Τις επόμενες ημέρες από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, σε μια σύσκεψη στην ευρωπαϊκή Κομισιόν,ο αντιπρόεδρος Φ. Τίμερμανς ρώτησε: «τι θα κάνουμε τώρα με αυτόν τον Τσίπρα;». «Αφήστε, θα τον αναλάβω εγώ», απάντησε ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Την συνέχεια την είδαμε τους τελευταίους 5 μήνες: από τον «φιλέλληνα» Γιούνκερ, μέχρι την «συμβιβαστική» Μέρκελ και τον «σοσιαλιστή» Ολάντ, οι αδυσώπητοι άρχοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ροκανίζοντας τον χρόνο και τα λιγοστά αποθέματα στα ελληνικά ταμεία, έσκαψαν μεθοδικά την παγίδα που είχε από την αρχή ένα στόχο: τον εξευτελισμό και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Για να πετύχει το σιωπηλό τους πραξικόπημα, εκμεταλλεύτηκαν τις καλές προθέσεις της ελληνικής πλευράς και την απειρία της, αλλά κυρίως το στρατηγικό της μειονέκτημα: ότι δεν διέθετε plan b, εναλλακτική λύση στην περίπτωση που οι «θεσμοί» κρατούσαν την στάση που τελικά κράτησαν. Το δημοψήφισμα που ανήγγειλε μετά τα μεσάνυχτα ο Α. Τσίπρας ήταν μια αναγκαία, απόλυτα επιβεβλημένη απάντηση στην πολιτική αυτοκτονία του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας που οι δανειστές ζητούσαν, ασφαλώς θα δημιουργήσει προβλήματα στην αντιπολίτευση, αλλά θα παραμείνει ένα μετέωρο βήμα αν συγχρόνως δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα: μετά το ΟΧΙ, τι;
Πολύ περισσότερο αφού η αναγγελία του δημοψηφίσματος είναι η πρώτη απάντηση του ελληνικού πυροβολικού στον οικονομικό πόλεμο που έχει τους τελευταίους μήνες μονομερώς ξεκινήσει το ευρωπαϊκό ιερατείο. Μετά την πρώτη εχθροπραξία της ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να περιμένουμε πολύ σοβαρά αντίποινα, καθώς πρόκειται για την πρώτη έμπρακτη, ιστορικής σημασίας, αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του. Και στην αντεπίθεση αυτή θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του σύγχρονου πολέμου, από τα ΜΜΕ και τους οίκους αξιολόγησης μέχρι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα ΑΤΜ.
Οι πρώτες πληροφορίες από την πλευρά των δανειστών έκαναν λόγο για απόσυρση της απαράδεκτης, προβοκατόρικης πρότασης τους, ώστε στο δημοψήφισμα να τεθεί το δίλημμα παραμονή ή έξοδος από την ευρωζώνη. Αλλά σε κάθε περίπτωση, εκτός και αν τις επόμενες μέρες οι δανειστές αναζητήσουν συμβιβαστική λύση-πράγμα απίθανο- αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν θα μπορέσει να αποφύγει η σκληρή αντιπαράθεση που μόλις ξεκίνησε.
Ασφαλώς άμεσος στόχος της κυβέρνησης είναι να εκμεταλλευθεί ένα πιθανό όχι για να διαπραγματευθεί εκ νέου με τους δανειστές, με ανανεωμένη λαϊκή εντολή. Πέρα όμως από τα άλλα αναγκαία μέτρα για την ομαλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος που ίσως χρειαστεί να πάρει, αυτή τη φορά η σε όλα τα επίπεδα επεξεργασία ενός plan B είναι απαραίτητη. Τόσο για να κερδίσει το δημοψήφισμα όσο και για να ξέρει τι πρέπει να κάνει, αν οι δανειστές πουν και πάλι το δικό τους, εκβιαστικό όχι.
Μια ώρα περίπου μετά το διάγγελμα,η φωτογραφία του καλού συνάδελφου Μάριου Λώλου είναι η απάντηση στα ρεπορτάζ περί πολιορκίας των ΑΤΜ, που ξεκίνησαν αμέσως.
