Από τον Μπάιντεν στον Ερντογάν: Η εποχή των δεινόσαυρων

Permalink

Στις Βρυξέλλες και ιδίως στην προνοητική Γερμανία, ετοιμάζονται για το χειρότερο: ο Ντόναλντ Τραμπ να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο μετά τις προεδρικές εκλογές της επόμενης χρονιάς.

Στον Τραμπ δεν άρεσε ποτέ η ΕΕ και ιδίως η Γερμανία- και το έλεγε με κάθε ευκαιρία. Αλλά παρά τις δικαστικές του περιπέτειες και διώξεις- ή ίσως χάρις σε αυτές-ο Τραμπ θεωρείται το φαβορί για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στη μάχη για την προεδρία.

Το βέβαιο είναι ότι θα έχει για αντίπαλο, έναν λίγο μεγαλύτερο του σε ηλικία. Ο σημερινός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αποφάσισε να διεκδικήσει δεύτερη θητεία, παρότι το είχε σχεδόν αποκλείσει όταν διεκδικούσε την πρώτη και κόντρα στις επιθυμίες των πολιτών: το 70% των Αμερικανών δεν ήθελαν να κατέβει υποψήφιος, ανάμεσά τους το 50% των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος.

Ο Μπάιντεν ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος για την προεδρία πριν 32 χρόνια. Αν του χρόνου επανεκλεγεί, θα πατάει τα 86 όταν θα τελειώνει η θητεία του. Λόγω της πανδημίας, δεν χρειάστηκε το 2020 να κάνει μεγάλη προεκλογική εκστρατεία, που στις ΗΠΑ παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Πώς θα τα καταφέρει το 2024;

Αν πάλι κερδίσει ο Τραμπ, θα ξεκινήσει τη δεύτερη καριέρα του στα 78 και θα παραδώσει στα 82. Δεν υπάρχουν άραγε ούτε  δύο- τρεις νεότεροι υποψήφιοι σε κάθε κόμμα να εκφράσουν το «αμερικανικό όνειρο» της συνεχούς ανάδειξης νέων προσώπων και ιδεών; ‘Η μήπως αυτές οι «Ηνωμένες Πολιτείες της Παράλυσης» συμβολίζουν την περίοδο στασιμότητας, πολιτικής και πολιτιστικής, που όλος ο παλιός, δυτικός κόσμος περνά;

Η περίπτωση του Ερντογάν ίσως εκφράζει ακριβώς αυτόν τον φόβο απέναντι στις αλλαγές. Μετά από 20 χρόνια στην εξουσία, με την οικονομία να έχει πληγεί από τα γιατροσόφια του και τον πληθωρισμό να έχει απογειωθεί, χώρια οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλοι περίμεναν ότι είχε έλθει το τέλος του. Όπως και στην Ελλάδα με τον Μητσοτάκη και την τραγωδία στο Τέμπη, ο πρόσφατος καταστροφικός σεισμός είχε αναδείξει τη διαφθορά και τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης Ερντογάν για την εκατόμβη.

Ο σεισμός έμοιαζε να είναι η χαριστική βολή και το ίδιο τέλος προφήτευαν και οι δημοσκόποι. Χρειαζόταν μια έμπειρη, διεισδυτική ματιά, όπως του Ακη Κοσώνα στο Tvxs, που ρωτούσε μία μέρα πριν τις εκλογές: μήπως θα κερδίσει και πάλι ο Ερντογάν;

Διαβάστε επίσης: Τουρκία: Εκλογές, αριθμοί και «αιρετικές» σκέψεις

Στα εκλογικά αποτελέσματα της προηγούμενης Κυριακής, που παραλίγο να στέψουν νικητή τον Ερντογάν από τον πρώτο γύρο, μια ετερόκλητη και χωρίς θετικές προτάσεις αντιπολίτευση και σίγουρα ο ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ έπαιξαν τον ρόλο τους: η Τουρκία είναι άλλωστε στη  θέση 165, πολύ πιο κάτω και από την Ελλάδα(107), στην παγκόσμια κατάταξη για την ελευθερία του Τύπου.

Αλλά στις προβλέψεις που έδιναν άνετο νικητή τον αντίπαλό του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, υποτιμήθηκε ο έλεγχος και η χρησιμοποίηση του κρατικού μηχανισμού από τον Ερντογάν, για ρουσφέτια και παροχές της τελευταίας στιγμής. Συχνά και στην Ελλάδα υποτιμώνται ο έλεγχος του κράτους από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και επίσης το γεγονός ότι η ΝΔ ελέγχει τις 12 από τις 13 περιφέρειες της χώρας.

Ακόμη όμως πιο σημαντικά από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, ιδίως όταν τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα δεν χωρίζουν αγεφύρωτες διαφορές, αναδεικνύονται συχνά τα ζητήματα ταυτότητας. Ο Ερντογάν είχε ασφαλώς καλύτερες απαντήσεις στο ποιος υποψήφιος είναι καλός Μουσουλμάνος, ιδίως όταν ο Κιλιτσντάρογλου δήλωσε δημοσίως ότι ανήκει στη σέχτα των Αλεβιτών.

Ο «πιστός» στο Ισλάμ και στις παραδόσεις Τούρκος πρόεδρος προσωποποίησε την ασφάλεια που ζητούν οι ψηφοφόροι σε συνθήκες κρίσης. Μέσα από τις γραμμές της διάγνωσης του Τούρκου ασθενή, πρέπει δηλαδή να διαβάσει κανείς τη διεθνή άνοδο του συντηρητισμού. Μετά την πανδημία και τα lockdown, η εισβολή και η αιματοχυσία στην  Ουκρανία, η εκτόξευση των τιμών και η οικονομική-κοινωνική ανασφάλεια, βοηθούν τις υπάρχουσες κυβερνήσεις αντί να τις αποδυναμώνουν.

Μόνο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που βρίσκονται μακριά από τον πόλεμο και κουβαλούν τη δική τους πολύ πονεμένη ιστορία, η Αριστερά καταφέρνει να κερδίσει την εξουσία επαγγελλόμενη θετικές αλλαγές. Στον κόσμο του παλιού και νέου ψυχρού πολέμου, συνήθως κερδίζουν οι δεινόσαυροι.

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS


(Visited 1 times, 1 visits today)

Read more:
342416-erdogan-podosfairo
Η Ουαλία χαλάει τα σχέδια του Ερντογάν

Ο Ερντογάν και το επιτελείο τους είχαν επενδύσει πολλές ελπίδες στην τουρκική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Με την οικονομία να μη...

Close