Από το ποδόσφαιρο μέχρι το προσφυγικό, περνώντας από τα ελληνοτουρκικά, τις μπουλντόζες και τις επενδύσεις φάντασμα στο Ελληνικό έως τα αρνητικά στοιχεία για την οικονομία, η κυβέρνηση αποδεικνύεται πλήρως ανίκανη να διαχειριστεί έστω και στοιχειωδώς την καθημερινότητα. Όταν δεν μαλώνουν μεταξύ τους, οι υπουργοί αυτοδιαψεύδονται με αλλοπρόσαλλες δηλώσεις όπως ο υπουργός Άμυνας για τα Ίμια και το τουρκικό σεισμογραφικό, εφευρίσκουν μαύρα πρόβατα όπως τις ΜΚΟ για το μεταναστευτικό ή απλώς αντικαθίστανται σιωπηλά και εξαφανίζονται, όπως ο κ. Αυγενάκης μετά το ποδοσφαιρικό χάος.
Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ συνεχίζουν να εξωραΐζουν την εικόνα, αλλά το «βαθύ σύστημα » της ελληνικής ολιγαρχίας είναι απογοητευμένο και ανήσυχο. Όπως έχει εξηγηθεί αρμοδίως, ο κ. Μητσοτάκης επιλέχθηκε με βασικό σκοπό να ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά υπήρχε η ελπίδα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει στοιχειωδώς την σταθερότητα της πολυκατοικίας μετά την έξωση των « προσωρινών ενοίκων », που θα έλεγε και ο κ. Σημίτης. Απέναντι στον Ερντογάν που κλιμακώνει τις διεκδικήσεις του, το κυβερνητικό στρατόπεδο είναι χωρισμένο σε τρεις τάσεις, από την συνεκμετάλλευση και τη Χάγη της κυρίας Μπακογιάννη μέχρι την πολεμική σύρραξη Σαμαρά. Η επικοινωνία δεν αρκεί, τη στιγμή που θα φυσήξει γερά θα αποδειχθεί ότι ο βασιλιάς δεν φοράει ούτε σώβρακο.
Η κυβέρνηση αυτή θα φύγει μέσα σε γενικό κλαυσίγελο στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη μέσα σε εθνική τραγωδία. Ο Α. Τσίπρας και το όποιο σχήμα αναδειχθεί μετά από αυτήν την -ελάχιστα πολιτική- εσωκομματική αντιπαράθεση που διεξάγεται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ θα έρθουν ξανά στην εξουσία. Το βαθύ σύστημα χρειάζεται ένα plan B και υπάρχουν σαφέστατες ενδείξεις ότι στο τραπέζι έχει μπει και το σενάριο « Βραζιλία ». Ο δημοφιλής πρώην πρόεδρος της χώρας Λούλα ντα Σίλβα ήταν έτοιμος να επανέλθει στην εξουσία το 2018. Ένα δικαστικό πραξικόπημα του απέτρεψε να υποβάλλει την υποψηφιότητα του, στέλνοντας και κρατώντας τον στη φυλακή. Όταν βγήκε, μετά την κατάρρευση των κατηγοριών και αφού το δικαστήριο αποφάσισε τελικώς ότι έπρεπε να θεωρείται αθώος μέχρι να δικαστεί, ήταν αργά: ο φασίστας Μπολσονάρο είχε εκλεγεί πρόεδρος.
Στην ελληνική περίπτωση, αυτό που μαγειρεύεται είναι η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, με το σκάνδαλο Novartis να μετατρέπεται σε σκάνδαλο όχι μόνο Παπαγγελόπουλου αλλά και Τσίπρα. Μετά την νέα κατάθεση του αντιεισαγγελέα Αγγελή, που ύστερα από σχεδόν τρία χρόνια ερευνών και τουλάχιστον τρεις καταθέσεις, θυμήθηκε αιφνιδίως ότι είχε λησμονήσει να παρουσιάσει «στοιχεία-βόμβα », ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι προκύπτουν «στοιχεία φωτιά» για την υπόθεση της «σκευωρίας», ο Σαμαράς αναφώνησε ότι «από την πρώτη ημέρα είχα πει ότι είναι συμμορία», ενώ ακολούθησε πυκνή αρθρογραφία φίλα προσκείμενων στην κυβέρνηση δημοσιογράφων, με πρώτον τον Γ. Πρετεντέρη, που προανήγγειλαν πολιτικές εξελίξεις στην υπόθεση, καθώς και κυβερνητικές διαρροές περί «νέων δεδομένων» που μπορεί να φέρουν ανατροπές. Δέστε εδώ για περισσότερα.
Αν το σενάριο Βραζιλία θα μετατραπεί σε συγκεκριμένο σχέδιο θα φανεί σε λίγες εβδομάδες, όταν η προανακριτική κατά Παπαγγελόπουλου τελειώσει τις εργασίες της και η πλειοψηφία εκδώσει το πόρισμα της. Φυσικά η Ελλάδα δεν είναι Βραζιλία και το σκάνδαλο Novartis είναι πολύ μεγάλο για να χρησιμοποιηθεί εναντίον όσων τάχθηκαν υπέρ της εκκαθάρισης του. Δικαστικές διώξεις εναντίον του Τσίπρα θα τον έκαναν ακόμη πιο δημοφιλή, αν δεν τον μετέτρεπαν σε ήρωα. Αλλά με την κυβέρνηση να αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν μπορεί να χωρίσει 2 λογιών άχυρα και την ολιγαρχία να ανησυχεί, τίποτα δεν αποκλείεται.