Τι θα έκανε μια κυβέρνηση που νοιαζόταν για τον τόπο. Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr

Permalink

Τα μέτρα που παίρνει κάθε ευρωπαϊκή κυβέρνηση για τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, έχει να κάνει με τα πιστεύω της και το εκλογικό σώμα που εκπροσωπεί. Οι κυβερνήσεις κεντροαριστεράς- αριστεράς στην Ισπανία και την Πορτογαλία, έχουν δώσει πολύ γενναίες απαντήσεις, καθώς η κοινωνική τους βάση είναι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και ένα κομμάτι της μεσαίας τάξης.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ισπανία η κυβέρνηση Σοσιαλιστών- Podemos ετοιμάζεται να νομοθετήσει το κατώτατο εγγυημένο εισόδημα. Στην Πορτογαλία, που έχει αντίστοιχα προβλήματα και οικονομικό μέγεθος με την Ελλάδα, η κυβέρνηση κεντροαριστεράς- Αριστεράς έχει πάρει τριπλάσια οικονομικά μέτρα από την κυβέρνηση της ΝΔ. Υπάρχουν όμως και κεντρώες κυβερνήσεις, όπως της Ιταλίας που πιέζουν για συμπαράσταση στις Βρυξέλλες ή ακόμη και συντηρητικές όπως πχ η βουλγαρική που κάτι προσπαθούν να κάνουν: επειδή και η γειτονική χώρα θα πληγεί από την αναπόφευκτή μείωση  του αριθμού των τουριστών, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα μοιράσει κουπόνια στους πολίτες για να ενισχυθεί ο εσωτερικός τουρισμός.

Θλιβερή εξαίρεση αποτελούν οι κυβερνήσεις σε 2-3 χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας. Η ουγγρική και η πολωνική χρησιμοποίησαν την κρίση για να περιορίσουν τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αφού δωροδόκησε τα ΜΜΕ για να σιωπήσουν, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη άρχισε να εφαρμόζει την ιδεολογική  και κοινωνική της ατζέντα στην Παιδεία και το Περιβάλλον καθώς και να επιδίδεται σε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, που δεν έχουν παρουσιαστεί σε καμία άλλη χώρα. Προσπαθώ να εξηγήσω σε συναδέλφους ευρωβουλευτές  το νομοσχέδιο του κ. Μηταράκη και δυσκολεύομαι: δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης θα χειρίζεται, ανεξέλεγκτος μάλιστα,  μυστικά κονδύλια.

Το 1974, όταν στις 2 χώρες έπεσαν οι δικτατορίες, η Πορτογαλία ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα. Η εικόνα άλλαξε τις δεκαετίες που πέρασαν, καθώς το πολιτικό προσωπικό στη Λισσαβόνα εκμεταλλεύτηκε καλύτερα την ένταξη στην ΕΕ. Φυσικά η χώρα βρέθηκε κι αυτή με τρόικα όταν η κρίση χτύπησε τις χώρες του νότου που είχαν υιοθετήσει ένα σκληρό νόμισμα, αλλά δεν χρεοκόπησε επειδή έπρεπε να βολευτούν στο δημόσιο τα γαλάζια παιδιά και επειδή των αρμοδίων δεν τους καιγόταν καρφάκι για τα ελλείμματα και το χρέος. Και αυτός είναι ο λόγος που η Πορτογαλία βγήκε γρηγορότερα από τα μνημόνια, όχι ο -κακός- τρόπος που διαπραγματεύθηκε ο Βαρουφάκης το 2015.  Δεν υπήρξαν ποτέ φαινόμενα μια νέα κυβέρνηση να λέει το 2004 στους εταίρους των Βρυξελλών « σας κοροϊδέψαμε » ή να καταγγέλλει δημοσίως την προηγούμενη,  όπως έγινε και το 2009.

Η ατυχία της Ελλάδος είναι το ρηχό, ανεπαρκές και συχνά αρπακτικό πολιτικό της προσωπικό, όλο αυτό το πράγμα που εκφράζει η σημερινή κυβέρνηση. Είναι να βλέπεις την Πορτογαλία και να ζηλεύεις. Μόλις προχθές ο αρμόδιος υπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή ένα στρατηγικό πρόγραμμα αποδέσμευσης της χώρας από τον τουρισμό και επαναβιομηχανοποίησης. Καλό ή κακό το σχέδιο, συζητάνε πάντως για το μέλλον. Εδώ μιλάμε για το σκοίλ ελικίκου και αν θα πρέπει να διδάσκεται  κοινωνιολογία στα σχολεία ενώ καθηγήτρια Λοιμοξιολογίας δηλώνει δημοσίως ότι θα κοινωνήσει γιατί ο ιός δεν πιάνει τους πιστούς, λες και είναι άπιστοι στο Βατικανό ή στις ισπανικές εκκλησίες, όπου θερμομετρούνται και οι ιερείς(φωτό) πριν μπουν στο ναό.

Μια κυβέρνηση που νοιαζόταν για τον τόπο δεν θα το είχε ρίξει στη μάσα, ενώ έρχεται θύελλα. Θα κοιτούσε να προφυλάξει τους ασθενέστερους και τον μικρό επιχειρηματία, αντί να τον αποκαλεί « ζόμπι ». Να ενισχύσει με δίκαιο τρόπο τα ΜΜΕ, όχι για να παίζουν τα σποτ που ήταν υποχρεωμένα να παίζουν δωρεάν, αλλά για να ενισχυθεί διαφημιστικά η αγορά ελληνικών προϊόντων (το έκανε η Βουλγαρία στο κορύφωμα της κρίσης για τα δικά της). Να προτρέπει τους πολίτες φέτος το καλοκαίρι να μείνουν στη χώρα -το κάνει η Πορτογαλία- για να περιοριστεί η ζημιά στον τουριστικό τομέα.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, έτσι ήταν πάντα η δεξιά στην Ελλάδα: δεν αγαπούσε τη χώρα και για αυτό την έσπρωχνε συχνά προς την καταστροφή.


(Visited 10 times, 1 visits today)

Read more:
EP-067641F_Plenary_1_6
Κούλογλου: Από τον νεοναζιστικό εξτρεμισμό στην τρομοκρατία

«Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην Ευρώπη με την άνοδο της ακροδεξιάς διευκολύνει το πέρασμα νεοναζί και ακροδεξιών στη τρομοκρατία. Μεσαία και...

Close