Φαντάζομαι τους τίτλους αν ο Τσακαλώτος, ή κάποιο άλλο ανώτατο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αμφισβητήσει σε μία συνέντευξη σχεδόν όλες τις βασικές επιλογές του Τσίπρα. Είχε πει δηλαδή ότι ο ανασχηματισμός είχε μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε Ποτάμι, είχε αμφισβητήσει στο σύνολο της την εξωτερική πολιτική του κόμματος και δήλωνε ότι δεν θα ψηφίσει τα σχετικά νομοσχέδια.
Θα επρόκειτο για την είδηση όχι της ημέρας αλλά της εβδομάδας. Καλύτερα του μήνα. Κανάλια, ραδιόφωνα και site δεν θα ασχολούντο με τίποτα άλλο. Αυτά και χειρότερα είπε ο Α. Σαμαράς για το κόμμα και την κυβέρνηση της ΝΔ στη χθεσινή του συνέντευξη. Και καλά ο Μητσοτάκης που δεν θέλει να τα βάλει με τον πρώην πρωθυπουργό και παριστάνει ότι δεν άκουσε. Αλλά τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης;
Άρχισα το ψάξιμο από την «Καθημερινή»: η είδηση δεν υπάρχει όχι στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας αλλά ούτε καν σε αυτήν με τις πολιτικές ειδήσεις. Μήπως φταίει ο ανταγωνισμός, επειδή η συνέντευξη Σαμαρά ήταν σε αντίπαλο εκδοτικό συγκρότημα; Kοιτάω την πρώτη σελίδα στην ιστοσελίδα του «αδελφού» «Βήματος», αλλά πουθενά (αργά το βράδυ εμφανίστηκε η είδηση με τον.. σεμνό τίτλο: «Αντώνης Σαμαράς – Έπρεπε να ασκήσουμε βέτο για την Αμμόχωστο»! Καμιά αναφορά και στην πρώτη σελίδα του in. gr., που συγκεντρώνει και την ύλη των εφημερίδων του συγκροτήματος Μαρινάκη.
Θα είναι τουλάχιστον στα «Νέα», που δημοσίευσαν την συνέντευξη-βόμβα. Ψάχνω και ξαναψάχνω, τίποτα. Η είδηση της ημέρας δεν υπάρχει στην εφημερίδα που τη δημοσίευσε. Δεν υπάρχει όχι μόνο στην πρώτη σελίδα, αλλά ούτε και στη σελίδα με τις πολιτικές ειδήσεις! Nα αποκρύπτεις τη δημοσιογραφική σου επιτυχία, πρέπει να είναι το άκρον άωτον της αυτολογοκρισίας.
«Καθημερινή» και «Βήμα» και κάπου αλλού συμπίπτουν, δημοσιεύοντας σε περίοπτη θέση στα πρωτοσέλιδα των ιστοσελίδων τους, την πολιτική ανάλυση για το αποτέλεσμα της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Για την ακρίβεια, πρόκειται για δύο μακροσκελή κείμενα που μοιάζουν με δύο σταγόνες νερό.
Τίτλοι:
«Το οικονομικό και γεωπολιτικό αποτύπωμα των επαφών Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη» (Βήμα)
«Μητσοτάκης στη Νέα Υόρκη: Ισχυρό οικονομικό και γεωπολιτικό αποτύπωμα στις επαφές του» (Καθημερινή)
Πρόλογοι:
«Οι ενθαρρυντικές προοπτικές, που διανοίγονται για την ελληνική οικονομία, αλλά και η καθιέρωση της Ελλάδος ως σημείου αναφοράς και πόλου σταθερότητας στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι της Ανατολικής Μεσογείου επαναβεβαιώθηκαν κατά τις επαφές του πρωθυπουργού» (Βήμα)
«Οι ενθαρρυντικές προοπτικές για την ελληνική οικονομία και η καθιέρωση της Ελλάδος ως πόλου σταθερότητας στην Αν. Μεσόγειο επαναβεβαιώθηκαν κατά τις επαφές του πρωθυπουργού» (Καθημερινή)
Aρχή μακροσκελών κειμένων:
«Στην κυβέρνηση φιλοδοξούν να κεφαλαιοποιήσουν τα θετικά μηνύματα, που εκπέμπει εδώ και αρκετούς μήνες η ελληνική οικονομία, κάτι, που κατέστη ευκρινές στις επαφές του Έλληνα πρωθυπουργού» (Βήμα)
«Στην κυβέρνηση φιλοδοξούν να κεφαλαιοποιήσουν τα θετικά μηνύματα, που εκπέμπει εδώ και αρκετούς μήνες η Ελληνική Οικονομία, κάτι, που κατέστη ευκρινές στις επαφές του Έλληνα πρωθυπουργού» (Καθημερινή)
Πουθενά στα κείμενα δεν αποδίδονται οι όποιες πληροφορίες και οι εκτιμήσεις των δίδυμων άρθρων σε κυβερνητικές πηγές. Η πηγή είναι η ίδια: το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που μετά τις εκλογές του 2019 ανήκει στο Μέγαρο Μαξίμου. Μάλλον το τελευταίο εξαφάνισε και τον Σαμαρά, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο.
YΓ. Επειδή δεν αξίζει ολόκληρο άρθρο, το περνάω υστερόγραφο. Η προσπάθεια ξεκίνησε στα «Νέα» την Παρασκευή όταν στη δεύτερη σελίδα ο Σ. Κασιμάτης έγραψε για τον «υπερτιμημένο Κούλογλου»: «ήταν στην απέξω εδώ και καιρό. Η πιθανότητα να έχει δεύτερη θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν ανύπαρκτη». Μικρή λεπτομέρεια: είμαι ήδη στη δεύτερη θητεία.
Τη σκυτάλη των ανακριβειών (μόνο;) πήρε το Σάββατο ο Γ. Παπαχρήστος που μου αφιέρωσε τη μισή στήλη του, μιας και με ξέρει, λέει από το «Βήμα» «την περίοδο 1988-89»(ήμουν από πιο παλιά, αλλά δεν θα κολλήσουμε εδώ). «Το γραπτό του είχε σχεδόν μια δόση υπερβολής, αλλά και μια αφ’ υψηλού θεώρηση των πραγμάτων, καθώς ήρθε στο «Συγκρότημα» με τις «περγαμηνές» μιας άγνωστης σ’ εμένα «θητείας» στην Αριστερά».
Αλλά το ενδιαφέρον είναι ένα -φανταστικό- επεισόδιο που γράφει ότι μας.. χώρισε οριστικά: «Ήταν η διαφορά μας, σχετικά με το τι είδαμε για την επιστροφή του Ανδρέα στην Ελλάδα από το Χέρφιλντ. Εγώ που ήμουν στο αεροδρόμιο είχα δει τον Ανδρέα, μετά το νεύμα στη Δήμητρα, να κατεβαίνει τις σκάλες του αεροπλάνου και να εισέρχεται στην πρωθυπουργική Μερσεντές μόνος του, ο Στέλιος διαβεβαίωνε τον Ψυχάρη, που είχε πάθει τότε μια εμμονή με όλο αυτό, ότι ο Ανδρέας επιβιβάστηκε στη «Μερσεντές», «μαζί με τη Μιμή»!».
Πως να υποστηρίζω κάτι τέτοιο, αφού δεν ήμουν στο αεροδρόμιο; Για να μην τα πολυλογώ, αυτή η ..ιστορικής σημασίας διαφωνία, ήταν μεταξύ άλλων, η αιτία που έφυγα από την εφημερίδα(!) που υποτίθεται δεν με άντεχε και πολύ. Στην πραγματικότητα παραιτήθηκα- παρότι τόσο ο Χ. Λαμπράκης όσο και ο Σ. Ψυχάρης επέμεναν να παραμείνω ως πολιτικός συντάκτης, υψηλότατο αξίωμα εκείνο τον καιρό στο «Βήμα»- για να δουλέψω στη Μόσχα της περεστρόικα και των ιστορικών αλλαγών, για λογαριασμό της Καθημερινής και του Σκάι 100.4. Ήταν δική μου απόφαση, μια από τις καλύτερες της ζωής μου.
Και κάτι τελευταίο, μιας και το “φερε η κουβέντα. Αν κάποια κυβέρνηση είχε διορίσει συγγενικό πρόσωπο δημοσιογράφου σε υψηλή κρατική θέση, το -τότε- Βήμα δεν θα έστελνε τον δημοσιογράφο ούτε καν στο αεροδρόμιο. Άντε να έγραφε τίποτα αθλητικά.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
