Ο κ. Μητσοτάκης έχει ένα είδος υπαρξιακού διλήμματος τους τελευταίους μήνες, κάθε φορά που συλλαμβάνεται επ’ αυτοφόρω. Οι επικοινωνιολόγοι τού ζητούν να παραδεχθεί τα λάθη του και αν χρειαστεί να ζητήσει συγνώμη. Αλλά κάνει ο Μωυσής λάθη; Και αν κάνει, πρέπει να το παραδεχθεί στο πόπολο, διακινδυνεύοντας την αυθεντία του;
Μέχρι πριν λίγο καιρό, η κυβερνητική προπαγάνδα ήθελε οι συχνές κυβερνητικές πατάτες να αποδίδονται στους υπουργούς , με τον πρωθυπουργό να παρεμβαίνει, να τους «τραβάει αυτιά» και τα λοιπά. Τι γίνεται όμως όταν πιάνεται ο ίδιος στα πράσα στην Ικαρία ή τα πράγματα χοντραίνουν πολύ, όπως με τις αστυνομικές βαρβαρότητες στη Νέα Σμύρνη;
Έτσι ο κ. Μητσοτάκης ανακάλυψε μια νέα μέθοδο: τη συμψηφιστική συγγνώμη. Στη Βουλή, απαντώντας στην κριτική Τσίπρα, είπε τα εξής απίστευτα:
«Έχω μία ευθύνη όμως, ως Πρωθυπουργός της χώρας, γιατί η χώρα έχει συνέχεια και το κράτος έχει συνέχεια, να ζητήσω συγγνώμη από όλους όσοι πληγώθηκαν από κρούσματα αστυνομικής βίας κατά το παρελθόν και επί δικών μας ημερών και επί δικών σας ημερών, κ. Τσίπρα. Και από τους συνταξιούχους που ψεκάσατε εγώ θα ζητήσω συγγνώμη και από τα περιστατικά αστυνομικής βίας που προηγήθηκαν της δικής σας διακυβέρνησης εγώ θα ζητήσω συγγνώμη».
Την πρώτη φορά που χρησιμοποίησε την ίδια τακτική ήταν με την ποδηλατάδα στην Πάρνηθα. Αν χθες έφταιγε και ο Τσίπρας, που ψέκαζε τους συνταξιούχους, τον Δεκέμβριο το συμψήφισε με ..τους πολίτες που είχαν κάνει και αυτή τη ζημιά τους:
«Ήταν λάθος που δεν φόρεσα μάσκα, όταν φωτογραφήθηκα. ..Κάνω και εγώ τη δική μου αυτοκριτική και όπως την κάνω εγώ έτσι ζητώ από όλους να αναλογιστούν τις στιγμές προσωπικής ανεμελιάς ότι μπορεί να έκαναν ζημιά»! (συνέντευξη με Α. Σροίντερ)
Από την Ικαρία και μετά, άρχισε να συμψηφίζει με την αντιπολίτευση, παρότι το τσιπουράκι δεν έχει σχέση με τις διαδηλώσεις:
«Θα δεχθώ απόλυτα ότι η εικόνα πλήγωσε τους πολίτες και αδίκησε τους λόγους της επίσκεψης. Συνεπώς σημαίνει ότι κάτι έγινε λάθος. Και δεν θα επαναληφθεί. Αλλά δεν γίνεται να παίρνει το θέμα της διαστάσεις που πήρε, την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση καλούσε σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας». (συνέντευξη στον Α. Παπαχελά).
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι συμψηφιστικές συγγνώμες έχουν αποτέλεσμα στην κοινή γνώμη. Μάλλον το υπερτροφικό πρωθυπουργικό εγώ καθησυχάζουν, άλλωστε είναι γνωστό ότι όταν βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο. Το ενδιαφέρον είναι ότι στη Βουλή χθες ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη και εκ μέρους των προκατόχων του: « και από τα περιστατικά αστυνομικής βίας που προηγήθηκαν της δικής σας διακυβέρνησης(Τσίπρα) εγώ θα ζητήσω συγγνώμη ».
Πόσο μακριά πάει η αναδρομική συγγνώμη που ζήτησε «γιατί η χώρα έχει συνέχεια και το κράτος έχει συνέχεια»; Πιάνει άραγε τον Σαμαρά μόνο ή και τον Σημίτη, τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ή πάει και πιο παλιά, τώρα που πλησιάζει η 200η επέτειος από το 1821; Κανονικά θα έπρεπε να τους είχε ζητήσει την άδεια, αν και είναι λίγο δύσκολο: οι περισσότεροι είναι.. συγχωρεμένοι!
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
