα, στην δημόσια διοίκηση, στις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και άλλες μεταρρυθμίσεις, όπου οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ διαφέρουν ριζικά».
Κλείνοντας και σχετικά με τα μελλοντικά του σχέδια δηλώνει πως θα ήθελε να είναι και πάλι υποψήφιος ευρωβουλευτής στις προσεχείς Ευρωεκλογές.
Όλη η συνέντευξη του Στέλιου Κούλογλου:
Θα επισκεφθείτε τη Λάρισα, την προσεχή Παρασκευή 11 Μαΐου, όπου θα παρουσιάσετε τη νέα σας ταινία «Πεθαίνοντας στο Γέλιο». Με δεδομένο ότι σε αυτήν παρουσιάζετε τα πολύτιμα εργαλεία του χιούμορ και της σάτιρας, πώς θα σχολιάζατε απ’ αυτήν την οπτική την πολιτική ζωή της χώρας και τους πρωταγωνιστές της;
Στην Ελλάδα δύσκολα χαμογελάμε πλέον. Η χρεοκοπία της χώρας και τα βάσανα των ανθρώπων, όλη αυτή η οχτάχρονη περιπέτεια από την οποία τώρα βγαίνουμε σταδιακά και βασανιστικά, δεν είναι πράγματα αστεία. Όμως το γέλιο είναι το αντίδοτο στο δράμα. Στη διάρκεια της πολιορκίας του Σεράγεβο είχα δει μερικές ξεκαρδιστικές παραστάσεις σε υπόγεια ή μισογκρεμισμένα θέατρα, που σατίριζαν τον πόλεμο και γλύκαιναν τον πόνο.
Παράλληλα, στην πόλη μας θα παρουσιάσετε το τελευταίο βιβλίο σας «Μαρτυρίες από την Δικτατορία και την Αντίσταση». Τι έχετε να απαντήσετε σε όλους αυτούς που αρνούνται τις τραγικές συνέπειες που υπέστη η Ελλάδα από την επτάχρονη χούντα;
Η χούντα έμεινε εφτά χρόνια, αλλά τη πληρώνουμε ακόμη, 51 χρόνια μετά: με την πληγή του Κυπριακού, τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στους εξοπλισμούς που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και συνέβαλαν στη χρεοκοπία, το λαϊκισμό, την καταστροφή των πόλεων. Στο εξώφυλλο του βιβλίου έχω μια φωτογραφία εποχής από την κεντρική συνοικία της Πάτρας. Και όταν πήγα εκεί να παρουσιάσω το βιβλίο, ακόμη και κάτοικοι από την ίδια γειτονιά δεν αναγνώριζαν που είχε τραβηχτεί!
Όσο τα χρόνια περνάνε διαπιστώνουμε μια προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας, ωραιοποίησης της δικτατορίας. Το πρώτο βήμα των νοσταλγών της χούντας ήταν να αμφισβητήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Το δεύτερο, όταν ξέσπασε η κρίση, να αποδώσουν την χρεοκοπία της χώρας στη γενιά του Πολυτεχνείου, παρότι αυτή δεν κυβέρνησε ποτέ. Το αναπτύσσω αυτό εκτεταμένα στο βιβλίο.
Με ένα άρθρο του στην «Καθημερινή» με ευκαιρία την επέτειο της δικτατορίας, ο κ. Στάθης Καλύβας έκανε το τρίτο βήμα: σύμφωνα με τον – καθηγητή στις ΗΠΑ παρακαλώ – «οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διαμέσου αυτής και της χώρας» καθώς και «στον ραγδαίο αξιακό και πολιτισμικό εκσυγχρονισμό της». Και όλα αυτά επειδή η δεξιά κατάλαβε ότι η δικτατορία δεν είναι καλό πράγμα. Είναι σαν να λέμε ότι ο Χίτλερ συνέβαλε τελικά στον «ραγδαίο αξιακό και πολιτισμικό εκσυγχρονισμό» της Γερμανίας! Το βιβλίο αποδομεί, μέσα από αφηγήσεις απλών ανθρώπων, πρωταγωνιστών της αντίστασης αλλά και της χούντας, πρακτόρων της CIA και όλων των διπλωματών που υπηρετούσαν τότε στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας, τους μύθους και τα ιστορικά ψέματα.
Αφήνοντας τον «δημιουργό» Κούλογλου και ρωτώντας τον «πολιτικό», με δεδομένο ότι παρακολουθείτε εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις στα ευρωπαϊκά όργανα, πόσο «καθαρή» θα είναι η έξοδος της Ελλάδας από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018;
Καθαρή, κόντρα στην μικρόψυχη πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ είπε ότι τα έχουμε καταφέρει, ότι γινόμαστε μια κανονική χώρα. Να θυμίσω ότι εκλέχθηκε πρόεδρος με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η ΝΔ!
Ποια, κατά τη γνώμη σας, θα πρέπει να είναι τα βασικά συστατικά του αναπτυξιακού προγράμματος της χώρας για την «μετά – Μνημόνιο εποχή»;
Αν μια αιτία για τη χρεοκοπία της χώρας το 2010 ήταν η διαφθορά και η ανικανότητα των κυβερνώντων, η άλλη ήταν η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανάπτυξης της χώρας, που να αξιοποιεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Έχουμε π.χ. τρομερό δυναμικό ανανεώσιμων μορφών ενέργειας – δεν αναφέρομαι μόνο στην ηλιακή ή την αιολική αλλά και στην γεωθερμική ενέργεια – που δεν έχει αξιοποιηθεί.
Το σχέδιο επίσης πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για τη ρύθμιση του σημερινού αβάσταχτου χρέους – αυτό είναι ακόμη σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές – καθώς και πολιτικές που θα ανατρέπουν το σημερινό καθεστώς λιτότητας: φοροελαφρύνσεις για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες, επαναφορά των ρυθμίσεων για την αγορά εργασίας και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε το σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, με ριζικά μέτρα και δημιουργώντας συγχρόνως τις προϋποθέσεις για να γυρίσουν πίσω οι εκατοντάδες χιλιάδες νέες και νέοι που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό.
Μέρος της πολιτική συζήτησης έχει να κάνει με τις δυνάμεις, με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς βλέπετε τη δυνατότητα τέτοιων συμμαχιών και προς ποιες κατευθύνσεις;
Η συμμαχία με τους ΑΝΕΛ το 2015 ήταν μια αναγκαστική, έκτακτη συνεργασία που υπαγορευόταν από τις έκτακτες συνθήκες στις οποίες βρέθηκε η χώρα. Και είναι προς τιμήν του κ. Καμμένου ότι, παρά τα προβλήματα με το εκλογικό του ακροατήριο, τήρησε την συμφωνία.
Μετά τις εκλογές του 2019 θα πρέπει να γίνουν προοδευτικές συμμαχίες καθώς το νέο ζητούμενο θα είναι η χώρα να κινηθεί σε μια προοδευτική κατεύθυνση με αλλαγές στο Σύνταγμα, στην δημόσια διοίκηση, στις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και άλλες μεταρρυθμίσεις, όπου οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ διαφέρουν ριζικά.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα παντού στην Ευρώπη έχουν καταλάβει πως η συνεργασία με την δεξιά τους οδήγησε στην «πασοκοποίηση», έναν όρο που πλέον χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει την κατάρρευση τους. Ότι πρέπει να στραφούν προς προοδευτικές πολιτικές, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και υπέρ της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η μόνη επιτυχημένη κυβέρνηση στην Ευρώπη αυτή την στιγμή, τόσο από πλευράς οικονομικών αποτελεσμάτων όσο και δημοφιλίας, είναι της Πορτογαλίας, όπου κυβερνά το Σοσιαλιστικό Κόμμα με την υποστήριξη της Αριστεράς. Φυσικά σε κάθε χώρα το μοντέλο προσαρμόζεται ανάλογα με τις συνθήκες και τον συσχετισμό των δυνάμεων.
Από το 2015 είσαστε ευρωβουλευτής. Πόσο έχει αλλάξει η εικόνα της χώρας στο ευρωπαϊκό στερέωμα μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Η διεθνής εικόνα της Ελλάδας έχει βελτιωθεί ριζικά. Δεν είναι μόνο ο Γιούνκερ ή ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία που έπλεξαν πρόσφατα το εγκώμιο της ελληνικής οικονομίας και της κυβέρνησης. Είναι μήπως τυχαίο ότι 2 ηγέτες διεθνούς διαμετρήματος, οι πρόεδροι Ομπάμα και Μακρόν, διάλεξαν την Αθήνα για να μιλήσουν για την δημοκρατία και το μέλλον της Ευρώπης και της ανθρωπότητας; Αν δεν βράζαμε μέσα στο ζουμί μας, βυθισμένοι σε αυτή την αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια, θα έπρεπε να είχαμε βάλει τα καλά μας και να χαμογελάμε για τη τιμή που μας έκαναν.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια του Στέλιου Κούλογλου;
Κάνω περίπου τα ίδια πράγματα που έκανα ως δημοσιογράφος, αλλά από άλλο μετερίζι. Εξακολουθώ να λέω την αλήθεια, γυρίζω ντοκιμαντέρ, αρθρογραφώ. Ποτέ άλλωστε δεν έβλεπα τη δημοσιογραφία ως ένα απλό επάγγελμα, ζούσα από εκεί, αλλά ήταν για μένα ένας τρόπος ανάδειξης κοινωνικών, πολιτικών και παγκόσμιων προβλημάτων. Τώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργάζομαι για να προστατευτούν οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, διοργάνωσα για αυτό τον σκοπό φεστιβάλ ταινιών στις Βρυξέλλες, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη. Οργανώνω συνεχώς ημερίδες για την ιστορία της Ελλάδος, συμμετέχω ενεργά στις προσπάθειες για τον περιορισμό της παγκόσμιας φοροδιαφυγής/αποφυγής, πιέζω την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την «αδράνειά» της απέναντι στη φίμωση δημοσιογράφων στην Τουρκία. Μετά από πρότασή μου θα καθιερωθεί ένα βραβείο για την ελευθερία της έκφρασης και την προστασία όσων αγωνίζονται γι’ αυτή, μετά την ωμή δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνη Καρουάνα Γκαλίζια. Προωθώ τις νέες ελληνικές επιχειρήσεις, παρουσιάζω ελληνικά προϊόντα, οργανώνω ημερίδες για τα fakenews. Είναι πράγματα που δεν θα μπορούσα να κάνω στην Ελλάδα, ιδίως με τις σημερινές συνθήκες. Για αυτό θα είμαι, κατά πάσα πιθανότητα, υποψήφιος και στις επόμενες ευρωεκλογές. Αν φυσικά συμφωνεί και το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που μου έκανε τη τιμή να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του το 2014.
Η εκδήλωση στη Λάρισα
Την Παρασκευή 11 Μαΐου και ώρα 7 μ.μ., στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λάρισας «Κωνσταντίνος Κούμας» θα πραγματοποιηθεί προβολή της τελευταίας ταινίας του ευρωβουλευτή Στ. Κούλογλου «Πεθαίνοντας στο γέλιο».
Μετά την προβολή της ταινίας θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου του Στ. Κούλογλου «Μαρτυρίες από τη δικτατορία και την αντίσταση». Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Βασίλης Μίχος, μηχανικός, Γιάννης Σιούλας, δημοσιογράφος και Στέλιος Κούλογλου, συγγραφέας του βιβλίου. Συντονίζει η Κωνσταντίνα Καρυδάκη, δημοσιογράφος.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. Η είσοδος στην εκδήλωση που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων και του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας, είναι ελεύθερη.
