Το μυστήριο με τους ακροδεξιούς στο υπουργείο Υγείας

Permalink

Κάτι συμβαίνει με τους τρεις σωματοφύλακες της ακροδεξιάς. Μετά τους Γεωργιάδη, Βορίδη και τρίτος προερχόμενος από το ΛΑΟΣ, ανέλαβε το υπουργείο Υγείας.  Ο πρώτος το 2013, για να δώσει τη σκυτάλη στον δεύτερο, το 2014. Με το αντικείμενο δεν έχουν καμία σχέση: ο ένας ήταν τηλεπωλητής, οι άλλοι δύο δικηγόροι. Στο επιτελικό κράτος των αρίστων και της αξιοκρατίας, η υπουργοποίηση Πλεύρη επανέφερε το μυστήριο στο προσκήνιο.

Η λύση βρίσκεται ακριβώς στο αντικείμενο που αναλαμβάνουν. Η ιδέα του Σαμαρά, και ακόμη περισσότερο του Μητσοτάκη, είναι ότι το κράτος ξοδεύει πολλά για υγεία, της οποίας τουλάχιστον ένα μέρος πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί για να κάνουν δουλειές και οι δικοί μας άνθρωποι. Αλλά τέτοιες αλλαγές δεν είναι καθόλου δημοφιλείς και χρειάζονται στελέχη αδυσώπητα, που δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος. Τα νεοδημοκρατικά στελέχη της «λαϊκής δεξιάς» ήταν ακατάλληλα για την αποστολή.

Ο Μ.Βορίδης είναι πιο έξυπνος και ελίχθηκε, αλλά ποιος ξεχνάει τις δηλώσεις του ´Αδωνι, που διεκδικούσε από την τρόικα την ευθύνη των άγριων περικοπών; Με την πανδημία, η δημόσια Υγεία  όχι μόνο έπαψε να βρίσκεται στο στόχαστρο μιας καλά οργανωμένης εκστρατείας δυσφήμισης, αλλά η αξία της αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Μόνο κάποιος που δεν διστάζει, θα μπορούσε να αναλάβει τη δουλειά.

Ο Κικίλιας, που μετατέθηκε στο Τουρισμού και έχει  μεγαλύτερες φιλοδοξίες, θα είχε περισσότερες επιφυλάξεις για να λερώσει τα χέρια του. Ο Πλεύρης βρέθηκε από τα αζήτητα της ακροδεξιάς στη θέση του υπουργού. Θα κάνει ότι του πουν και θα πει και ένα τραγούδι.

Διαβάστε επίσης:

Οι νεοφιλελεύθεροι νιώθουν μια απέχθεια, εκτός από τους ξένους, και για τον λαουτζίκο. Εδώ τα ακροδεξιά πνεύματα συναντώνται με τους επίσης αδίστακτους ιδεολόγους νεοφιλελεύθερους. «Τι θα τα κάνει τα λεφτά ο Έλληνας; Ταξίδια δεν μπορεί να κάνει. Σε εστιατόρια δεν μπορεί να πάει. Σε κατάστημα να ψωνίσει δεν μπορεί να πάει. Πόσο θα φάει πια; 300 κιλά θα γίνει ο καθένας;», υπερασπιζόταν  ο Αδωνις Γεωργιάδης τα χαμηλά, κυβερνητικά επιδόματα τον πρώτο καιρό της πανδημίας.

Στην ίδια λογική της Μαρίας Αντουανέτας, η κυρία Κεραμέως δήλωνε περήφανη τις προάλλες, επειδή χιλιάδες μαθητές δεν «εγκλωβίστηκαν » στα Πανεπιστήμια! Ο Αδωνις τους έκανε τη χάρη να μην παχύνουν. Η Νίκη να μην εγκλωβιστούν.  Όποιοι προέρχονται από εύπορη οικογένεια, μπορούν να σπουδάσουν στο Χάρβαρντ ή στο Γέιλ. Οι άλλοι ψυκτικοί στο Περιστέρι. Και πολύ τους πάει.

Η πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού είναι ο διαχωρισμός των πλουσίων από τους πληβείους, πολιτική που αποθεώθηκε στη Χιλή του Πινοσέτ και των πρώτων χρόνων μετά το τέλος της αιμοσταγούς δικτατορίας. Μια έρευνα του Πανεπιστήμιου του ΟΗΕ, για τα τριάντα χρόνια νεοφιλελευθερισμού στη δύσμοιρη χώρα, κατέληγε σε ένα συμπέρασμα που μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με όσα σχεδιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη:

«Η αυξημένη ιδιωτικοποίηση των Kοινωνικών Υπηρεσιών (σχολεία, ιδιωτικοί πάροχοι υγείας, ιδιωτική κεφαλαιοποίηση των συντάξεων) που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος και συνεχίστηκε με την έλευση της Δημοκρατίας, δημιούργησε ένα ιδιαίτερα κατακερματισμένο καθεστώς για την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης…

.. Το ιδιωτικό σύστημα εξυπηρετεί τα ανώτερα στρώματα της μεσαίας τάξης και τους  πλούσιους (τα μόνα τμήματα του πληθυσμού που μπορούν να αντέξουν οικονομικά ιδιωτικά παρεχόμενες υπηρεσίες), ενώ το μεγαλύτερο μέρος της μεσαίας τάξης και των φτωχών βρίσκονται στο δημόσιο σύστημα, με γενικά υποχρηματοδοτούμενα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία». (*)

Στην Ελλάδα επί δημοκρατίας, αλλά με τις έκτακτες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία, οι νεοφιλελεύθερες αλλαγές βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Στην Εκπαίδευση, στο Ασφαλιστικό Σύστημα και τώρα ήρθε η ώρα της Υγείας. Για αυτό άλλωστε, ως αναπληρώτρια υπουργός στον κ.Πλεύρη, τοποθετήθηκε η κυρία Γκαγκά. Ήδη από τη θέση της ως επικεφαλής του κεντρικού συμβουλίου Υγείας(ΚΕΣΥ) είχε δώσει δείγματα γραφής: παραδοσιακά ρουσφέτια και προετοιμασία για τη συρρίκνωση των δημοσίων δομών στην υγεία.

Έμπιστη του πρωθυπουργού, η Κεραμέως Νο2 θα επιτηρεί την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και τον Πλεύρη, που αφού κάνει τη βρόμικη δουλειά και θα πεταχτεί σαν λεμονόκουπα. Η απομάκρυνσή του, σε κάποιον επόμενο ανασχηματισμό, θα ικανοποιήσει και τους ζαλισμένους του ακραίου κέντρου που θέλουν να πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης είναι δημοκρατικός κεντρώος.

Ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που δίνει τον τόνο, τόσο με τα ανοίγματα στην ακροδεξιά όσο και  με την ελιτίστικη νεοφιλελεύθερη κουλτούρα. Μήπως δεν ήταν αυτός που χλεύασε τις προάλλες τους άξεστους χωρικούς που θέλουν ένα ελικόπτερο πάνω από το χωριό τους;

(*)UN university Research Paper No. 2009/37 Three Decades of Neoliberal Economics in Chile Achievements, Failures and Dilemmas Andrés Solimano* June 2009

 

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr

 


(Visited 4 times, 1 visits today)

Read more:
361930-e_eukairia_tes_eirenes
Η ευκαιρία της ειρήνης…

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Close