Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπήκε στα «αποδυτήρια» της νίκης του 1987

Permalink

«Άρωμα»… 1987 απλώθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, καθώς άγνωστες πτυχές της βραδιάς της 14ης Ιουνίου 1987, όταν η εθνική μας ομάδα έγινε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, νικώντας την ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, ήρθαν στο φως από τα χείλη πρωταγωνιστών. Ο Παναγιώτης Φασούλας και οι δημοσιογράφοι Βασίλης Σκουντής και Γιάννης Φιλέρης μίλησαν για εκείνη την βραδιά, ενώ ο Μιχάλης Κακιούζης αναφέρθηκε στην νίκη επί των ΗΠΑ το 2006. Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Στέλιου Κούλογλου και του Ελληνικού Κύκλου Βρυξελλών, παρευρέθηκαν και αρκετά παιδιά με ερωτήσεις για τους καλαθοσφαιριστές. «Πόσο πρέπει να προπονούμαστε για να γίνουμε καλοί;» ρώτησε ένα παιδί τον Μ. Κακιούζη. «Όσο σου αρέσει. Αρκεί να το αγαπάς», του απάντησε εκείνος.

«Στην Βραζιλία οι χρονολογικές αναφορές γίνονται με βάση τα Μουντιάλ. Στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς έτσι, όμως το 1987 ήταν μια χρονιά ορόσημο για το ελληνικό μπάσκετ. Για αυτό είμαστε εδώ σήμερα, για να τιμήσουμε τα 31 χρόνια από εκείνη την νίκη, έχοντας βέβαια και εκπρόσωπο από την νίκη στο ευρωμπάσκετ του 2005, τον Μιχάλη Κακιούζη», δήλωσε ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου ανοίγοντας την εκδήλωση.

«Αυτή η εκδήλωση πέρα από τις μνήμες έχει και κοινωνική και πολιτική διάσταση. Γιατί έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αυτό το γεγονός τι μας άφησε μέχρι σήμερα και τι αποτύπωμα έχει στον σημερινό αθλητισμό στην Ελλάδα», ανέφερε ο Μιχάλης Κρητικός από τον Ελληνικό Κύκλο.

Στην συνέχεια τον λόγο πήραν οι δυο δημοσιογράφοι που έζησαν εκείνη την βραδιά από τα «μέσα» και έχοντας πλέον γράψει δυο βιβλία για το γεγονός, παρουσίασαν τις δικές τους εμπειρίες, τις οποίες πρόσφατα αποτύπωσαν και στα βιβλία τους «Θα είμαστε για πάντα πρωταθλητές» (Β. Σκουντής) και «Τίποτα δεν μας σταματά» (Γ. Φιλέρης).

«Ήταν ένα γεγονός που άφησε πολλά στην ελληνική κοινωνία. Ήταν για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, που ο κόσμος βγήκε στον δρόμο για να πανηγυρίσει, χωρίς μπλοκ διαμαρτυρίας. Ο στόχος ήταν να μπούμε στην οκτάδα. Το να νικήσουμε, κιόλας, ήταν κάτι το αδιανόητο! Ο αθλητισμός είναι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας και η απήχηση που είχε η επιτυχία στο ευρωμπάσκετ ήταν τεράστια», δήλωσε ο Γιάννης Φιλέρης, σχολιάζοντας πως «για πρώτη φορά είδε κανείς την πολιτική ηγεσία στις κερκίδες».

«Είμασταν σε μια φάση που η Ελλάδα προσπαθούσε να πιαστεί από κάπου. Μετά το ‘βυθίσατε το Χόρα’ και το Σισμίκ, μετά την προεκλογική περίοδο όπου διάφοροι τρυπούσαν τα λάστιχα των πολιτικών τους αντιπάλων, ενώ είχε υποτιμηθεί η δραχμή, δεν έψαχνε σωσίβιο μέσα στην τρικυμία αλλά κάτι ευχάριστο. Όπως είχε γράψει ο κεντρικός σχολιαστής των Λος Άντζελες Τάημς, Τζιμ Μάρεϊ, ο αθλητισμός είναι σαν τον Πιτερ Πάν. Διαβάζει κανείς για τις ωραίες στιγμές των ανθρώπων για τις υπερβάσεις τους, για τις πτώσεις και τις ανόδους τους. Στις άλλες σελίδες θα διαβάσεις για φόρους, φόνους και σκάνδαλα. Αυτό ήταν το 1987 για την Ελλάδα εκείνη την ώρα», είπε ο Βασίλης Σκουντής.

Παρακολουθείστε εδώ ολόκληρη την εκδήλωση: https://www.facebook.com/stelioskouloglou/videos/1973383372704248/

«Δεν μ’ αρέσει να συμμετέχω σε μνημόσυνα. Αυτό που κάνουμε εδώ σήμερα δεν είναι ένα μνημόσυνο για το 1987, καθώς το 1987 δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός. Εκείνη την περίοδο υπήρχε μια κακομοιριά στην αντίληψή μας. Η νίκη αυτή έβγαλε το θετικό στην ελληνική κοινωνία», δήλωσε ο Παναγιώτης Φασούλας θυμούμενος ότι «μέσα σε δέκα μέρες δώσαμε μια μάχη που άλλαξε τις ζωές μας». Παράλληλα σχολίασε ότι «η νίκη απέναντι στην ΕΣΣΔ ήταν σημαντική καθώς η ομάδα της δεν ήταν σαν αυτές της σημερινής Ρωσίας. Τότε είχαν επιλέξει τα καλύτερα κορμιά από την μεγάλη Σοβιετική Ένωση. Δεν αστειεύονταν. Εμείς, όμως, είμασταν δώδεκα παίκτες καλά καθοδηγούμενοι, που νιώσαμε εκείνη την στιγμή πως είμαστε η αιχμή του δόρατος ενός ολόκληρου λαού, που θέλει να διακριθεί κάπου, ας ήταν και στο μπάσκετ. Το πιστέψαμε και το πετύχαμε. Έκτοτε το μπάσκετ στην χώρα παράγει έργο».

«Ο μόνος τρόπος για να νικήσεις είναι η συνεργασία και η ταπεινότητα. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος δεν θα μας πάει πολύ μπροστά», δήλωσε ο Μιχάλης Κακιούζης σχολιάζοντας πως «εΘα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν ένα παραμύθι γιατί είχε ευτχισμένο τέλος. Όμως δεν ήταν παραμύθι. Ήταν πραγματικότητα. Εάν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι παίκτες το 1987 εγώ δεν θα έπαιζα μπάσκετ. Το μπάσκετ θα ήταν διαφορετικό». Σε μια ερώτηση του κοινού «γιατί οι ΗΠΑ έχουν να χάσουν από το 2006», εκείνος απάντησε γελώντας: «Γιατί σταματήσαμε να παίζουμε εμείς!»

Δείτε εδώ την συζήτηση που ακολούθησε τις ομιλίες: https://www.facebook.com/syrizaep/videos/2098018083800482

Ανάμεσα σε άλλες ερωτήσεις του κοινού, ξεχώρισε και μια ενός νεαρού: «Κε Κακιούζη, πόσο πιστεύετε ότι πρέπει εμείς τα παιδιά να προπονούμαστε για να γίνουμε καλοί;» «Όσο σου αρέσει και όσο το αγαπάς», απάντησε εκείνος και πρόσθεσε: «Στις ΗΠΑ έχουν μια βάση. To να μορφωθείς. Εάν δεν μορφωθείς δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις, ακόμη και αν είσαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Το νούμερο ένα είναι να ξέρεις να μιλάς, να γράφεις… Ο αθλητισμός είναι κάτι για να περνούμε καλά. Δηλαδή, για να γυρίσω στο ερώτημα, τόσο όσο χρειάζεται και να διαβάσεις για να γίνεις ο καλύτερος επιστήμοντας στον κόσμο. Δηλαδή, πάρα πολύ».

*Φωτογραφίες & βίντεο: Βασίλης Κατσαρδής


(Visited 39 times, 1 visits today)

Read more:
323203-646143
Μαζί θα πεθάνουμε, κύριε Πάγκαλε; Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες χώρες παρατηρείται αναζωπύρωση της πανδημίας και οι κυβερνήσεις προσαρμόζουν την υγειονομική τους πολιτική. Το πρόβλημα με...

Close