Όταν οι αστέρες της ελληνικής κυβέρνησης είδαν την ετήσια έκθεση των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα για την ελευθερία του τύπου δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αντέδρασαν σαν το σκυλί του Παβλόφ: την Τετάρτη που μας πέρασε, επικοινώνησαν με τους δικούς τους ανθρώπους στις Βρυξέλλες και ζήτησαν να κοπεί από την ιστοσελίδα.

Οπως και έγινε, γιατί η ΝΔ έχει ισχυρούς φίλους: από τον πρόεδρο της ευρωομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μ.Βέμπερ, τον οποίο υποστηρίζει για γενικό δερβέναγα της  ευρωπαϊκής δεξιάς, έναν ευγνώμονα άνθρωπο που με τη σειρά του έφαγε τον Κύρτσο μόλις είπε κάτι για το σκάνδαλο Novartis. Mέχρι τον διευθυντή επικοινωνίας του Ευρωκοινοβουλίου, που είναι κολλητός του Ισπανού ευρωβουλευτή Πονς, που είχε την καλοσύνη να προσλάβει τον υιό Μητσοτάκη.

Με τα ελληνικά ΜΜΕ τέτοιες λογοκριτικές διαδικασίες είναι παιχνιδάκι και περνάνε χωρίς πολλές διαμαρτυρίες. Αλλά ας σε πάρουν είδηση οι κουτόφραγκοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση την έχεις πατήσει. Οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα δεν είναι «μια ΜΚΟ» της πλάκας, όπως προσπάθησε να την εμφανίσει σε συνέντευξη του στις ΗΠΑ ο αμήχανος Μητσοτάκης και την οποία πυροβολούν σε κάθε ευκαιρία τα εγχώρια παπαγαλάκια.  Συνεργάζονται στενά με το Ευρωκοινοβούλιο, από το οποίο έχουν βραβευθεί ήδη από το 2005 με το βραβείο Ζαχάροφ (προφανώς είχαν ψηφίσει και οι νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές υπέρ).

Διαβάστε επίσης: Παρέμβαση Κούλογλου στην Ολομέλεια για την εξαφάνιση της έκθεσης των ΡχΣ από την σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου

Έτσι, μόλις μαθεύτηκε η λογοκρισία της έκθεσης οι ευρωβουλευτές αντέδρασαν και ζητάνε έρευνα για αυτό το χωρίς προηγούμενο περιστατικό. Συγχρόνως, το νέο ότι η Ελλάδα κατρακύλησε στην 108η θέση, τελευταία και καταϊδρωμένη στην ΕΕ αλλά και τα Βαλκάνια,  εξήχθη και αυτό από την Ελλάδα και έγινε διεθνώς γνωστό. Ήδη ο Economist πήρε αφορμή και επανήλθε προχθές με ένα ρεπορτάζ- καταπέλτη για την κατάσταση των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Η Daily Telegraph και το euractiv καλωσορίζουν το Ευρωκοινοβούλιο στο κλαμπ των λογοκριτών. Οι τελευταίοι, Έλληνες και ξένοι, πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, εξέλιξη που δεν προκαλεί έκπληξη: οι λογοκριτές δεν φημίζονται για την εξυπνάδα τους.

Ένας από τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, που έχει πολύ συγχυστεί με την πρόσφατη έκθεση των «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα»,  είναι ο κ. Πρετεντέρης. Επανέρχεται στο χθεσινό Βήμα, όπου τα βάζει και με την επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το άρθρο του έχει τίτλο «Τι φοβάται η επίτροπος;»:

«Ομολογώ ότι το διάβασα δύο, τρεις φορές για να βεβαιωθώ ότι δεν κατάλαβα λάθος. Η επίτροπος έστειλε επιστολή στην υπουργό Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου και της ζητάει «μια απόφαση κατά της έκδοσης» του Τζούλιαν Ασάνζ στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Για ποιον λόγο; Επειδή αν εκδοθεί «θα είχε ανατριχιαστικό αποτέλεσμα όσον αφορά την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης».

Προσωπικά δεν ξέρω τι θα πάθουν τα μέσα ενημέρωσης αν εκδοθεί ο Ασάνζ. Ούτε αν ενδεχόμενη έκδοσή του θίγει συγκεκριμένα ανθρώπινα δικαιώματα».

Διαβάστε επίσης: Ο παγκόσμιος μιντιακός πόλεμος

Ας ξεκινήσουμε υποχρεωτικά με απλά μαθήματα διεθνούς ρεπορτάζ.

Ο Ασάνζ είναι πολίτης της Αυστραλίας, όχι των ΗΠΑ. Ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο στην ιστορία, μια χώρα να ζητά την έκδοση ενός δημοσιογράφου μιας άλλης. Αν ο Ασάνζ εκδοθεί, το οποιοδήποτε κράτος και ο κάθε δικτάτορας αυτού του πλανήτη, θα μπορεί να κάνει το ίδιο για τον δημοσιογράφο μιας άλλης χώρας. Για παράδειγμα η Κίνα να ζητά την έκδοση ενός Αμερικανού ρεπόρτερ για να τον δικάσει στο Πεκίνο ή ο Ερντογάν ενός Έλληνα, για να τον δικάσει στην Άγκυρα.

Με το επιχείρημα ότι κάποιο ρεπορτάζ του αποκαλύπτει τουρκικά κρατικά μυστικά, επιχείρημα ανάλογο με αυτό της αμερικανικής κυβέρνησης για τις αποκαλύψεις του Ασάνζ, βασικά τα αμερικανικά εγκλήματα στο Ιράκ.

Και μπορεί τον Έλληνα δημοσιογράφο να μην τον εκδώσει εγχώριο δικαστήριο, αλλά τι θα γίνει αν η Τουρκία έχει προχωρήσει σε διεθνές ένταλμα σύλληψης και ο δημοσιογράφος μας πάει στο Αζερμπαϊτζάν- εντελώς τυχαίο το παράδειγμα- για ρεπορτάζ και το ένταλμα ενεργοποιηθεί; Αν λοιπόν ο Ασάνζ εκδοθεί οι δικτάτορες όλου του κόσμου θα τρίβουν τα χέρια τους, το διεθνές ρεπορτάζ και το δικαίωμα στην ελεύθερη πληροφόρηση  θα έχουν υποστεί στρατηγική ήττα.

Το λέω απλά για να το καταλάβει και ο αρθρογράφος του Βήματος: oι δημοσιογράφοι δεν είναι έμποροι ναρκωτικών τύπου Εσκομπάρ, για να ζητάει η κάθε Ουάσιγκτον την έκδοση τους επειδή δεν τής είναι αρεστά τα άρθρα του.

Το δεύτερο πρετεντέρειον επιχείρημα είναι ότι «η υπόθεση Ασάνζ έχει απασχολήσει in extenso τη βρετανική, την αυστραλιανή και την αμερικανική δικαιοσύνη της οποίας η ανεξαρτησία δεν έχει ποτέ τεθεί σε αμφισβήτηση. Δεν μιλάμε δηλαδή για Παπαγγελόπουλους και Τουλουπάκηδες..

Στα κράτη δικαίου έχουμε μια απλή διαδικασία. Τις χώρες κυβερνούν οι κυβερνήσεις που εκλέγονται από τον λαό. Δεν τις κυβερνούν μη κυβερνητικές οργανώσεις ακτιβιστών που ανησυχούν. Τις διαφορές τις λύνει η Δικαιοσύνη και όχι μια επίτροπος».

Λοιπόν δύο από τα τρία δικαστικά συστήματα δεν έχουν ασχοληθεί  όχι διεξοδικά («in extenso»), αλλά καθόλου με την ουσία της υπόθεσης Ασάνζ. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, βασικά η CIA ασχολήθηκε  να τον παρακολουθεί στην πρεσβεία του Εκουαδόρ όπου είχε καταφύγει και να ψάχνει για μάρτυρα κατηγορίας, που αναίρεσε την κατάθεση του. Στη δε Αυστραλία δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου: η υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε μάλιστα ότι  η χώρα της δεν θα εμπλακεί στην υπόθεση και ότι εάν ο Ασάνζ φυλακιστεί στις ΗΠΑ θα ζητήσει την μεταγωγή του στην Αυστραλία.

Διαβάστε επίσης: Προστατευόμενοι μάρτυρες και διαπλοκή στη δίκη του Ασάνζ

Απομένει η ανεξαρτησία της βρετανικής δικαιοσύνης, της μόνης που πράγματι ασχολήθηκε. Χμ.  Η Λαίδη Έμμα Άρμπυθνοτ είναι κάτι σαν πρόεδρος Εφετών στην περιοχή του Λονδίνου όπου έγινε η δίκη. Αλλά τόσο η Λαίδη όσο και ο σύζυγός της, Λόρδος Τζέιμς Άρμπυθνοτ του Εντρομ, διατηρούν στενές, διαπλεκόμενες σχέσεις με εταιρείες, τη δράση των οποίων είχαν αποκαλύψει τα Wikileaks, η ιστοσελίδα του Ασάνζ.

Ο Λόρδος Άρμπυθνοτ έχει διατελέσει πρώην υπουργός Άμυνας της Μ. Βρετανίας και το ζευγάρι είχε δεχθεί από τις εταιρείες-στόχους των αποκαλύψεων Ασάνζ διάφορα δωράκια, όπως ένα πληρωμένο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη αξίας 2426 λιρών.

Ο Πρετεντέρης παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει καλά το θέμα για το οποίο γράφει: « δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης, της οποίας δεν είμαι καν βέβαιος ότι γνωρίζω όλες τις πτυχές». Aν δεν γνωρίζεις μια υπόθεση, μήπως είναι καλύτερα να μην γράφεις για αυτήν;

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr