Για το νέο του βιβλίο, που παρουσίασε σήμερα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, για το ελληνικό θέμα, οι εξελίξεις για το οποίο τρέχουν, αλλά και για τον νέο Γάλλο πρόεδρο, που σήμερα ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντά του, μίλησε σήμερα σε συνέντευξή που παραχώρησε στον ΡΣ Στο Κόκκινο, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Είπαμε ότι νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη παρουσιάσατε το βιβλίο σας με τίτλο «Μαρτυρίες από τη δικτατορία και την αντίσταση». Το περιεχόμενο του βιβλίου το προσδιορίζει ο τίτλος του. Μπορείτε ωστόσο να μας δώσετε κάποια στοιχεία επιπλέον;
Είναι περίπου εβδομήντα αφηγήσεις, διηγήματα σε πρώτο πρόσωπο, αλλά πραγματικές ιστορίες από τη δικτατορία και την αντίσταση, όχι μόνο από την πλευρά της αντίστασης, αλλά ακόμα και από αυτούς που οργάνωσαν το πραξικόπημα, από τους πραγματικούς δηλαδή συνωμότες και επίσης μια σειρά από μαρτυρίες από σχεδόν όλους τους διπλωμάτες που υπηρετούσαν τότε στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα – από τον Πρέσβη, τον Γραμματέα Α’, πολιτικούς συμβούλους κλπ.
Επειδή υπάρχει μια τάση ωραιοποίησης της δικτατορίας τελευταία, είναι μια προσπάθεια ν’ αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και να ξαναθυμίσουμε το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας, παρουσιάζοντας όμως και ορισμένα καινούργια ιστορικά στοιχεία.
Τέτοιες ιστορικές μαρτυρίες πρέπει να γίνουν κτήμα μας γι’ αυτό περιμένουμε πώς και πώς να διαβάσουμε το νέο σας βιβλίο. Για να περάσουμε στο σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, η συμφωνία πήρε το δρόμο για τη ελληνική βουλή, ωστόσο ακόμα δεν έχουμε συγκεκριμένες αποφάσεις στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Η άκαμπτη στάση του Σόιμπλε, εν μέσω προεκλογικής περιόδου στη χώρα του, πόσο απειλητική είναι για τον ελληνικό σχεδιασμό; Θα κάνει κάποια στιγμή μία υποχώρηση;
Νομίζω πως ναι. Το γεγονός ότι ο Σόιμπλε έχει αρχίσει να λέει καλά λόγια για την ελληνική κυβέρνηση είναι χωρίς προηγούμενο. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι και η ελληνική πλευρά έχει διαπραγματευτεί μέχρι τώρα επιτυχώς, διορθώνοντας λάθη του παρελθόντος (εννοώ της πρώτης περιόδου, μετά το 2015 και τις εκλογές) και αφετέρου έχει ωριμάσει σε όλους τους παράγοντες, η ιδέα ότι πρέπει το ζήτημα του χρέους -το οποίο είναι και η λυδία λίθος του ελληνικού προβλήματος- κάποτε να λυθεί.
Υπάρχουν σύμμαχοι σ’ αυτήν την προσπάθεια. Ο πρώτος μας σύμμαχος είναι το ΔΝΤ, αλλά βεβαίως είναι και η Κομισιόν στην ίδια κατεύθυνση, είναι ενδεχομένως και ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μακρόν. Χθες ήμουν στο Παρίσι σε μια εκδήλωση για το μέλλον της Ευρώπης μετά τις γαλλικές εκλογές και νομίζω ότι κι από εκεί μπορούμε να περιμένουμε μια θετική στάση, ίσως ανάλογη με αυτήν που είχε τηρήσει για το θέμα και ο Ολάντ, όχι τίποτε παραπάνω.
Πάντως και η Γερμανία, αυτή τη στιγμή, το μόνο που μπορεί να κάνει -κι αυτό θεωρώ ότι είναι το διακύβευμα σήμερα- είναι να παίξει καθυστέρηση. Να αναβάλει τη λήψη μιας απόφασης για μετά τις γερμανικές εκλογές και να προωθήσει τώρα -και να επιβάλλει ίσως- μια απόφαση, η οποία θα λέει τα πράγματα, όχι ακριβώς με τ’ όνομα τους, αλλά με μισόλογα. Αλλά μετά το τέλος των γερμανικών εκλογών, νομίζω, θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες κι αυτό θα είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πλευράς – όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της ελληνικής πλευράς, διότι χωρίς αυτό το κρίσιμο θέμα δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Θα είμαστε σαν τον Σίσυφο, που προσπαθεί, βασανίζεται και στο τέλος ξανακατρακυλάει η πέτρα πίσω.
Να σταθούμε λίγο στη γαλλική πολιτική σκηνή από τη στιγμή που ο Μακρόν σήμερα ανέλαβε τα καθήκοντα του. Η δήλωση υπέρ της αναδιάρθωσης του ελληνικού χρέους από το νέο Γάλλο πρόεδρο πόσο πιεστικά μπορεί να λειτουργήσει προς τη Γερμανία και σε μία φάση που ο Μακρόν μάλλον δέχεται ψυχρά μηνύματα από Γερμανούς αξιωματούχους με αφορμή τις δηλώσεις του, ότι πρέπει να μεταρρυθμιστεί η Ευρωζώνη και τις άλλες σχετικές προτάσεις του για την πορεία της Ευρώπης;
Έχει δημιουργήσει στο Βερολίνο μια κάποια ανησυχία, η θέση που εκφράζεται, κυρίως μέσα από συμβούλους του, για το θέμα των ευρωομολόγων – αυτό δεν το θέλουν καθόλου, το ξορκίζουν με κάθε τρόπο. Από την άλλη μεριά, περιμένουν να δουν τι ακριβώς θα πει και θα κάνει ο Μακρόν για το βασικό θέμα που τον απασχολεί, δηλαδή πώς θα χειριστεί τον περίφημο γαλλο-γερμανικό άξονα, ο οποίος έχει υποστεί μεγάλες αβαρίες προς όφελος της Γερμανίας και σε βάρος της Γαλλίας.
Δε θεωρώ ότι ο Μακρόν θα προσπαθήσει ν’ αλλάξει ριζικά αυτήν την πορεία, αλλά επειδή είναι νέος στην εξουσία κάτι θα πρέπει να προτείνει, κάτι καινούργιο να πει. Γι’ αυτό νομίζω ότι είναι επιφυλακτικοί και ανήσυχοι για το τι θα μπορούσε να πει ο Μακρόν, δεδομένου ότι δεν έχει σταθερά ερείσματα και πρέπει να προσπαθήσει να κάνει ανοίγματα και προς τη γαλλική κοινωνία.
Πρέπει να διαμορφώσει και πλειοψηφία εν όψει των βουλευτικών εκλογών, ούτως ή άλλως, καθώς το κόμμα του δεν έχει καλά-καλά σταθερές υποδομές…
Και η διαμόρφωση αυτής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τού επιβάλλει να πάρει κάποιες αποστάσεις από τη Γερμανία. Άλλωστε, οι Γερμανοί, από τη δική τους την πλευρά, έχουν αρχίσει και παραδέχονται ότι έχουν υπερβολικά πλεονάσματα, τα οποία παραβιάζουν και τους κανόνες της ΕΕ και σιγά-σιγά θ’ αρχίσουν να «χαλάνε» τα λεφτά, που προς το παρόν τα βάζουν στο κουτί , αρνούμενοι πεισματικά να τα ρίξουν στην κατανάλωση, στις δημόσιες επενδύσεις ή για να αυξήσουν και το επίπεδο ζωής των Γερμανών πολιτών, που έχει έχει υποστεί και αυτό μεγάλες ταλαιπωρίες και μειώσεις τα τελευταία χρόνια.
Ολόκληρη η συνέντευξη: