Τα ανησυχητικά μηνύματα αρχίζουν να έρχονται από πολλά μέρη της Ελλάδας: υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πλέον χρήματα, ούτε για φαγητό. «Άρχισα και κουβαλάω σακούλες με τρόφιμα για βοήθεια, μου είπε μια βουλευτής από τη Βόρειο Ελλάδα. «Παρακαλούν για μια σακούλα τρόφιμα, πλέον το θέμα μας ξεπερνά!», δηλώνει στο Tvxs και στο Kozani TV, o πρόεδρος της Μεσοποταμίας, μιας κοινότητας του νομού Καστοριάς.
Η πανδημία κάνει κοινωνικές διακρίσεις, σημείωνε στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε χθες στο Tvxs, o Mπέρνι Σάντερς, ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Πλούσιοι και φτωχοί πεθαίνουν, αλλά οι φτωχοί είναι πιο εκτεθειμένοι.
Πέρα από την μεγαλύτερη έκθεση στον ιό, οι πιο φτωχοί Έλληνες πολίτες έχουν ήδη αρχίσει να υποφέρουν από τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας. Πρώτα οι άνθρωποι που έκαναν δουλειές που δεν καλούνται πλέον να κάνουν (όσοι φρόντιζαν ηλικιωμένους στο σπίτι, καθαρίστριες, εποχικοί εργάτες στον αγροτικό τομέα), άνθρωποι που δούλευαν χωρίς να είναι δηλωμένοι ώστε να επωφεληθούν έστω από αυτά τα πενιχρά κυβερνητικά προγράμματα, μικροπωλητές που είχαν ένα πάγκο στο δρόμο ή σε μια Λαϊκή Αγορά, νέοι που ήδη πριν από τα Πάσχα ξεκινούσαν να δουλεύουν σε τουριστικές περιοχές και και τώρα έμειναν στην καραντίνα, μακροχρόνια άνεργοι που ζούσαν μέχρι τώρα με τη βοήθεια κάποιου συγγενή, ο οποίος τώρα χάνει τη δουλειά του ή κόβεται στα δύο μισθός του.
Μαγαζάτορες και ταβερνιάρηδες που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, νέοι που ήταν στα προγράμματα κατά του brain drain και τώρα δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας, αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες της περιβόητης μεσαίας τάξης: δικηγόροι ή μηχανικοί που πρέπει να εξευτελιστούν για να πάρουν 600 ευρώ που δεν τους φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη. « Προσωπικά, σκέφτομαι να κλείσω το ιατρείο μου. Πληρώνουμε εισφορές, νοίκια, τα πάντα », είπε μια οδοντίατρος στο Tvxs. « Ζούμε με τις συντάξεις των γονιών μας».
Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν έχουμε ζήσει ούτε τις συνέπειες από την κατακόρυφη πτώση του τουρισμού, το αναπόφευκτο τέλος πολλών επιχειρήσεων, τη μεγάλη ύφεση του 2020 και βάλε: πριν το εμβόλιο για τον κοροναιό ή την ανακάλυψη μιας αποτελεσματικής θεραπείας, δεν πρόκειται να υπάρξει επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Χώρα «πρότυπο » στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η Σιγκαπούρη, βρέθηκε υποχρεωμένη να επιστρέψει στα έκτακτα μέτρα και τις καραντίνες, που υποτίθεται ότι είχε αφήσει οριστικά πίσω της.
Πρέπει ήδη από τώρα να αρχίσουν να οργανώνονται δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Ίσως να αποδειχθούν περισσότερο απαραίτητες από αυτές που στήθηκαν στα χρόνια της χρεοκοπίας. « Ευτυχώς που δεν τις απενεργοποιήσαμε », λέει ο δήμαρχος Περάματος Γιάννης Λαγουδάκης. Και πρέπει επίσης να ζητήσουμε αν όχι μόνιμο κατώτατο εισόδημα για όλους, όπως στην Ισπανία, τουλάχιστον τη θέσπιση κοινωνικού επιδόματος που θα διασφαλίζει ένα μίνιμουμ επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες, όσο θα διαρκεί η κρίση. Η Αριστερά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, πρέπει να το ζητήσουν εδώ και τώρα.
YΓ Από φίλο που συμμετέχει από το 2011 σε δομές αλληλεγγύης στη Βόρεια Ελλάδα, έλαβα το παρακάτω μήνυμα:
Στέλιο διάβασα το άρθρο σου. Προχθές ήρθε η Δώρα και της δώσαμε τις 4 τελευταίες σακκούλες με τρόφιμα για να τις πάει στον Λαγκαδά. Xθες, με σφιγμένο στομάχι, της είπα ότι δεν έχουμε άλλα τρόφιμα (ζήτησε για άλλες δύο οικογένειες). Μέσα σε 5 εβδομάδες άδειασε η αποθήκη του Ιατρείου, δώσαμε σε πάνω από 50 οικογένειες… Κανονικά έχουμε 15 οικογένειες τον μήνα και 40 για τα Χριστούγεννα. Μεγάλη Πέμπτη πήγαμε πολλές σακούλες σε μια πολυμελή οικογένεια. Μάθαμε στο Ιατρείο για αυτούς από ένα δημοσίευμα στο ΕΘΝΟΣ.
Δεν στα γράφω για να σου πω τι κάνουμε. Απλά για να έχεις μια εικόνα της πείνας που ήρθε. Κυρίως όμως για να τονίσω ότι οι δομές αλληλεγγύης (ΟΤΑ, ανεξάρτητες πρωτοβουλίες) αυτήν την φορά δεν θα τα βγάλουν πέρα. Μετά από 10 χρόνια κρίσης υπάρχει αυτό που στη σχετική βιβλιογραφία ονομάζεται «the donors” fatigue». Φυσικά και δεν θα το βάλουμε κάτω, έχουμε το πλεονέκτημα της τεχνογνωσίας.
Καλά να είμαστε,
Γ.
*Φωτογραφία: Σκίτσο του Jos Collignon από το VoxEurope
