Οι ευρωβουλευτές της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Στέλιος Κούλογλου, Miguel Urbán Crespo, Xabier Benito Ziluaga, Tania González Peñas, Lola Sánchez Caldentey και Estefania Torres Martínez απέστειλαν επιστολές προς τον πρέσβη του Μεξικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταγράφοντας τις ανησυχίες τους για την κατάσταση στην Ονδούρα και για το καραβάνι των χιλιάδων μεταναστών που κατευθύνονται προς τα σύνορα των ΗΠΑ.
Υπενθυμίζεται ότι χιλιάδες άνθρωποι με καταγωγή κυρίως από την Ονδούρα – παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι, διασχίζουν την Κεντρική Αμερική με στόχο να φτάσουν στις ΗΠΑ αναζητώντας άσυλο. Ο Πρόεδρος Τράμπ δήλωσε πως θα κόψει την οικονομική βοήθεια προς τις χώρες καταγωγής των ανθρώπων αυτών και ότι θα στείλει τον στρατό στα σύνορα, ενώ υπάρχουν καταγγελίες και για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις μεξικανικές αρχές.
Η επιστολή των ευρωβουλευτών αποτυπώνει την ανησυχητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ονδούρας εξαιτίας της μεγάλης φτώχειας, της διαφθοράς, της κρατικής βίας, του οργανωμένου εγκλήματος, της διακίνησης ναρκωτικών και εν γένει της αδιαφορίας της κυβέρνησης για το εθνικό συμφέρον και την ευμάρεια των πολιτών.
Επίσης μιλά για τις αιτίες που ωθούν τον κόσμο να αφήσει τα σπίτια του και ζητά να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από το Μεξικό ώστε να τηρηθούν οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και του Δικαίου του Ασύλου.
Ολόκληρη η επιστολή που απέστειλαν οι ευρωβουλευτές στους πρέσβεις των ΗΠΑ και του Μεξικού:
Ως μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας για τη σοβαρή ανθρωπιστική κρίση που διέρχεται η Κεντρική Αμερική και αποτυπώνεται στο καραβάνι χιλιάδων ανθρώπων που μεταναστεύουν, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι από την Ονδούρα, ιδιαίτερα τα κορίτσια, τα αγόρια, οι γυναίκες, οι νέοι και οι ηλικιωμένοι. Στόχος τους είναι να φθάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητώντας άσυλο.
Αυτή η σημερινή πραγματικότητα αντανακλά την ανησυχητική κατάσταση της απελπισίας που βιώνει ένα μεγάλο μέρος λαό της Ονδούρας, ως αποτέλεσμα της ακραίας φτώχειας, της διαφθοράς, της κρατικής βίας, του οργανωμένου εγκλήματος, της διακίνησης ναρκωτικών και, σε γενικές γραμμές, μιας παράνομης κυβέρνησης που δεν πράττει για το γενικό συμφέρον και την κοινωνική ευημερία του πληθυσμού και προορίζει τους λίγους διαθέσιμους δημόσιους πόρους για την επέκταση των Ενόπλων Δυνάμεων, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες στην εκπαίδευση και την υγεία, μεταξύ άλλων βασικών δικαιωμάτων, και, συνεπώς, αγνοεί τις διεθνείς δεσμεύσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Ονδούρα είναι η φτωχότερη χώρα στην περιοχή σύμφωνα με την Οικονομική Επιτροπή για τη Λατινική Αμερική (ECLAC) και έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών στον κόσμο. Η βία, το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και η ατιμωρησία επιδεινώθηκαν μετά το πραξικόπημα το 2009 – όταν ο στρατός ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, τον Manuel Zelaya. Αυτή η κρίση δεν επιλύθηκε ποτέ και έχει επαυξηθεί λόγω της παράνομης επανεκλογής του Προέδρου Χουάν Ορλάντο Χερνάντεζ, παρά τις σοβαρές παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία που διαπίστωσε η αποστολή εκλογικών παρατηρητών του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών.
Είναι επίσης μία από τις πιο επικίνδυνες χώρες στον κόσμο για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με το Global Witness, έχουν πάνω από 120 ακτιβιστές για το περιβάλλον έχουν δολοφονηθεί από το 2010 και εκατοντάδες αγρότες, αυτόχθονες λαοί εκδιώκονται από τα εδάφη τους από μεγάλες διεθνείς εταιρείες. Στο πλαίσιο αυτό, το 2016 δολοφονήθηκε η εξαιρετική οικολόγος και αυτόχθων ηγέτης Berta Cáceres Flores. Η δίκη για το εν λόγω έγκλημα είναι ακόμη ανοιχτή, ενώ έχουν σημειωθεί πολλές παρατυπίες και καταγγελίες περί μεροληψίας και απόκρυψης των αποδεικτικών στοιχείων από το δικαστήριο.
Αυτή η σοβαρή κατάσταση οδηγεί κάθε μέρα περίπου 300 ανθρώπους να φεύγουν κρυφά από την Ονδούρα. Η διαφορά με το καραβάνι των μεταναστών είναι ότι, με αυτή την ευκαιρία, αποφάσισαν να οργανώσουν και να ταξιδέψουν οδικώς προς βορρά σε μεγάλες ομάδες χωρίς να κρύβονται. Σύμφωνα με το ερευνητικό κέντρο Pew μετά το πραξικόπημα του 2009, τουλάχιστον 490.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ονδούρα, και το 2017 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 600.000 ανθρώπους.
Αυτή η πραγματικότητα είναι παρόμοια και στο Βόρειο Τρίγωνο της Κεντρικής Αμερικής, μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του κόσμου, όπου η παρουσία οργανωμένου εγκλήματος και συμμοριών, η κρατική βία, η διαφθορά, η ατιμωρησία, η θεσμική αδυναμία, η έλλειψη κοινωνικοοικονομικών ευκαιριών και η διακίνηση ναρκωτικών οδηγούν σε δολοφονίες, ανεργία, έλλειψη ευκαιριών και φτώχεια, μεταξύ άλλων.
Όπως σημειώνεται από τον Ειδικό Εισηγητή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μεταναστών των Ηνωμένων Εθνών, Felipe González Morales, το γεγονός ότι το καραβάνι είναι ένα μαζικό κίνημα ανθρώπων, επιβάλει την αναζήτηση και την αντιμετώπιση των αιτιών που το διαμόρφωσαν. «Θα πρέπει να εξετάσετε γιατί αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από τις χώρες τους».
Ωστόσο, όπως στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η στρατιωτικοποίηση των συνόρων και των μαζικών επιστροφών που απαγορεύονται από το διεθνές δίκαιο.
Δεν καταλαβαίνουμε πώς σε αυτό το πλαίσιο, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωσε την αναστολή της βοήθειας προς τις κυβερνήσεις του Ελ Σαλβαδόρ, της Γουατεμάλας και της Ονδούρας.
Μας ανησυχεί ότι η αντίδραση των αρχών των Ηνωμένων Πολιτειών παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οι απειλές για την βίαιη καταστολή του καραβανιού, η απαγόρευση πρόσβαση στο αμερικανικό έδαφος με τη βία, ο κίνδυνος των επιθέσεων και η πρόκληση βλάβης της σωματικής ακεραιότητας, οι αυθαίρετες κρατήσεις και οι συλλογικές ακούσιες απελάσεις, μεταξύ άλλων.
Επαναλαμβάνουμε ότι η προέλευση του καραβανιού των μεταναστών ανταποκρίνεται σε ένα πλαίσιο βίας και ευρείας φτώχειας, όπου δεν εξασφαλίστηκαν οι ελάχιστες συνθήκες αξιοπρεπούς ζωής και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους σε αναγκαστική μετακίνηση, όπως αυτή της οποίας γινόμαστε μάρτυρες. Επομένως, είναι απολύτως ακατανόητο ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών αντιδρά με τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων ή την απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών.
Για όλα τα παραπάνω, οι υπογράφοντες ζητούν με σεβασμό:
● Η αντίδραση στην μεταναστευτική έξοδο της Κεντρικής Αμερικής να πραγματοποιηθεί υπό τον αυστηρό σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και του Δικαίου του Ασύλου.
● Την τήρηση όλων των εγγυήσεων για την προστασία της ζωής και της ακεραιότητας των ανθρώπων που εισέρχονται ή προσπαθούν να εισέλθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι αποφεύγεται κάθε κίνδυνος παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
● Η κρατική ανθρωπιστική βοήθεια δεν θα εξαρτηθεί από τη νομική κατάσταση των ανθρώπων αυτών.
● Εγγύηση ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο δεν θα υπάρχουν ατομικές ή συλλογικές απελάσεις. Κάθε μέλος του καραβανιού πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μονάδα και κάθε αίτηση ασύλου στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εξεταστεί χωριστά.
● Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις ευάλωτες ομάδες όπως οι συνοδευόμενοι και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι.
● Για τους ανθρώπους που θα αποφασίσουν να ζητήσουν άσυλο και προστασία στις ΗΠΑ, αυτό να γίνει σε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες. Οι αρχές των ΗΠΑ να εξασφαλίσουν ένα καθεστώς ανοικτής υποδοχής και ότι κανείς δεν θα αναγκαστεί να μείνει σε ένα κλειστό κέντρο υποδοχής.
Τέλος καλούμε σε μια άμεση και συντονισμένη αντίδραση από διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους, προκειμένου να εκτιμήσουν σε συνολικό και περιφερειακό επίπεδο την σημερινή κατάσταση των ανθρώπων αυτών και τα πιθανά σενάρια.
Προσβλέπουμε στην απάντησή σας.
