Εκεί που σκέφτεσαι ότι η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο, που βλέπεις τη διαφθορά να θεριεύει και τα πολιτικά ήθη να ξεπέφτουν, τα ΜΜΕ να διυλίζουν τον κώνωπα του συριζαικού βιντεοκλίπ καταπίνοντας την κάμηλο των 20 εκατ., να μια απρόσμενη αχτίδα φωτός.
Η πρόεδρος της Δημοκρατίας, με αφορμή τη χθεσινή ημέρα των προσφύγων, καταγράφει στο facebook τις εντυπώσεις της από την πρόσφατη επίσκεψη στον ξενώνα ασυνόδευτων ανήλικων κοριτσιών στο Ιλιον: ένα κείμενο γεμάτο ευαισθησία και ανθρωπιά, που σε κάνει να αλλάζεις γνώμη, να σκέφτεσαι ότι δεν είναι όλα χαμένα. Σε ευρωπαϊκό ή και σε παγκόσμιο επίπεδο, σπάνια βλέπεις αρχηγούς κρατών να κάνουν παρεμβάσεις τέτοιας ποιότητας, όπως η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Όλη η στήλη δική της:
«Ήταν σπάνια και συγκινητική εμπειρία η πρόσφατη επίσκεψή μου στο κέντρο φιλοξενίας των ασυνόδευτων κοριτσιών στο Ίλιον. Γύρω μου, κορίτσια από δώδεκα ως δεκαοκτώ ετών. Κορίτσια από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Ιράν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, το Κονγκό. Κορίτσια με την προσδοκία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Βλέμματα ζωηρά, ζωντανεμένα από την ελπίδα να ξανασμίξουν μια μέρα με τους δικούς τους, αλλά και βλέμματα αποθαρρημένα και ανήσυχα. Είδα την αισιοδοξία και τη δύναμή τους. Είδα όμως και τον πόνο, την απορία, την ψυχική κόπωση. Είδα την ανάγκη τους για ένα σπίτι, επιτέλους, για μια πατρίδα.
Ήταν η Μάσα από το Ιράν που περιμένει με αγωνία να συναντήσει τη μητέρα της στη Γερμανία, ελπίζοντας να προλάβει να γιορτάσει μαζί της τα γενέθλια των 18 της χρόνων· η Ζαχρά από το Αφγανιστάν που θέλει να γίνει δημοσιογράφος και πρόσφατα, στην εφημερίδα του δικτύου για τα δικαιώματα του παιδιού, παρουσίασε ένα αντιπολεμικό βιβλίο για εφήβους, επειδή, καθώς γράφει, «όλοι έχουμε γνωρίσει τον πόλεμο και τον καταλαβαίνουμε πολύ καλά»· είναι η Άσμα, η Νέντα, η Ρόκεν που μου χάρισαν σκίτσα τους, η Άγια, η Σίμα, η Γιασμίν.
Η προστασία και η φροντίδα των παιδιών, των κατατρεγμένων, όσων απειλείται η ζωή και η ελευθερία τους είναι υποχρέωση κάθε κοινωνίας που θέτει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο. Η Ελλάδα, σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επωμίστηκε και επωμίζεται μεγάλο βάρος, απέδειξε όμως ότι σέβεται το ανθρωπιστικό δίκαιο. Στις πιο αντίξοες συνθήκες, μέσα στην οικονομική κρίση και υπό την συνεχή απειλή της πανδημίας, έθεσε ως ύψιστο ηθικό χρέος των προστασία των ανηλίκων, της πιο ευάλωτης ομάδας ανάμεσα στους ξεριζωμένους που αναζητούν προοπτική ζωής μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες.
Επιτελούμε το καθήκον μας, προσπαθώντας να δώσουμε στα παιδιά αυτά που ξέφυγαν από τη φρίκη τη δυνατότητα να επουλώσουν τις πληγές τους, την ευκαιρία να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους. Στην προσπάθεια αυτή, ωστόσο, απαιτείται και η συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αλληλεγγύη και η μέριμνά της. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την υποδοχή και προστασία όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού ασυνόδευτων ανηλίκων, τα κράτη μέλη θα αποδείξουν ότι είναι σε θέση να αφουγκραστούν και να βοηθήσουν αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη».
