Το σκάνδαλο των υποκλοπών, αποτελεί τη χαριστική βολή στην ευρωπαϊκή κατεύθυνση της χώρας. Το γεγονός ότι εκατοντάδες πολίτες, φίλοι και αντίπαλοι ήταν υπό παρακολούθηση, δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ.
Αποκαλύπτει μια χωρίς όρια αλαζονεία της κυβέρνησης, που θεωρεί ότι μπορεί να κάνει τα πάντα επειδή έχει καταφέρει να ελέγξει τους θεσμούς που εξασφαλίζουν τις δυτικές δημοκρατίες από παρόμοιες παρεκτροπές: τη Δικαιοσύνη,, το Κοινοβούλιο, τα ΜΜΕ, τις ανεξάρτητες Αρχές, ακόμη και τις θεωρητικά ουδέτερες μυστικές υπηρεσίες.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η σιωπή της μεγάλης πλειοψηφίας των θυμάτων, από υπουργούς μέχρι την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, θυμίζει ανελεύθερα καθεστώτα όπου η εξουσία φοβίζει και ποδηγετεί τους πάντες, ενώ συγχρόνως φανερώνει μια ηθική παρακμή χωρίς προηγούμενο.
Με την εξαίρεση ίσως της ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών) που δείχνει να παλεύει μόνη της με θεούς και δαίμονες, η μόνη ελπίδα των θυμάτων και των πολιτών για την αποκατάσταση της ομαλότητας και της Δημοκρατίας είναι η προσφυγή στην ΕΕ. Αλλά και μόνο αυτό το γεγονός παραπέμπει σε ανελεύθερα ή προβληματικά καθεστώτα.
Η αντίδραση της κυβέρνησης, με την καταγγελία όσων «δυσφημούν την Ελλάδα» στο εξωτερικό, το επιβεβαιώνει. «Οι ανόητοι πάνε στην Ευρώπη και λένε άσχημα πράγματα για την Τουρκία», έλεγε τις προάλλες ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών κ. Σουλεϊμάν Σοϊλού.
Οι υποκλοπές δεν αποτελούν μεμονωμένη περίπτωση. Το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα υπολειτουργεί. Λόγω των χρόνιων προβλημάτων της Δικαιοσύνης, συχνά δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Σκάνδαλα που κόστισαν στη χώρα δισεκατομμύρια, όπως της Novartis συγκαλύπτονται και άλλα όπως της Siemens παραγράφονται.
Διαβάστε επίσης: Πάνω από 50% χαμηλότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο οι μισθοί στην Ελλάδα
Οι κωμικοτραγικές αποφάσεις της Εξεταστικής Επιτροπής για τις υποκλοπές, όπου η πλειοψηφία αποφάσισε να μην κληθούν ουσιώδεις μάρτυρες, αποκαλύπτουν κοινοβουλευτικό ξεπεσμό. Η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ συγκαλύπτει τα σκάνδαλα, ενώ όταν αναφέρεται σε αυτά είναι για να κερδίσουν θέσεις και προνόμια οι ολιγάρχες που ελέγχουν την ενημέρωση.
Η χώρα βρέθηκε στην τελευταία θέση της ΕΕ, στη διεθνή κατάταξη για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης αλλά πρώτη στους θανάτους από covid, ενώ διεκδικεί την πρωτιά στην ακρίβεια και την τιμή της βενζίνης. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat την προηγούμενη εβδομάδα, ο μισθός των εργαζόμενων στη χώρα μας είναι πάνω από 50% χαμηλότερος από τον μέσο όρο της ΕΕ, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 5η θέση από το τέλος, μεταξύ των 27 κρατών-μελών.
Στους μισθούς, κάτω από την Ελλάδα βρίσκονται τέσσερις χώρες: η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία. Η πρώτη θα μας ξεπεράσει σύντομα, όπως έχει συμβεί ήδη με τις άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ή με την Πορτογαλία, η οποία ξεκίνησε από «χαμηλότερα» αλλά είχε την τύχη να βρεθεί τα τελευταία χρόνια με μια κυβέρνηση της αριστεράς αλλά και ένα πιο υγειές πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Σε λίγο θα συγκρινόμαστε με τις βαλκανικές χώρες που υπολείπονται σε ανάπτυξη και βρίσκονται εκτός ΕΕ: τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία ή τη Βοζνία-Ερζεγοβίνη.
Διαβάστε επίσης: Eurostat: «Πρωταθλήτρια» Ευρώπης η Ελλάδα στο κόστος στέγασης
Η χώρα δεν έχει ανακάμψει από τη χρεοκοπία του 2010. Οι νέοι συνεχίζουν να αναζητούν καλύτερη μοίρα στο εξωτερικό. Μεγάλες πόλεις, όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα, μαραζώνουν: υποβαθμίζονται σε όλους τους τομείς, με τα πιο ικανά και φωτισμένα μυαλά να τις εγκαταλείπουν για την υδροκέφαλη Αθήνα. Τα στρατηγικά προβλήματα της χώρας, από τη διάρθρωση της οικονομίας μέχρι το δημογραφικό δεν αντιμετωπίζονται και επιδεινώνονται. Επίσης υψηλότερο σε όλη την Ευρώπη, το εξωτερικό χρέος αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων πολιτών.
Σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον, με τον πόλεμο και την άνοδο της ακροδεξιάς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί μία αποτυχία ιστορικών διαστάσεων, που δεν έχει επαρκώς συνειδητοποιηθεί. Μετά τη χρεοκοπία και το τέλος των μνημονίων το 2018, η χώρα χρειαζόταν μια γενναία, αποτελεσματική πολιτική για να αποφύγει αυτό που είχε καταφέρει με τη συμμετοχή της στη νικήτρια πλευρά του ψυχρού πολέμου: να ξαναγυρίσει στο βαλκανικό της οπισθοδρομικό παρελθόν και περίγυρο.
Δυστυχώς ξαναγυρίζουμε ηττημένοι στην κακή πλευρά των Βαλκανίων, σε όλους τους τομείς και αυτή η επιστροφή επιταχύνθηκε το 2022. Είναι η χρονιά που η Ελλάδα απομακρύνθηκε από το κέντρο της Ευρώπης και ξαναγύρισε στην κακόφημη γειτονιά της.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
