Στην Κοιλάδα του Αχελώου βρέθηκε την Παρασκευή ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, όπου συμμετείχε σε ημερίδα με θέμα «Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι: Προκλήσεις και προοπτικές για το μέλλον». «Ο Αχελώος μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε για να μην χρεοκοπήσει ξανά η χώρα» υπογράμμισε στην αρχή της ομιλίας του ο ευρωβουλευτής και προσέθεσε ότι η Ελλάδα αναπτυσσόταν με ένα μοντέλο υπερφίαλο και σπάταλο. «Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Να σκεπτόμαστε παγκόσμια, και να δρούμε τοπικά. Την ώρα που αυξάνονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τις ελληνικές περιφέρεις, να πάψουμε να βράζουμε στο ζουμί μας, και να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που θα δώσει δουλειά στους νέους και θα ξαναζωντανέψει τα χωριά».
Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Ευρωπαίος Επίτροπος Χρήστος Στυλιανίδης, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Γραμματικάκης, και ο βουλευτής Σπύρος Δανέλλης. Την συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Αντώνης Αλαφογιώργος.
Ολόκληρη η ομιλία του Στέλιου Κούλογλου:
Ο Αχελώος συμβολίζει με τον δικό του τρόπο γιατί χρεοκόπησε η χώρα και μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε για να μην χρεοκοπήσει ξανά. Εάν είχαν πραγματοποιηθεί αυτά τα φαραωνικά σχέδια περί εκτροπής του ποταμού, μπορεί σήμερα να μην είμασταν εδώ. Ο τόπος θα ήταν κατεστραμμένος. Και εάν δεν ήταν αυτός, θα ήταν ο διπλανός τόπος. Με αυτό το μοντέλο πορευόταν η χώρα. Ένα μοντέλο υπερφίαλο και σπάταλο. Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για μελέτες και έργα, που έμειναν στην μέση. Εάν αυτά τα χρήματα τα είχαμε επενδύσει στην βιώσιμη ανάπτυξη, εδώ στον Αχελώο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ίσως να μην είχαμε χρεοκοπήσει.
Ο τόπος αυτός είναι τόπος δυστοπίας. Πρέπει να αλλάξουμε το μοντέλο ανάπτυξης. Να υιοθετήσουμε έναν νέο τρόπο σκέψης στην χώρα. Πρέπει να σκεπτόμαστε με παγκόσμιους όρους και να δρούμε τοπικά. Να προσέχουμε τον τόπο μας. Παγκόσμιοι όροι σκέψης σημαίνει όταν η χώρα κάνει μια συμφωνία, να μην βράζουμε στο ζουμί μας και να συντηρούμε ιδεολογία της ψωροκώσταινας. Αντίθετα κοιτάμε, εάν αναβάθμισε αυτή η συμφωνία την εικόνα της χώρας στην Ευρώπη. Αν την αναβάθμισε και είναι υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων, τότε πρέπει να την στηρίξουμε και να την ενισχύσουμε.
Την Πέμπτη, όπως γνωρίζετε, τελειώσαμε σε ένα σημαντικό βαθμό με την περιπέτεια της χώρας. Υπεγράφη η συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους και σε λίγο βγαίνουμε και από τα μνημόνια. Μπροστά μας ανοίγεται ένας νέος δρόμος. Η συνάντησή μας εδώ, μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε το μέλλον, γιατί τα πράγματα δεν έχουν αρχίσει να ανθίζουν. Βγαίνουμε από αυτή την περιπέτεια όμως οι πολίτες δεν το έχουν δει αυτό στην τσέπη τους. Ούτε τα χωριά που προσπερνάμε και είναι ερειπωμένα, έχουν αποκτήσει ζωή. Πρέπει να δούμε πως θα δράσουμε τοπικά για να αποκτήσει αυτός ο τόπος, όπως και κάθε τόπος στην Ελλάδα, ζωή. Για τον σκοπό αυτό πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ή τουλάχιστον οι προοδευτικές που θέλουν την πρόοδο αυτού του τόπου και όχι εκείνες που μας χρεοκόπησαν και επιμένουν στις ίδιες πολιτικές, να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, ένα συναινετικό μοντέλο, που θα ξεκινά από γενικές κατευθύνσεις και θα αναπτύσσεται στο τι πρέπει να κάνει ο καθένας μας, η κάθε περιφέρεια, ο κάθε δήμος, το κάθε χωριό, η κάθε γειτονιά.
Πρέπει να αξιοποιήσουμε, γιατί υπάρχουν οι δυνατότητες, τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Μπορεί να μην το γνωρίζετε -γιατί και αυτό έχει χαθεί μέσα στην βαβούρα της συζήτησης των τελευταίων ημερών- αλλά τα κονδύλια συνοχής προς τις ελληνικές περιφέρειες πρόκειται να αυξηθούν την περίοδο 2020-2027. Και μάλιστα θα είναι αυξημένα σε έναν προϋπολογισμό μειωμένο λόγω της αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας. Για τρεις μόνο χώρες τα κονδύλια θα είναι περισσότερα. Αυτές κατά σειρά μεγέθους ενισχύσεων είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Αλλά δε το συζητάμε αυτό. Γιατί βράζουμε στο ζουμί μας! Κανένας δημοσιογράφος δεν έχει ρωτήσει για αυτό το θέμα. Συζητάμε για το πως θα ονομάζονται οι γείτονες, τι γλώσσα θα μιλάνε, σαν να είμαστε κοινωνιολόγοι, και δεν κοιτάμε τι συμφέρει την χώρα μας, πως θα βρουν οι νέοι δουλειά, πως θα ζωντανέψουν πάλι τα χωριά.
Αυτό πρέπει να συζητήσουμε τώρα που μπαίνουμε σε έναν καινούριο δρόμο. Με την ευχή να μην κάνουμε τα ίδια λάθη, ούτε και να ακολουθήσουμε αυτούς που θέλουν να τα επαναλάβουν.