Στην απάντηση του (ολόκληρη παρακάτω) ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού επικαλείται το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας είχε πρώτος καλέσει το Ευρωκοινοβούλιο να παρακολουθεί την συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών. Αυτό είναι γεγονός, αλλά ο κ. Τσίπρας ήθελε ένα εκλεγμένο σώμα, στο οποίο οι συσχετισμοί των δυνάμεων είναι ευνοϊκότεροι για την Ελλάδα, σαν αντίβαρο στις πιέσεις της τρόικας και σαν όργανο ελέγχου των δανειστών, που συχνά δεν ενδιαφέρονται καθόλου ούτε για τη δημοκρατία ούτε για τους καθημερινές τραγωδίες που προκαλεί η πολιτική τους.
Αντίθετα ο κ. Φέρχοφσταντ προσπάθησε να παρακάμψει την Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που έχει συγκροτηθεί μετά την πρόταση Τσίπρα. Ήθελε εκτάκτως να συζητηθεί το ελληνικό θέμα για να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν εφαρμόζει το μνημόνιο (!), καθυστερεί τις ιδιωτικοποιήσεις και τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» και δεν έχει υιοθετήσει το μνημόνιο (αυτό είναι μια δήλωση νομιμοφροσύνης στον Σόιμπλε). Δεν ήταν μια κίνηση για καλύτερους διεθνείς συσχετισμούς προς όφελος της χώρας, αλλά είχε αποκλειστικό σκοπό να αποσταθεροποιήσει την ελληνική κυβέρνηση, λίγο μετά την αξιολόγηση και την διάψευση των ελπίδων της «αριστερής παρένθεσης». Για αυτό άλλωστε υποστηρίχθηκε από το Λαϊκό Κόμμα των Βαυαρών και της ΝΔ.
Γιατί αλήθεια τι ζόρι τραβάει ο κ. Φέρχοφσταντ με την Ελλάδα; Οι Φιλελεύθεροι είναι το κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο κόμμα στο Ευρωβουλή. Ακόμη και μετά το Βrexit, στην έκτακτη ολομέλεια, δεν βρήκε ούτε ένα λόγο να πει για την οικονομική και κοινωνική πολιτική που τρέφει τον ευρωσκεπτικισμό και την ακροδεξιά, προτείνοντας τη δημιουργία…ευρωπαϊκού στρατού. Ασφαλώς πρέπει να γίνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, που έχουν καθυστερήσει. Αλλά ξέρουμε καλά τι εννοούν οι νεοφιλελεύθεροι όταν χρησιμοποιούν τον όρο: ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, προνόμια για το 1% και λιτότητα για το υπόλοιπο 99%.
Ο κ. Κύρκος γράφει ότι τον Μάιο «το Ποτάμι παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, μαζί με τον Γκι Φέρχοφσταντ, μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διέξοδο της Ελλάδας από την οικονομική κρίση». Μα οι ευρωβουλευτές του Ποταμιού ανήκουν σε άλλο ευρωπαϊκό κόμμα, τους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες. Πως το Ποτάμι δίνει συνέντευξη Τύπου για τη χώρα του με τον επικεφαλής άλλης πολιτικής ομάδας; Αυτό είναι πρωτιά στην Ευρωβουλή. Δεν είναι απλά διγλωσσία, για την οποία κατηγορεί ο κ. Κύρκος τον ΣΥΡΙΖΑ στην απάντηση του. Είναι διχασμός προσωπικότητας.
Επαναλαμβάνω ότι η χώρα χρειάζεται, μετά από τόσο χρόνια, να γίνει σταδιακά «κανονική». Να πάψει να απασχολεί τα διεθνή πρωτοσέλιδα, στα οποία θα την επανέφερε η συζήτηση στην Ολομέλεια. Να διευκολυνθεί ο τουρισμός με μια εικόνα σταθερότητας σε μια περιοχή ιδιαίτερα ασταθή, να γυρίσουν χρήματα στις τράπεζες, να κινηθεί κάτι στην οικονομία. Και όταν περάσει ο καιρός να ψηφίσουν οι πολίτες για νέα κυβέρνηση. Όχι να ζητάμε εκλογές κάθε 6 μήνες, να γελάνε οι ξένοι με αυτό το πολιτικό σύστημα και να τρίβουν τα χέρια τους που μετατρέπονται σε ρυθμιστές. Μπορεί βέβαια στον κ. Κύρκο να μην αρέσει η κυβέρνηση και να θέλει να την ρίξει τώρα. Ε ας το κάνει το Ποτάμι μόνο του, χωρίς να προσφεύγει στον κ. Φέρχοφσταντ, θυμίζοντας τις άθλιες εποχές της ξενοκρατίας.
ΥΓ: Πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα, ο κ. Κύρκος κατηγορεί για διγλωσσία τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή οι ευρωβουλευτές του ψήφισαν σε ορισμένα θέματα διαφορετικά από τη κυβέρνηση. Μα οι ευρωβουλευτές δεν εκπροσωπούν την κυβέρνηση, η οποία είναι υποχρεωμένη να παίρνει υπόψιν της τον συσχετισμό των δυνάμεων στη διάρκεια των Συνόδων Κορυφής και μια σειρά ακόμη πολιτικούς παράγοντες. Άλλο όμως κόμμα, άλλο κυβέρνηση. Ο κ. Κύρκος μας κατηγορεί ότι δεν είμαστε πάντα μέσα στη «γραμμή». Τι σταλινικού τύπου κατηγορία από το κόμμα που θέλει να ανανεώσει τη πολιτική ζωή της χώρας!
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν αυτή η διαφορετική ψήφος έβλαψε τα συμφέροντα της χώρας ή παραβίασε αρχές πάνω στις οποίες εκλέχθηκαν οι ευρωβουλευτές (όπως, τυχαίο το παράδειγμα, να ψηφίζεσαι με σοσιαλδημοκρατική πλατφόρμα και να βγαίνεις νεοφιλελεύθερος). Και κάτι τέτοιο δεν έγινε, σε καμιά περίπτωση.
Παρά τις δεκάδες αφορμές, είχα αποφύγει μέχρι τώρα να μπω στη λογική «και συ τι ψήφισες», αλλά μιας και προκλήθηκα θα υποβάλλω ένα ερώτημα:
Τα Panama Papers, η δημοσίευση των αρχείων μιας ιδιωτικής επιχείρησης στον Παναμά, επέτρεψε να βγουν στην επιφάνεια χιλιάδες άτομα και επιχειρήσεις με offshore εταιρείες καθώς και οι διεθνείς μηχανισμοί φοροδιαφυγής και αποφυγής. Μια εβδομάδα αργότερα, η πλειοψηφία της Ευρωβουλής ψήφισε έναν νόμο υπέρ της προστασίας των μυστικών των επιχειρήσεων, με ποινές σε όσους τα παραβιάσουν. Αν αυτή η οδηγία ίσχυε λίγο νωρίτερα, ίσως τα Panama Papers να μην είχαν ποτέ δοθεί στη δημοσιότητα. Πρόκειται για μια από τις πιο ντροπιαστικές αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Μήπως θυμάται ο κ. Κύρκος τι ψήφισε;
Το άρθρο του Μίλτου Κύρκου: Ο επικίνδυνος διπλός λόγος
Σε πρόσφατο «αποκαλυπτικό» άρθρο του ο Στέλιος Κούλογλου εγκαλεί το Ποτάμι, γιατί δεν αφήνει την Ελλάδα στην ησυχία της, να βγει από τα πρωτοσέλιδα και τελικά από τα μνημόνια. Έχει ενδιαφέρον αυτή η μικρή ιστορία που αποκαλύπτει τη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ στον πιο δύσκολο να κρυφτεί -λόγω διαφάνειας- χώρο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Τι μας λέει στο άρθρο; «Στη διάρκεια της προετοιμασίας για την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου που έληξε την Πέμπτη, το Ποτάμι προσπάθησε να θέσει το «ελληνικό πρόβλημα» στην ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας. Η προσπάθεια οργανώθηκε με κινήσεις παρασκηνίου και μοχλό τον Γκι Φέρχοφσταντ, επικεφαλής της ομάδας των Φιλελεύθερων στην Ευρωβουλή. Είναι ίσως η πρώτη φορά που επιχειρείται με τόσο επίσημο τρόπο, μέσω του Ευρωκοινοβουλίου, η αποσταθεροποίηση μιας ελληνικής κυβέρνησης. Η υπόθεση θυμίζει τις εποχές που στην Ελλάδα δρούσαν το ρωσόφιλο, αγγλόφιλο ή γαλλόφιλο κόμμα. Σχεδόν διακόσια χρόνια μετά, έχουμε και το κόμμα του Φέρχοφσταντ…»
Μας κατηγορεί, λοιπόν, ο κ. Κούλογλου ότι προσπαθήσαμε να φέρουμε το ελληνικό θέμα στην Ολομέλεια, για πρώτη φορά, με επίσημο τρόπο. Ας του θυμίσουμε τα παρακάτω:
Αλέξης Τσίπρας προς Μάρτιν Σούλτς (Αύγουστος 2015): «Σου αποστέλλω αυτήν την επιστολή για να ζητήσω την άμεση και πλήρη εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – ως πέμπτου παράγοντα στο πλαίσιο του λεγόμενου «κουαρτέτου των πιστωτών» – στην τακτική διαδικασία αξιολόγησης ως προς την εφαρμογή της δανειακής συμφωνίας ανάμεσα στην Ελληνική Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. (…) Θεωρώ πολιτικά επιτακτικό, ο μόνος ευρωπαϊκός θεσμός με άμεση λαϊκή εντολή, να λειτουργήσει ως ο έσχατος εγγυητής της δημοκρατικής λογοδοσίας και συμβατότητας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη με το ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό κεκτημένο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δια μέσω του αρχηγού του ζήτησε από τον πρόεδρο του ΕΚ την εμπλοκή του και πράγματι το Δεκέμβριο 2015, η σύσκεψη των Προέδρων του ΕΚ αποφάσισε ομόφωνα, μετά από πρόταση του Μ. Σούλτς, τη συγκρότηση ομάδας εργασίας υπό την εποπτεία της Οικονομικής Επιτροπής (ECON) ώστε να εξασφαλιστεί ο κοινοβουλευτικός έλεγχος της εφαρμογής του μνημονίου. Η σύσκεψη των Προέδρων δεσμεύτηκε μάλιστα να φέρνει σε τακτική συζήτηση τα πορίσματα στην ολομέλεια του ΕΚ.
Το Μάιο 2016, το Ποτάμι παρουσίασε σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες, μαζί με τον Γκι Φέρχοφσταντ, μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διέξοδο της Ελλάδας από την οικονομική κρίση μέσω υλοποίησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η οικονομία. Μεταρρυθμίσεων που περιέχονται και στα 3 μνημόνια, όπως η διαφάνεια στις δημόσιες συμβάσεις, η καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου, η μείωση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης, ο έλεγχος της φοροδιαφυγής με ηλεκτρονικά τιμολόγια, η περιγραφή των χρήσεων γης κλπ. 129 συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις τις οποίες αρνούνται να υλοποιήσουν οι διαδοχικές κυβερνήσεις γιατί προϋποθέτουν συγκεκριμένες ρήξεις με το βαθύ πελατειακό κράτος. Στην ίδια εκδήλωση ζητήθηκε από το ΕΚ να σεβαστεί τον θεσμικό του ρόλο όπως αυτός αποφασίστηκε από την ομόφωνη απόφαση των προέδρων και να φέρει στην ολομέλεια τα πορίσματα της πρώτης αξιολόγησης. Ομολογουμένως αμελήσαμε να ρωτήσουμε για αυτό τον κ. Κούλογλου αλλά εμείς πιστεύουμε πως η κατάσταση στην οικονομία δεν θα μεταστραφεί κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί ή σιωπώντας, όπως προτείνει, αλλά με την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων όπως αυτές που περιγράψαμε παραπάνω.
Όλα αυτά θα ήταν σχεδόν διασκεδαστικά αν περιορίζονταν σε δημοσιογραφικά / καταγγελτικά άρθρα. Όμως, τι γίνεται όταν αυτή η διγλωσσία μεταφέρεται στην πράξη;
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απείχαν από τη διαδικασία έγκρισης της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (που ενεκρίθη ομόφωνα από τους υπουργούς των κρατών μελών με θετική την ελληνική ψήφο) και απείχαν και από την καταδικαστική για τη Συνοριοφυλακή τροπολογία της Εν. Αριστεράς στο Πρόγραμμα Εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πολύ πρόσφατα οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν την απόρριψη της συμφωνίας με την Τουρκία (βλ. http://goo.gl/SMg3GM, σελ 46) που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε στο Συμβούλιο Κορυφής ως τη μόνη λύση. Εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τους ακολουθούσε, η κυβέρνηση θα έβλεπε τα σχέδιά της στον χώρο ελέγχου του προσφυγικού – μεταναστευτικού να ματαιώνονται ή, όπως χαρακτηριστικά είπε ο υπουργός κ. Γ. Μουζάλας: «Παναγιά βοήθα!». Και τα παραδείγματα δεν σταματάνε, δυστυχώς, εδώ.
Kατανοητή λοιπόν η εναγώνια αναζήτηση θέματος για αριστερή καταγγελία, όταν, όμως, ο διπλός λόγος μεταφέρεται και στην ψήφο, γίνεται επικίνδυνος.
