Σε συνθήκες εθνικής ανάτασης, έστω και εισαγόμενης εκ Παρισίων, είναι δύσκολο να ασκήσει κανείς κριτική στη συμφωνία Γαλλίας- Ελλάδας με τις φρεγάτες και τα συναφή. Οι ιθαγενείς βομβαρδίζονται με θριαμβολογίες για την πλάκα που έχουν πάθει οι Τουρκαλάδες και ύμνους για την παραδοσιακή ελληνική πονηριά, που σαν του Καραγκιόζη ξεγέλασε τους κουτόφραγκους: αγοράσαμε τρεις φρεγάτες στην τιμή των δύο.
Παρότι είναι της μόδας, στις μέρες μας, η διαφορετική άποψη να εξοβελίζεται ή και να θεωρείται κάτι σαν προδοσία, είναι απαραίτητο να συζητήσουμε επιτέλους ειλικρινά και σοβαρά. Πως κατέληξε η κυβέρνηση σε μια συμφωνία με τόσα αρνητικά σημεία, τα οποία αποκρύπτονται ή υποβαθμίζονται επιμελώς;
Αντίθετα με τις πρακτικές προηγούμενων μεγάλων αγορών, η συμφωνία δεν προβλέπει συμπαραγωγή τμημάτων στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει ως όρο να υπάρχει συμπαραγωγή με τη Γαλλία τμημάτων των 2 φρεγατών, για να ενισχυθεί η ελληνική πολεμική βιομηχανία και τα Ναυπηγεία. Η συμπαραγωγή είναι διεθνής πρακτική, την ακολουθεί πιστά και η Τουρκία. Δεν έχει δοθεί καμία εξήγηση από την κυβέρνηση, αλλά υπάρχουν και άλλα ανεξήγητα πράγματα.
Ο κ. Μητσοτάκης ακύρωσε το καλοκαίρι του ’20 τη συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης για τις γαλλικές φρεγάτες και ανακοίνωσε ότι προτιμά αμερικανικές. Δεν έδωσε καμία εξήγηση. Οι Γάλλοι έγιναν έξαλλοι και για να τους εξευμενίσει, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο του ’20 στη ΔΕΘ, ότι θα αγοράσει και γαλλικά αεροπλάνα Rafale, που δεν ήταν στο πρόγραμμα. Έτσι προστέθηκαν στους εξοπλισμούς και τα Rafale.
Aς σημειωθεί ότι κανονικά, για να επιλέξει η χώρα τον οπλισμό που χρειάζεται, αποφασίζουν διαδοχικά 5 διαφορετικές επιτροπές των Ενόπλων Δυνάμεων. Ύστερα, η εισήγηση τους πάει στην αρμόδια Επιτροπή Άμυνας της Βουλής, όπου ενημερώνονται και τα κόμματα. Από εκεί στο ΚΥΣΕΑ και μετά αποφασίζει το υπουργικό Συμβούλιο. Η διαδικασία αυτή δεν τηρήθηκε ούτε τον Σεπτέμβριο του ’20 ούτε με την πρόσφατη συμφωνία. Για πρώτη φορά παρακάμπτονται πλήρως οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Κοινοβούλιο, λες και το πολίτευμα είναι Μοναρχία.
Πως φτάσαμε τώρα στις φρεγάτες και τις κορβέτες; Με την πρόσφατη η συμφωνία AUKUS, μεταξύ ΗΠΑ-Αυστραλίας και Μεγάλης Βρετανίας, o Μπάιντεν παίρνει τη δουλειά με τα υποβρύχια από το στόμα του Μακρόν που είναι έξω φρενών. Για να εξευμενίσει τον Γάλλο ομόλογο του, χορτασμένος από τη συμφωνία μαμούθ για τα πυρηνικά υποβρύχια made in USA, ο Αμερικανός πρόεδρος του πασάρει έναν καλό και πρόθυμο πελάτη: την Ελλάδα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντάει στη Νέα Υόρκη τον Μπάιντεν κι ύστερα πετάει απευθείας στο Παρίσι και υπογράφει τη συμφωνία για τις φρεγάτες. Όπως θα δούμε παρακάτω η συμφωνία είναι γραμμένη στο πόδι, αλλά σερβίρεται άψογα επικοινωνιακά στο ελληνικό κοινό και ο κ. Μητσοτάκης κερδίζει πόντους, ιδίως στο δεξιό ακροατήριο. Τζάμπα το ρεζιλίκι του κεντρώου προφίλ, με την υπουργοποίηση Πλεύρη.
ΤΟ « ΤΥΡΙ » ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ
Η συμφωνία ικανοποιεί την ελληνική κοινή γνώμη γιατί μεταξύ των άλλων προβλέπει τη συνδρομή του ενός εταίρου, αν δεχθεί επίθεση ο άλλος. (Όλοι ελπίζουμε ότι ο γαλλικός στρατός, αν παρ ελπίδα κάτι συμβεί, θα τα καταφέρει καλύτερα από το 1940, με την πανωλεθρία στη γραμμή Μαζινό). Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που δεν τον λες και αντικυβερνητικό, ποστάρει στο facebook:
Μέσα στον δίκαιο ενθουσιασμό ας μη μας διαφύγει ότι η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής του άρθρου 2 της συμφωνίας προβλέπει την ενεργοποίησή της εάν τα μέρη «διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Όμως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν «επικράτεια» στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα
Στην στήλη στα Νέα «Η άλλη όψη», ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης, επίσης υπέρ της συμφωνίας, γράφει σχόλιο με τίτλο «Μια λάθος ρήτρα » και αναφέρεται στην προχειρότητα και τις απρόβλεπτες συνέπειες:
η ξεχωριστή ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής (mutual assistance clause) που περιέχει συνιστά λάθος (και μάλιστα γραμμένη σε κακά ελληνικά όπως η αναφορά σε «ένοπλη βία»!). Η συμφωνία θα έπρεπε να περιέχει διατύπωση που να δεσμεύει ρητά και κατηγορηματικά τη Γαλλία να συνδράμει την Ελλάδα με όλα τα μέσα περιλαμβανομένων και των στρατιωτικών στο πλαίσιο ενεργοποίησης της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής του άρθρου 42,7 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Καθώς η διμερής ρήτρα πρώτον, υπονομεύει, εξασθενίζει τη συλλογική ρήτρα – υποχρέωση όλων των κρατών μελών της ΕΕ να συνδράμουν άλλο κράτος μέλος που αντιμετωπίζει «ένοπλη επιθετικότητα» (και όχι επίθεση) από τρίτη χώρα.
Δεύτερον, υποχρεώνει κατά κανόνα τις συμπράττουσες τρίτες χώρες να υποστηρίζουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της άλλης χώρας. Η Ελλάδα π.χ. τη Γαλλία στη ζώνη Σαχέλ, έστω κι αν η ρήτρα αναφέρεται σε επίθεση επικράτειας των δύο χωρών.
Πέρα από τη απογείωση της διαφθοράς, οι δαπάνες για εξοπλισμούς έχουν συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στην εκτόξευση του εξωτερικού χρέους και στη χρεοκοπία της χώρας. Ο πρώην υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης, σε ανύποπτο ακόμη και προ χρεοκοπίας χρόνο (το 2003), είχε δηλώσει ενώπιον της Βουλής ότι ο δανεισμός και οι δαπάνες για εξοπλισμούς αναλογούν στο 25% του δημοσίου χρέους. Η Ελλάδα, ακόμη και στα χρόνια της χρεοκοπίας παρέμενε ένας από τους πέντε μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων παγκοσμίως.
Διαβάστε επίσης:Το πάρτι των εξοπλισμών σε μια χρεοκοπημένη χώρα
Φιλοκυβερνητικός αρθρογράφος, σημειώνει στα Νέα, που πανηγυρίζουν για τη συμφωνία από την πρώτη σελίδα μέχρι το αθλητικό ένθετο:
Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα. Κανείς σοβαρός αναλυτής δεν περιμένει, αύριο ή σε πέντε χρόνια, να ξεσπάσει ένας πόλεμος στο Αιγαίο, όπου όποιος νικήσει θα πάρει τα νησιά του άλλου. Η συμφωνία των Παρισίων θα αναγκάσει την Αγκυρα να επιδιώξει κι εκείνη εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της..
..Η αντιπολίτευση δικαίως επισημαίνει ότι ο προϋπολογισμός για την άμυνα αυξήθηκε μεταξύ 2020-2021 κατά 41%, ενώ ο προϋπολογισμός για την υγεία μειώθηκε κατά 12,5%
Φυσικά απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα έπρεπε να ληφθούν κάποια μέτρα. Αν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια διαλόγου -και με αυτή την κυβέρνηση κανείς δεν ξέρει τη σωστή απάντηση- κάποιοι εξοπλισμοί είναι αναγκαίοι. Αλλά τα 5-7 δις, γιατί μετά τα Rafale και τις φρεγάτες προστέθηκαν και κορβέτες! είναι ένα δυσθεώρητο ποσό, που υποθηκεύει όχο μόνο το παρόν της υπερχρεωμένης χώρας αλλά και τις επόμενες γενιές.
Έπρεπε να επιλεγούν πολύ φθηνότερες, πιο ευέλικτες λύσεις, αντί να πανηγυρίζουμε επειδή πήραμε τρεις φρεγάτες στην τιμή των δύο. Σαν το άφραγκο κορόιδο που έβαλε φέσι για να αγοράσει δύο καραμπίνες και πετάει από τη χαρά του που του έδωσαν bonus και τρίτη. Να χαιρόσουν, αν αντί για δύο, σου έδιναν τρία καρβέλια, ηλίθιε.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
