«Η  κατάληψη της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν είναι πάνω απ όλα τραγική», ξεκινά το σημερινό κύριο άρθρο των New York Times. Γιατί όμως; «επειδή το αμερικανικό όνειρο, να είναι το «απαραίτητο έθνος» στη διαμόρφωση ενός κόσμου όπου είναι σεβαστές οι αξίες των πολιτικών δικαιωμάτων, η ενδυνάμωση των γυναικών και ο κανόνας της θρησκευτικής ανοχής, αποδείχθηκαν ακριβώς αυτό: ένα όνειρο ».

Να που όλο και κάτι μαθαίνει κανείς. Η εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001, δεν έγινε λοιπόν για να βρεθεί ο Μπιν Λάντεν μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους και να τιμωρηθούν οι Ταλιμπάν που τον ανέχονταν στη χώρα. Ούτε προφανώς η εισβολή στο Ιράκ δύο χρόνια μετά- την οποία προώθησε και η εφημερίδα με ρεπορτάζ που αποδείχθηκαν πλαστά- δεν έγινε για τα πετρέλαια του.

Οι επιθέσεις στις δύο χώρες δεν διεξήχθησαν ούτε καν στα πλαίσια του «πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο Μπους ο Β, ο Αμόρφωτος. Έγιναν για να θριαμβεύσουν οι πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των γυναικών! Για ένα όνειρο!

Η εισαγωγή της εφημερίδας είναι ο ορισμός της ύβρεως με την αρχαία ελληνική, μεγαλειώδη σημασία της: όταν κάποιος υπερεκτιμά τις ικανότητες και τη δύναμή του (πολιτική, στρατιωτική ή οικονομική) και συμπεριφέρεται με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους.

Είναι η κυρίαρχη λογική των ΗΠΑ και αρκεί από μόνη της για να εξηγήσει την αμερικανική πανωλεθρία στο Αφγανιστάν και όλη τη Μέση Ανατολή. Άλλωστε στο κύριο άρθρο της, η εφημερίδα της Νέας Υόρκης δεν δίνει καμία σοβαρή εξήγηση για την ιστορική ήττα ούτε απαριθμεί τα σοβαρότατα λάθη στρατηγικής. Για όλα σχεδόν φταίει η ανικανότητα και η διαφθορά των Αφγανών. Αν όμως είναι τόσο ανίκανο το έθνος, πως εξηγείται η επέλαση των Ταλιμπάν που σημείωναν στρατιωτικές επιτυχίες ακόμη και απέναντι στα αμερικανικά στρατεύματα μετά την ήττα τους το 2001;