Αν στη χώρα κυριαρχούσε ο ορθολογισμός, η στήριξη επιχειρημάτων και δράσης σε δεδομένα, τότε ο κ. Μητσοτάκης, στις γενικόλογες αναφορές του στη Βουλή για αδυναμίες και λάθη στις πυρκαγιές, θα ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα: που, πότε και πώς έγιναν τα λάθη; ποιοι ευθύνονται; Και γιατί έγιναν αυτά, τι έφταιξε;
Aντί για αυτό, χορτάσαμε πρωθυπουργικές γενικολογίες. «Η αυτοθυσία των πυροσβεστών μας και των εθελοντών μας υπήρξε ανεπανάληπτη, αλλά δεν έλειψαν τα λάθη». Για τις αδυναμίες έφταιγε το… φαινόμενο: «είχαμε προετοιμαστεί καλύτερα από ότι άλλες χρονιές. Αυτή η προετοιμασία εμφανώς δεν ήταν αρκετή για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την ένταση αυτού του φαινομένου… Ξεπέρασε το φαινόμενο την προετοιμασία την οποία είχαμε κάνει.
…καταστράφηκε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δασικού πλούτου, λίγο παραπάνω από 1.000.000 στρέμματα πρασίνου. Και αυτό είναι το πικρό κόστος της περιβαλλοντικής αλλαγής, που φέτος συνδυάστηκε με έναν επίμονο καύσωνα, που άπλωσε τις φωτιές του σε ολόκληρη την Μεσόγειο».
Παρότι η χώρα έσπασε όλα τα μεσογειακά ρεκόρ στα δάση που χάθηκαν, για τον πρωθυπουργό ο απολογισμός έχει βασικά θετικό πρόσημο: «Προστατέψαμε χιλιάδες συμπολίτες μας. Όμως, καταστράφηκαν περιουσίες, ευτυχώς όχι τόσες όσες το μέγεθος της φωτιάς θα μας έκανε να περιμένουμε.
…Η πραγματικότητα είναι ότι, παρά την ένταση και το μέγεθος των φωτιών που κληθήκαμε να διαχειριστούμε, κανείς οικισμός δεν κάηκε ολοσχερώς! (το θαυμαστικό δικό μου) Πετύχαμε, λοιπόν, στο στόχο μας να προστατεύσουμε την ανθρώπινη ζωή. Πετύχαμε στο στόχο μας να προστατεύσουμε τους οικισμούς. Πετύχαμε στο στόχο μας να προστατεύσουμε τις κρίσιμες υποδομές».
Βαθιά στην καρδιά του, πιστεύει ότι όλα έγιναν τέλεια. Η αναφορά του στην καταστροφική πυρκαγιά στα Βίλια είναι χαρακτηριστική: «Έγινε κάποιο λάθος; Αν πιστεύετε ότι έγινε κάποιο λάθος, να μας το υποδείξετε. Δεν έκαναν οι πυροσβέστες καλά τη δουλειά τους; Δεν ήξεραν οι πιλότοι πού πετούσαν το νερό; Δεν υπήρχε συντονισμός; Ελάτε να μας πείτε, λοιπόν, και να μας υποδείξετε που ακριβώς έγινε το λάθος στην συγκεκριμένη πυρκαγιά».
Για αυτό ακριβώς και δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να εξηγήσει, παρά τις προτροπές και την κριτική της αντιπολίτευσης, γιατί ακριβώς είχε ζητήσει συγνώμη: «η δημόσια συγγνώμη μου ήταν μια προσωπική, ηθική στάση. Αλλά πριν από όλα ήταν μια πολιτική πράξη με μήνυμα. Η συγγνώμη δεν είναι μόνο μια αναγνώριση ευθύνης, είναι και ένα σύνθημα για δράση». Aλλά συγνώμη για ποιο λόγο, αφού έφταιγε βασικά το «φαινόμενο», ενώ παρά τα προβλήματα οι στόχοι επιτεύχθηκαν;
Oι πρωθυπουργικοί επικοινωνιολόγοι, είχαν σωστά εκτιμήσει ότι η ιδέα του επιτελικού κράτους θα δεχθεί ισχυρότατη επίθεση και για αυτό ο κ. Μητσοτάκης επέμενε ιδιαίτερα σε αυτό. Είχε μάλιστα ετοιμαστεί ειδική αναφορά στην πρωτομιλία, αξιοποιώντας τη δημοφιλία Πιερρακάκη: «σας θυμίζω ότι είναι Υπουργός Επικρατείας με αρμοδιότητα τον ψηφιακό μετασχηματισμό ακριβώς για να καταδείξει τον οριζόντιο χαρακτήρα αυτής της παρέμβασης. Παλαιότερα το επιτελικό κράτος το αντιπροσώπευαν ο κ. Φλαμπουράρης, ο κ. Παππάς, ο κ. Βερναρδάκης και εδώ νομίζω κάπου κλείνει αυτή η συζήτηση».
Ανεξάρτητα από όσα λέγονται για τη δύσκολη θέση του πρωθυπουργού μετά την πανωλεθρία των πυρκαγιών, ο ίδιος δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το εύρος της καταστροφής, της ανικανότητας του μηχανισμού του και των δικών του ευθυνών. Το αποκορύφωμα ήταν η αποστροφή του που έχει προκαλέσει και τις περισσότερες αντιδράσεις:
«Είναι λάθος να λέμε στους πολίτες ότι ένα ελικόπτερο ή ένα αεροπλάνο μπορεί να είναι διαθέσιμο πάνω από κάθε σπίτι… οι οποίοι σε κάθε φωτιά θέλουν ένα ελικόπτερο πάνω από το χωριό τους».
Δεν είναι τόσο αυτό που είπε, αλλά κυρίως ο ο τρόπος που αναφέρθηκε στους χωριάτες πληβείους με τις υπερβολικές απαιτήσεις (χώρια ότι δεν ασφαλίζουν τα σπίτια τους, όπως προέτρεψε, για να κάνουν καμιά δουλειά και οι κολλητές ασφαλιστικές εταιρίες). Είναι φανερό ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι απηυδισμένος με τις διαμαρτυρίες και σε δύσκολη θέση να τις καταλάβει, αφού ο απολογισμός που παρουσίασε είναι θετικός. Αν δεν το αντιληφθεί από τις δημοσκοπήσεις που περιμένει, δεν θα το καταλάβει ποτέ.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
