«Εκατομμύρια δολάρια έρευσαν στην Ελλάδα αλλά διάφοροι ειδικοί στα θέματα της Ελλάδας τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα εξέφραζαν μεγάλες επιφυλάξεις σχετικά με την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαχειριστεί αποτελεσματικά τη βοήθεια. Ειδικά ο πρέσβης Πολ Πόρτερ ήταν ανυποχώρητος στην άποψή του ότι χωρίς αυστηρό αμερικανικό έλεγχο της διανομής και της αξιοποίησης των πόρων το πρόγραμμα βοήθειας θα αποτύγχανε ».(*)
Εβδομήντα χρόνια μετά, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται με το «νέο σχέδιο Μάρσαλ», όπως χαρακτήρισαν το Ταμείο Ανάκαμψης σειρά αξιωματούχων, από την πρόεδρο της Κομισιόν μέχρι διάφορους Έλληνες υπουργούς. Αυτή τη φορά στις Βρυξέλλες και όχι στην Ουάσιγκτον, αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση διευκρινίσεις σχετικά με την επιλογή των εταιρειών που θα επωφεληθούν από τα φθηνά δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης.
Διαβάστε επίσης: Γιατί η Ευρώπη έβγαλε «κίτρινη κάρτα» στο ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα EURACTIV που αποκάλυψε την υπόθεση, κράτη μέλη με προεξάρχουσα τη Γερμανία, έθεσαν ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα επιλέγει τις εταιρείες που θα χρηματοδοτηθούν. Υπάρχει ανησυχία είναι ότι το ελληνικό κράτος θα δώσει προτεραιότητα σε «ασφαλείς» επενδύσεις σε μεγάλες εταιρείες – οι οποίες ούτως ή άλλως θα λάμβαναν χρήματα από τις τράπεζες – και όχι σε καινοτόμες επενδύσεις και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που υπέστησαν σοβαρό πλήγμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Στο βιβλίο («Ζητείται: ένα θαύμα για την Ελλάδα »(**) που έγραψε ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Πολ Πόρτερ , η ελληνική κυβέρνηση της εποχής του σχεδίου Μάρσαλ είχε στόχο «να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα». Σύμφωνα με τον τότε υπουργό Συντονισμού Γ. Καρτάλη, τον Απρίλη του 1952, μόνο 10 εταιρείες είχαν απορροφήσει το 60% των πιστώσεων» του σχεδίου Μάρσαλ. Άλλα 200 εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις. Δημιουργήθηκαν έτσι βιομήχανοι χωρίς βιομηχανίες!
Στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Π.Πόρτερ περιγράφει στο βιβλίο του πώς η ελληνική άρχουσα τάξη,«είναι αποφασισμένη, πάνω απ’ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας». Μαζί με τους δωσίλογους που είχαν πλουτίσει επί κατοχής, αυτή η παρασιτική άρχουσα τάξη είναι που συνεχίζει, με τις απαραίτητες προσθήκες αλλά βασικά με την ίδια νοοτροπία, να ελέγχει την πορεία της χώρας.
Μετά από 70 χρόνια πρόσωπα και πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά η απόγονος της παράταξης του Σχεδίου Μάρσαλ, η μητσοτακική ΝΔ, συνεχίζει την ίδια πολιτική. Σε μια χώρα που δεν είναι φυσικά πλήρως κατεστραμμένη από τον εμφύλιο, αλλά σοβαρότατα αποδυναμωμένη από τη χρεοκοπία του 2010 και την πανδημία, σχεδιάζει να ενισχύσει τους λίγους και μεγάλους ημέτερους, σε βάρος των καινοτόμων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για αυτό «το ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης είναι το μόνο σχέδιο(από αυτά που κατέθεσαν τα κράτη μέλη) που θα αλλάξει ελαφρώς», δήλωσε πηγή της ΕΕ στο EURACTIV.
Μετά τις σχετικές καταγγελίες της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση δεν διάψευσε πλήρως το δημοσίευμα, το οποίο χαρακτήρισε απλώς «ανακριβές». Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι τα ελεγχόμενα από την ίδια κυρίαρχη τάξη ΜΜΕ, έθαψαν κυριολεκτικά την είδηση και την πολιτική αντιπαράθεση που την ακολούθησε. Γιατί, όπως τόνισε πρόσφατα ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Πιερακάκης, το Ταμείο Ανάκαμψης « είναι το σχέδιο Μάρσαλ για την εποχή μας και ένα εθνικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί».
(*) Απόσπασμα από το THOMAS W. GALLANT, « Νεότερη Ελλάδα, Από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι τις μέρες μας (Επιστημονική επιμέλεια Δήμητρα Λαμπροπούλου, Κατερίνα Γαρδίκα , εκδόσεις Πεδίο.). Απαραίτητο βιβλίο για όσους αναζητούν μια συνοπτική, αλλά εμπεριστατωμένη εικόνα της ιστορίας της χώρας τα τελευταία 200 χρόνια.
(**) «Ζητείται: ένα θαύμα για την Ελλάδα. Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου». Μεταμεσονύκτιες εκδόσεις.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
