Έχετε πάει στη Χίο, κύριε Μητσοτάκη;

Permalink

Have you been to Chios, Mr Mitsotakis? Εμείς πάντως πήγαμε τo προηγούμενo Σαββατοκύριακο. Στη φυλακή της. Η Ιρλανδέζα Κλερ Ντέιλι και εγώ, εκπροσωπώντας μια ομάδα 15 ευρωβουλευτών από διαφορετικές πολιτικές ομάδες, εκπρόσωποι των «Γιατρών του Κόσμου» και άλλων ΜΚΟ, δικηγόροι και δημοσιογράφοι.

Ο διευθυντής της μικρής φυλακής, που βρίσκεται μέσα στην πόλη της Χίου, είχε την ευγενή καλωσύνη να μας προσφέρει αναψυκτικά όταν φθάσαμε, αν και όπως αποδείχθηκε θα τα χρειαζόμασταν περισσότερο στο τέλος της επίσκεψης. Για να συνέλθουμε.

 

Είδαμε τους τρεις φυλακισμένους, ήταν ο στόχος της επίσκεψής μας, σε δύο γραφεία.  Εναλλάξ, γιατί δεν χωρούσαμε όλοι σε ένα: οι μισοί  από εμάς είδαν πρώτα τον Μοχάμαντ Χανάντ Αμπντί, τον Σομαλό πρόσφυγα που καταδικάστηκε σε 142 χρόνια φυλάκιση. Οι άλλοι μισοί τους δύο Αφγανούς πρόσφυγες, τον Αμιρ Ζαχίρι και τον Ακίφ Ρασούλι που έχουν φάει από 50 χρόνια. Μετά από μιάμιση ώρα, τόσο κράτησαν οι συγκλονιστικές διηγήσεις,  αλλάξαμε φυλακισμένους.

Διαβάστε επίσης: «Μία Δίκαιη Δίκη για τον Μοχάμαντ»: Η επίσκεψη των ευρωβουλευτών Στέλιου Κούλογλου και Κλερ Ντέιλι στην Χίο

Μου έκανε εντύπωση ο Μοχάμαντ, δυστυχώς δεν επιτρέπονταν φωτογραφίες για να σας τον δείξω. Είναι ένας 28άρης μελαμψός άνδρας με άσπρα δόντια, που κατάφερνε πότε πότε να χαμογελάει. Με εντυπωσίασε η αξιοπρέπειά του. Δεν μας ζήτησε τίποτα, ούτε καν να τον βοηθήσουμε. Μας ευχαρίστησε για την επίσκεψη, σκούπισε γρήγορα τα δάκρυά του, σαν να ντρεπόταν. Σε κάποια στιγμή μας έδειξε το σημάδι στο πόδι του από τις σφαίρες, που τον ανάγκασαν να φύγει από τη χώρα του και να προσπαθήσει να φτάσει στην Ευρώπη.

Οι δύο φυλακισμένοι από το Αφγανιστάν, που οι δεσμοφύλακες έφεραν στη συνέχεια, έστειλαν διπλά μηνύματα. Ο μικρότερος, ο 24αρης που έχει μάθει και αγγλικά από την τηλεόραση της φυλακής, ήταν σε καλή διάθεση και παρενέβαινε κάνοντας και τον διερμηνέα. Ο 26άρης ήταν αμίλητος και σκυθρωπός και είχε τους λόγους του:  έχει χάσει εδώ και εβδομάδες επαφή με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά. Το μικρότερο, το νεογέννητο, το έχει δει μόνο μια φορά, στη δίκη του. Πριν χάσει την επαφή, η γυναίκα του βολόδερνε με τα παιδιά κάπου στη Θεσσαλονίκη.

Οι ιστορίες των τριών έχουν πολλά κοινά σημεία, πέρα από το γεγονός ότι καταδικάστηκαν για διακίνηση μεταναστών: και οι 3 τους μας είπαν ότι είδαν θάλασσα για πρώτη φορά όταν έφτασαν στις ακτές της Τουρκίας. Είπαν επίσης ότι δεν ξέρουν κολύμπι. Και το βέβαιο είναι ότι αν είσαι διακινητής, δεν παίρνεις βόλτα στο πλεούμενο την έγκυο γυναίκα και το μικρό σου παιδί, κύριε δικαστά.

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημά τους είναι ότι βρέθηκαν στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή. Ο Μοχάμαντ καθόταν δίπλα στον διακινητή, που πριν πηδήξει από τη βάρκα με τους 33 πρόσφυγες στη διπλανή που τους ακολουθούσε και φύγει προς Τουρκία, είπε στον άτυχο Σομαλό: πάρε το τιμόνι και τράβα προς το φως.

Ήταν σκοτάδι, ο αέρας δυνάμωνε, το σκάφος με τους πρόσφυγες άρχισε να μπάζει νερά από τα κύματα που σήκωναν τα σκάφη της ελληνικής και της τουρκικής ακτοφυλακής.  Τα παιδιά κλαίγανε. Ο Μοχάμαντ δεν είχε άλλη επιλογή, ακόμη κι αν ήξερε τι τον περιμένει-που τότε ο φουκαράς δεν ήξερε. «Θα το ξανάκανα», απάντησε σε σχετική ερώτηση κοιτώντας μας στα μάτια. Επειδή  πριν φτάσουν στη στεριά  πνίγηκαν 2 άνθρωποι, στον Μοχάμαντ φόρτωσαν τη διακίνηση και τους θανάτους: 142 χρόνια το μαλλί.

Διαβάστε επίσης: Μοχάμαντ στο tvxs.gr: Πώς βρέθηκα με ποινή φυλάκισης 142 χρόνων, ενώ έσωσα 33 ανθρώπους…

Οι δύο Αφγανοί ήταν στην ίδια βάρκα, με 25 νοματαίους φορτωμένη, χώρια ο διακινητής που την κοπάνησε κι αυτός την κατάλληλη στιγμή. Η ατυχία του Ακίφ είναι ότι έπιασε το σχοινί που τους πέταξε το λιμενικό για να σύρει τη βάρκα που είχε μείνει ακυβέρνητη. Σταμάτησε η μηχανή και δεν ήξεραν πώς να τη βάλουν μπροστά. Έτσι βρέθηκε στο εδώλιο ως καπετάνιος, άρα διακινητής.

Το « έγκλημα » του δεύτερου, είναι ότι ζει σε έναν  άδικο κόσμο. Δεν ακούμπησε καν το σχοινί που πέταξαν οι Λιμενικοί.  Όπως μας είπαν οι δικηγόροι, οι αρχές συχνά διαλέγουν στην τύχη τους «διακινητές».  Είναι όπως στο στρατό με την αγγαρεία, αν κάπως ξεχωρίζεις την πάτησες: « έλα δω, εσύ ψηλέ». Μια φορά είχαν  μεταφραστή μόνο από τα παστούν και διάλεγαν Αφγανούς. Εκείνη τη μέρα, οι Αραβόφωνες τη γλύτωσαν φθηνά.

Σε μερικές περιπτώσεις, μας είπαν οι δικηγόροι, οι ποινές πέφτουν όπως παλιά χρεώνανε στις ταβέρνες: με το κεφάλι. Εικοσιπέντε πρόσφυγες στη βάρκα επί 2, πενήντα χρόνια η λυπητερή. Υπεράσπιση δεν έχουν οι κατηγορούμενοι, ο δικηγόρος που διορίζεται την τελευταία στιγμή δεν έχει ιδέα για την υπόθεση. Διερμηνείς σπανίζουν, το δικαστήριο βιάζεται γιατί το πινάκιο με τις υποθέσεις είναι γεμάτο.

Διαβάστε επίσης: «Δίκαιη δίκη για Μοχαμάντ»: Οι δικηγόροι του πρόσφυγα που έσωσε 33 ζωές και φυλακίστηκε 142 χρόνια μιλούν στο Tvxs.gr

Στην περίπτωση του Μοχάμαντ προσφέρθηκαν να καταθέσουν οκτώ πρόσφυγες από τη βάρκα ότι δεν οδηγούσε αυτός, το δικαστήριο δέχθηκε μόνο δύο μάρτυρες υπεράσπισης. Και στο τέλος πίστεψε τον λιμενικό.  Οι απολογίες των δύο Αφγανών της παρέας μας κράτησαν δύο λεπτά η καθεμία.

Μπορείτε να μην το πιστέψετε, αλλά ορκίζομαι σε ότι έχω ιερό, οι άνθρωποι που είδαμε στη φυλακή της Χίου δεν ξέρουν ακριβώς τι συνέβη. Δεν έχουν καταλάβει γιατί καταδικάστηκαν, αναρωτιούνται: «γιατί είμαι εδώ;». Έχουν πάει σαν τα σκυλιά στο αμπέλι, της Δικαιοσύνης.

Οι υποθέσεις των τριών που συναντήσαμε δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας. Οι «διακινητές» αντιπροσωπεύουν τη δεύτερη μεγαλύτερη κατηγορία φυλακισμένων στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν ο κ. Μητσοτάκης έχει πάει στη Χίο, αλλά στη φυλακή της δεν έχει πάει. Δεν το συνηθίζουν οι πρωθυπουργοί. Αλλά επειδή η οικογένειά του βρέθηκε με τη χούντα στη θέση του πολιτικού πρόσφυγα, έστω και σε συνθήκες που οι « διακινητές» μας δεν βλέπουν ούτε στα καλύτερα όνειρά τους, ίσως θα μπορούσε να επανεξετάσει αυτή την αναποτελεσματική πολιτική. Κανένας απελπισμένος δεν αποθαρρύνεται από το να δοκιμάσει να περάσει στην Ελλάδα, επειδή έριξαν στον Μοχάμαντ 142 χρόνια. Ούτε καν το μαθαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής εκστρατεία για μια δίκαιη δίκη για τον Μοχάμαντ και τους άλλους  άδικα καταδικασμένους σε βαριές ποινές πρόσφυγες, θα συνεχιστεί. Ήδη έχουν ξεκινήσει τα διεθνή δημοσιεύματα και η επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιόχανσον, στην οποία η Κλερ Ντέιλι, η ευρωβουλευτής με την οποία πήγαμε στη Χίο έθεσε το θέμα, πήρε θέση.

Αν δεν μπορούμε να σώσουμε τη χώρα, ας σώσουμε τουλάχιστον τη ζωή μερικών ανθρώπων. Διαδώστε και ενισχύστε με την υπογραφή σας την προσπάθεια.

Διαβάστε επίσης: Ζητώντας δικαιοσύνη: Διεθνής πρωτοβουλία Κούλογλου «για μια δίκαιη δίκη για τον Μοχαμάντ»

 

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr


(Visited 10 times, 1 visits today)

Read more:
339658-_maximou
Οι περίεργες αγάπες του Μεγάρου Μαξίμου

Αν στην περίπτωση του Μεγάρου Μαξίμου ίσχυε η παροιμία «δείξε το φίλο μου να σου πω ποιος είσαι», τα πράγματα...

Close