Δέσποινα Γερουλάνου: o άγγελος που έφυγε για τον ουρανό

Permalink

Είναι κάποιες φορές που δεν μπορείς να γράψεις. Στις πιο εύκολες περιπτώσεις, όταν πρόκειται δηλαδή για πολιτικά γεγονότα, γιατί δεν έχει καθίσει η σκόνη. Στις δύσκολες, όταν έχουν μαρμαρώσει τα δάχτυλα και ο νους από το αναπάντεχο κακό. Oταν δεν πιστεύεις ότι έχει συμβεί. Πώς μπορείς να γράψεις, για κάτι που δεν πιστεύεις;

Προσπαθώ μάταια αυτές τις μέρες να πω δυο λόγια για τη Δέσποινα Γερουλάνου, την αγαπημένη φίλη που έφυγε ξαφνικά την προηγούμενη εβδομάδα. Να περιγράψω έναν άνθρωπο που δεν χωράει σε λέξεις και παραγράφους. Έξυπνη, καλλιεργημένη, όμορφη, δημιουργική, ευγενική, ανοιχτόμυαλη. Απλή παρά την καταγωγή της και κυρίως παρά τα επιτεύγματα της στο χώρο του Πολιτισμού, από το θέατρο Tέχνης μέχρι το Μουσείο Μπενάκη. Σε κάθε αγαπημένο άνθρωπο μπορείς να βρεις ένα ψεγάδι: μια εβδομάδα έχω σπάσει το κεφάλι μου και δεν βρίσκω για αυτή κανένα.

Τα τελευταία τρία χρόνια ήταν αφοσιωμένη στο έργο Ελευσίνα, Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ολόκληρα βράδια μας εξιστορούσε τις προσπάθειες της, με τον δικό της μοναδικό τρόπο: έναν ανίκητο συνδυασμό ηρεμίας και αποφασιστικότητας, χάρις στον οποίο κατάφερε να ξεπεράσει εμπόδια, μπροστά στα οποία οι περισσότεροι θα τα είχαν παρατήσει.

Διαβάστε: Πέθανε η Δέσποινα Γερουλάνου

Η διευθύνουσα σύμβουλος Νανά Σπυροπούλου και ο γενικός καλλιτεχνικός διευθυντής Μιχαήλ Μαραμαρινός έγραψαν:

«Αποχαιρετούμε με άφατη οδύνη τη Δέσποινα Γερουλάνου, την Πρόεδρό μας, ψυχή της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και απαστράπτον φως της, που ταύτισε τη ζωή της με τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό για δεκαετίες. Χάρις στην ευρηματικότητα, το ανοιχτό πνεύμα, την προσήλωση, την παιδεία, την ευγένεια και το χαμόγελό της, η πόλη της Ελευσίνας κατάφερε να τραβήξει πάνω της το παγκόσμιο πολιτιστικό ενδιαφέρον. Το αποτύπωμά της θα μείνει για πάντα ταυτισμένο με τον θεσμό αυτής της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, αλλά και με το μέλλον της Ελευσίνας, μιας πόλης που η Δέσποινα την αγάπησε βαθιά, με σεβασμό και ανιδιοτέλεια. Όλοι όσοι εργαστήκαμε μαζί της τής χρωστάμε απέραντη ευγνωμοσύνη.. ».

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν παρέλειπα το χιούμορ της, το χαμόγελο της,  την ετοιμότητα της για τις πλάκες, τα στιχάκια που γράφαμε μαζί με τον Γιώργο Κοτανίδη, τον άλλο κοινό μας φίλο που έφυγε ξαφνικά πριν από 3 χρόνια και τον αξέχαστο σύντροφο της, τον Ανδρέα. Μερικές μέρες πριν την καταστροφή, ενώ νοσηλευόταν, της έστειλα ένα SMS από το νοσοκομείο όπου βρισκόμουν για μια επέμβαση. «Συναγωνίστρια, εδώ ΚΑΤ. Πότε βγαίνεις; Θα πάμε Πάσχα Αίγινα;». Aπάντησε αμέσως: «Μetropolitan καλεί ΚΑΤ, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Venceremos».

Προχθές πηγαίνοντας προς τη θάλασσα λοξοδρόμησα, δεν μπόρεσα να περάσω από το σπίτι της. Δεν ξέρω πότε θα τα καταφέρω να κοιτάξω προς τα παντζούρια, που άλλοτε ήταν το σημάδι ότι είχε φτάσει στο νησί. Τώρα σφαλισμένα ή ανοιχτά, δεν έχει σημασία:  ο άγγελος έχει φύγει, για τον ουρανό.

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Ζιργάνος – Καζολέας

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS


(Visited 19 times, 1 visits today)

Read more:
IMG_20231009_092758
Γάζα- Ισραήλ: η τυφλή εξέγερση των κολασμένων

Ο τρόμος που νιώθουν οι Ισραηλινοί μετά τη σημερινή επίθεση, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, είναι η καθημερινή εμπειρία εκατομμυρίων Παλαιστινίων...

Close