Tο βαθύ σύστημα νίκησε, αλλά εν μέρει. Κατάφερε να αναδείξει στην πρωθυπουργία τον κ. Μητσοτάκη, στον οποίο έδωσε μία χωρίς προηγούμενο επικοινωνιακή αλλά και οικονομική υποστήριξη. Στον αρχηγό ενός κόμματος που έκανε μια γκάφα κάθε μέρα, αναιρούσε τις υποσχέσεις του (δες debate) και έκανε εξαγγελίες που πέρασαν στα ψιλά, αν τις έμαθε κανείς: τι σάλος θα είχε γίνει αν ο Α. Τσίπρας είχε αναγγείλει τηνάνοδο της τιμής των φαρμάκων ή του ηλεκτρικού, όπως έκανε ο κ. Μητσοτάκης εξαγγέλλοντας την κατάργηση του συντελεστή 6% στο ΦΠΑ; Χώρια η οικονομική υποστήριξη σε ένα χρεοκοπημένο κόμμα, που ξόδεψε τόσα εκατομμύρια ώστε να βάζεις στην αναζήτηση στο google τις λέξεις «Σύριζα πρόγραμμα» και να σου βγάζει πρώτο αποτέλεσμα «ΝΔ πρόγραμμα»!
Αλλά το σύστημα, αυτή η συμμαχία των οικογενειών που θεωρούν τη χώρα τσιφλίκι τους, των τραπεζιτών που θέλουν να υφαρπάξουν το μαξιλάρι των 35 δις, των καναλαρχών που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τώρα πληρώνουν για τις τηλεοπτικές άδειες ή των μεγάλων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, στα γραφεία των οποίων ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ σύχναζε τις τελευταίες εβδομάδες, απέτυχε στον δεύτερο στόχο που είχε βάλει: την στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το σχέδιο περιελάμβανε ένα τέτοιο εκλογικό ποσοστό, που θα έριχνε το απερχόμενο κυβερνών κόμμα σε μια παρατεταμένη εσωστρέφεια, θα οδηγούσε στην αμφισβήτηση του Αλέξη Τσίπρα και τελικώς θα το παρέλυε.
Από την άλλη πλευρά, το υψηλό τελικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι αυτές οι εκλογές θα μπορούσαν να είχαν κερδηθεί. ‘Η στη χειρότερη περίπτωση η διαφορά με την ΝΔ να ήταν πολύ μικρότερη. Όχι φυσικά μετά τις ευρωεκλογές ή τους μήνες πριν από αυτές. Αν από τα πρώτα χρόνια μετά το 2015, ανεξάρτητα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, είχε δοθεί βάρος στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, είχαν αποφευχθεί συνεχείς πειραματισμοί σε διάφορους ευαίσθητους τομείς όπως η παιδεία, είχε ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπλωθεί και ριζώσει στις τοπικές κοινωνίες εκμεταλλευόμενος την παλίρροια του 2015 και κάποια στελέχη του δεν είχαν υιοθετήσει ένα καθεστωτικό και συχνά αλαζονικό στιλ συμπεριφοράς και επικοινωνίας, που βοήθησε το σύστημα να καλλιεργήσει το αντί-σύριζα σύνδρομο μέσα στην κοινωνία. Αν είχε εγκαίρως διαπιστωθεί αυτό το σύνδρομο και το κοινωνικό έδαφος που το έτρεφε, η ασφυκτική φορολόγηση μιας μερίδας επαγγελματιών που αυτοπροσδιορίζονται ως μεσαία τάξη.
Όσο ευχάριστο και αν είναι, το υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ κρύβει μια μεγάλη παγίδα: να μην εκτιμηθεί σωστά τι είναι αυτές οι 400.000 και πάνω ψηφοφόροι που προστέθηκαν στους 1.343.000 των ευρωεκλογών, εκτοξεύοντας το ποσοστό του από το 23,75% στο χθεσινό 31,53%. Πρόκειται για πολίτες που εκδήλωσαν τη δυσφορία τους στις ευρωεκλογές, που είναι θυμωμένοι με το ΣΥΡΙΖΑ(όπως άλλωστε και πολλοί από το 1.343.000 των ευρωεκλογών) αλλά είδαν τη μεγάλη εικόνα και το μεγάλο κακό να έρχεται, με τη μορφή της μητσοτακικής ΝΔ. Και μάλιστα, αντίθετα με την τελευταία, που αύξησε το ποσοστό της χάρις στην απορρόφηση ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής( προκαλώντας την έξωση της από τη Βουλή-ένα πολύ καλό νέο) των ΑΝΕΛ ή και του Ποταμιού, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέσπασε ψήφους από τα άλλα «συγγενή» κόμματα. Συσπείρωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό τους πολίτες που του είχαν δώσει μια δεύτερη ευκαιρία τον Σεπτέμβριο του 2015. Όλους αυτούς του ανθρώπους δεν πρέπει να τους απογοητεύσει, ξανά.
Απέναντι σε αυτό το βαρύ πυροβολικό, δεν αρκεί η χαρισματική προσωπικότητα του Α. Τσίπρα, όσο και αν η ακούραστη προεκλογική του εκστρατεία συνέβαλε στη αύξηση του εκλογικού ποσοστού. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα μαζικό κόμμα, με ένα ριζοσπαστικό, αντί-νεοφιλελεύθερο, οικολογικό πρόγραμμα, που να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες. Να επιλεγούν από τώρα τα στελέχη που θα δώσουν τη μάχη σε 4 χρόνια στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Να βρεθούν τρόποι συμμετοχής της νεολαίας, δεν είναι δυνατόν το βασικό στελεχικό δυναμικό να είναι μεγάλης ηλικίας, την στιγμή που στις μικρές ηλικίες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις καλύτερες επιδόσεις. Να οργανωθεί ένα «αντάρτικο» στο διαδίκτυο και σε τοπικό επίπεδο, αντίβαρο στην καταθλιπτική κυριαρχία των συμβατικών ΜΜΕ του κέντρου.
Το βαθύ σύστημα δεν πέτυχε τον στόχο της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και για αυτό δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Δεν είναι τυχαίες οι χθεσινές αναφορές του κ. Μητσοτάκη, στην ομιλία του για τα επινίκια, στους Έλληνες του εξωτερικού: θα προσπαθήσουν να αλλάξουν το εκλογικό σώμα, ώστε να επιτευχθεί η προφητεία του κ. Βορίδη για τα μέτρα που θα αποτρέψουν, μια για πάντα, την επιστροφή της αριστεράς στην εξουσία.
Οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν μπίζνες, παίρνοντας την κυβέρνηση. Και το εννοούν. Στη προσπάθεια τους αυτή, θα επιδιώξουν να αλλάξουν ριζικά την ελληνική κοινωνία. Τα αυταρχικά, νεοφιλελεύθερα μέτρα σίγουρα θα προκαλέσουν κοινωνικές αντιδράσεις. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται μια « επαγγελματική », επιστημονικά θεμελιωμένη στρατηγική για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας. Μόνον έτσι, το βαθύ σύστημα δεν θα μπορέσει να επιτύχει τον δεύτερο στόχο του.
