Ένα Συνέδριο, πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψιν του τις επαναστάσεις που μεσολάβησαν από το προηγούμενο.

Και σε έναν κόσμο που αλληθωρίζει προς την ακροδεξιά, προς τον Ούγγρο Ορμπάν και τον Αμερικανό Τραμπ, οι επαναστάσεις αυτές ήταν συγκεκριμένες: των Podemos στην Ισπανία, του Κόρμπιν στην Μεγάλη Βρετανία και του Σάντερς στις ΗΠΑ.

Μπορεί να μην κατάφεραν να πάρουν την εξουσία αλλά και οι 3 πέτυχαν ριζικές ανατροπές. Άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό στη χώρα τους, κατάφεραν να ριζοσπαστικοποιήσουν και να φέρουν στην πολιτική εκατομμύρια πολίτες, ιδίως νέους.

Kαι τα κατάφεραν χάρις στο κοινό όπλο που χρησιμοποίησαν: το ίντερνετ και τα social media.

Χάρις στα νέα ψηφιακά μέσα και οι 3 αυτές μικρές επαναστάσεις βρήκαν ένα αντίβαρο στην καταθλιπτική υπεροχή των αντιπάλων τους στα παραδοσιακά ΜΜΕ. Ασφαλώς η τηλεόραση εξακολουθεί να παραμένει το βασικό μέσο ενημέρωσης στις μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά δεν είναι πλέον παντοδύναμη.

Επομένως μια σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική, στην Ελλάδα, την Ισπανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν μπορεί να εξαντλείται στις ρυθμίσεις και τις μάχες για τις τηλεοπτικές άδειες, όσο σημαντικές και αν αυτές.

Η αναξιοπιστία των συμβατικών μέσων ενημέρωσης αλλά και των δημοσιογράφων, κάνει τους Έλληνες να παρακολουθούν τα νέα, μέσω των social media και των ενημερωτικών ιστοσελίδων σε μεγαλύτερα ποσοστά από ότι σε άλλες χώρες, σύμφωνα με τη πρόσφατη (2016) έρευνα του Ινστιτούτου Reuters για την Ελλάδα (πίνακας)