Στην Γαλλία κερδίζει η Λε Πεν ταρακουνώντας ακόμη περισσότερο την παραπαίουσα Ευρώπη. Στο προσφυγικό η Γηραιά Ήπειρος στρουθοκαμηλίζει, όπως ακριβώς και η ελληνική αστυνομία που απαγορεύει σε φωτορεπόρτερ να καλύψουν την εκκένωση της Ειδομένης: λες και αν δεν φωτογραφηθεί το πρόβλημα, θα πάψει και να υπάρχει. Η Συρία βομβαρδίζεται ανελέητα, το καλύτερο δώρο για τους τζιχαντιστές και το χειρότερο για τις χώρες που υποδέχονται τους πρόσφυγες, με προεξέχουσα την Ελλάδα. Αλλά ποιο ήταν χθες το «talk of the town» σε «σοβαρά» και αστεία social media και ανάλογα sites; Ότι το Ευρωκοινοβούλιο ψήφισε την άρση της ασυλίας μου!
«Στρασβούργο: Την άρση της ασυλίας των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου και της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου αποφάσισε το Ευρωκοινοβούλιο», γράφει το in.gr. Για την ακρίβεια, το Ευρωκοινοβούλιο ΔΕΝ ψήφισε την άρση της ασυλίας μου, τουλάχιστον ακόμα: η νομική επιτροπή αποφάσισε να το προτείνει στο Ευρωκοινοβούλιο (σιγά τώρα να μην ασχοληθεί η ελληνική «δημοσιογραφία» με τέτοιες λεπτομέρειες). Ούτε υπήρξε απόφαση ή έγινε καν συνεδρίαση στο Στρασβούργο (στις Βρυξέλλες συνεδρίασε πριν μέρες η νομική επιτροπή, αλλά με τέτοιες λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε τώρα;).
Η άρση της ασυλίας είναι η τυπική διαδικασία που ακολουθείται για δεκάδες Ευρωβουλευτές που έχουν νομικές εκκρεμότητες στη χώρα τους, αφού καλύπτονται με ασυλία. Ούτε η Νομική Επιτροπή, ούτε το Κοινοβούλιο στη συνέχεια, μπαίνουν στην ουσία της υπόθεσης, εκτός και αν ο ευρωβουλευτής ισχυριστεί ότι πρόκειται για δίωξη, βασικά πολιτική, που εμποδίζει την άσκηση των καθηκόντων του. Έχει γίνει και για άλλους Έλληνες ευρωβουλευτές -και θα γίνει και για άλλους στη χώρα των δικομανών και της φαιδράς πορτοκαλέας- χωρίς να προκληθεί θόρυβος.
Έχω διοργανώσει δεκάδες εκδηλώσεις μέσα σε μερικούς μήνες, από τους Έλληνες επιζώντες των ολοκαυτωμάτων που ήρθαν στις Βρυξέλλες για να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις και το γερμανικό υποχρεωτικό δάνειο, μέχρι την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων στην Ελλάδα. Μόλις προχθές, Τρίτη μια επίκαιρη διεθνή διάσκεψη για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αλλά πού τέτοια δημοσιότητα από τον συνασπισμό αντιπολιτευτικών μέσων «ενημέρωσης» και κομπλεξικών κάθε είδους. Οι τελευταίοι με καταδίκασαν κιόλας: «προκειμένου να δικασθεί, για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης του σωφρονιστικού προσωπικού των φυλακών της Πάτρας, που είχε διαπράξει το 2010 ως δημοσιογράφος», έγραψε ο – τρομάρα μου- reporter.gr. Μήπως κατηγορείται ότι διέπραξε; Αλλά σε ποια σχολή να μάθεις, φουκαρά, για το τεκμήριο της αθωότητας; Εδώ σε άλλη τηλεοπτική εκπομπή έκαναν κουίζ, με θέμα «ποιανού ευρωβουλευτή άρθηκε σήμερα η ασυλία». Αλητείες.
Η πρόταση της νομικής επιτροπής προς το Ευρωκοινοβούλιο ελήφθη με την σύμφωνη γνώμη μου, πολύ περισσότερο αφού πρόκειται για υπόθεση που δεν έχει καμιά νομική βάση. Ένα δημοσίευμα του 2010 στο Tvxs για τις συνθήκες στις φυλακές της Πάτρας και την περίπτωση ενός δεσμοφύλακα, το οποίο ούτε έβριζε ούτε συκοφαντούσε κανένα. Εγώ δεν υπέγραφα έτσι κι αλλιώς, το ανώδυνο και ανώνυμο άρθρο (εδώ ολόκληρο) και στο διαδίκτυο δεν ισχύει ο νόμος περί τύπου, σύμφωνα με τον οποίο ο διευθυντής έχει ευθύνη για τα γραφόμενα. Πώς βρέθηκα κατηγορούμενος εγώ κι όχι η μαμά μου ή ο γείτονας; Μόνο ο “λειτουργός” που με παρέπεμψε το ξέρει.
Με λίγα λόγια, σε οποιαδήποτε κανονική χώρα η Δικαιοσύνη θα έπρεπε να έπρεπε να είχε στείλει την μήνυση που μου έκαναν δεσμοφύλακες (!) στο αρχείο. Αλλά εδώ είναι μπίζνα, πώς άλλωστε να συντηρηθούν τόσοι δικηγόροι και οι άλλοι παράγοντες; Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί καθυστερεί η απονομή της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Στην ουσία γιατί δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη.
