Είναι εντυπωσιακό πόσο συντονισμένοι είναι η κυβέρνηση και οι ενημερωτικοί κολαούζοι, όταν λένε ψέματα. Τελευταίο μπαράζ παραπλάνησης, η υπόθεση των αναρτήσεων του Spiegel για τη νησίδα του Εβρου και τη μικρή Μαρία. Τις προάλλες, το γερμανικό περιοδικό αποφάσισε να μην επαναφέρει κάποιες από τις καλοκαιρινές αναρτήσεις του για την υπόθεση.

Το Μαξίμου έδωσε αμέσως γραμμή:  η απόφαση του περιοδικού αποδεικνύει ότι η νησίδα ήταν τουρκική και το κορίτσι που φερόταν να έχει χάσει τη ζωή του από τσίμπημα σκορπιού, δεν υπήρξε ποτέ. To σύνθημα έδωσε ο υπουργός Κ. Θεοδωρικάκος που δήλωσε ότι το Spiegel «ζητά σήμερα συγγνώμη για τα όσα έγραφε τον Αύγουστο σχετικά με τη νησίδα του Εβρου και τον δήθεν θάνατο του 5χρονου κοριτσιού». Ακολούθησαν τα διάφορα παπαγαλάκια ενώ ο Πρετεντέρης ξεσπάθωσε χθες στα Νέα, καταγγέλλοντας τη διεθνή συνωμοσία:

«Ζήσαμε ένα πρωτοφανές «στήσιμο». Το οποίο υπερέβη την προχειρότητα ενός μέσου ενημέρωσης, την ασυνειδησία μιας επιδίωξης ή τις φαντασιοπληξίες κάποιων παρανόμων.Ποτέ άλλοτε δεν κινητοποιήθηκε ένα τέτοιο τσούρμο «χρήσιμων ηλιθίων» και «άχρηστων πρακτόρων» να υποστηρίζει, να καλύπτει και να περιφέρει σε δημόσια θέα μια αναπόδεικτη κατασκευή».

Πάμε τώρα να δούμε τα ψέματα και την παραπλάνηση.

1. Το Spiegel δεν ζήτησε συγνώμη, όπως υποστήριξε ο υπουργός Προ-Πο. Εντοπίζει λάθη και ασάφειες στις αναρτήσεις που αποσύρθηκαν, επειδή έδιναν τη -λανθασμένη- εντύπωση ότι οι πρόσφυγες βρίσκονταν επί ένα μήνα στην ίδια νησίδα. «Ούτε βρίσκονταν συνεχώς στην ίδια νησίδα, ούτε βρίσκονταν συνεχώς σε ελληνικό έδαφος». Προσέξτε το συνεχώς.

2. Η κυβέρνηση υποστήριζε ότι η νησίδα ήταν τουρκική και για αυτό δεν μπορούσε να επέμβει. Το Spiegel αντίθετα τη διαψεύδει:

«Αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως πιστευτό. Σύμφωνα με το δεδομένα γεωγραφικού προσδιορισμού από τις φωτογραφίες των προσφύγων, οι πρόσφυγες βρίσκονταν στη νησίδα στο Κισσάρι τουλάχιστον στις 25 Ιουλίου 2022, το γεωγραφικό στίγμα της οποίας ήταν διαθέσιμο τόσο στις αρχές όσο και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η νησίδα έχει μήκος λιγότερο από ένα χιλιόμετρο και απέχει σε μερικά σημεία μόνο λίγα μέτρα από την ελληνική ενδοχώρα. Σε κοντινή απόσταση υπάρχει φυλάκιο της ελληνικής συνοροφυλακής. Μοιάζει κυνικό το επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να διασώσει τους πρόσφυγες επειδή είναι εν μέρει τουρκική η νησίδα στο Κισσάρι».

Το σημείο αυτό λογοκρίθηκε άγρια και δεν αναφέρθηκε σε κανένα από τα φιλοκυβερνητικά μέσα.

Διαβάστε επίσης: Έβρος: Η ντροπή των Ελληναράδων τουρκοφάγων

3.Το γερμανικό περιοδικό δεν γράφει ότι η μικρή Μαρία δεν υπήρξε ή δεν πέθανε. Ο  όρος του Spiegel είναι «φερόμενος θάνατος», ο οποίος χάθηκε στη φιλοκυβερνητική μετάφραση: μετατράπηκε σε «δήθεν θάνατο»

4. Για να διαπιστώσει τι πραγματικά συνέβη, το περιοδικό έστειλε ανθρώπους στη Συρία να ψάξουν στα ληξιαρχεία και αυτό είναι βασικός λόγος που  το πόρισμα καθυστέρησε τόσο. Αλλά αυτό δεν έγινε δυνατό γιατί δεν είναι τα αρχεία αξιόπιστα, λόγω του πολέμου.  Σημειώνει επίσης ότι οι γονείς και κάποιοι από τους πρόσφυγες που βρήκε στο εξωτερικό, επιμένουν για τον θάνατο. Και αυτά τα σημεία λογοκρίθηκαν

5. Οι πρόσφυγες είχαν άλλωστε δηλώσει τον θάνατο όταν τελικώς διασώθηκαν, πράγμα που υιοθετούσε ο κ.Μηταράκης  στην πρώτη δήλωσή του, πριν τον ανακαλέσει στην τάξη ο κ. Μητσοτάκης. Το επανέλαβαν στον ανταποκριτή του Spiegel Γ. Χρηστίδη που τους είχε συναντήσει αμέσως μετά και το πόρισμα προσθέτει ότι ζητούν ακόμη εκταφή (επίσης λογοκρίθηκε).

Διαβάστε επίσης: Τι κάνουν τα τέρατα του κ. Μητσοτάκη, πού διέψευσε και τον Μηταράκη!

Πράγματι,  στο πόρισμα σημειώνεται ότι «υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι κάποιοι από τους πρόσφυγες θα μπορούσαν να έχουν επινοήσει τον θάνατο μέσα στην απελπισία τους. Ίσως νόμισαν ότι έτσι θα διασώζονταν», αλλά δεν καταλήγει σε ένα σαφές συμπέρασμα:

«Οι νησίδες καλύπτονται μερικά από νερό τον χειμώνα. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να βρεθεί ένα σώμα. Αυτός είναι ο λόγος που πιθανόν αυτή η ιστορία δεν θα καταλήξει ποτέ σε συμπέρασμα πέραν κάθε αμφιβολίας».

6. Αυτός είναι και ο λόγος που αποσύρθηκαν τα δημοσιεύματα. Αντίθετα το περιοδικό θεωρεί ότι ο ρεπόρτερ του, τον οποίο ο Πρετεντέρης δεν συμπαθεί μάλλον γιατί κάνει ρεπορτάζ («με τον ανεκδιήγητο ανταποκριτή του, κάποια διεθνή μέσα ενημέρωσης ή οργανώσεις, ακόμη και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που κατάπιαν αμάσητη τη μούφα») ΄έκανε καλά τη δουλειά του όταν μπήκε στο Κέντρο που είχαν συγκεντρωθεί οι πρόσφυγες, με την ιδιότητα του μεταφραστή.

Οπως είχα σημειώσει, πρόκειται για καταξιωμένη πρακτική, όταν χρησιμοποιείται για την ανάδειξη προβλημάτων και την ανακάλυψη της αλήθειας. Χώρια ότι ο Γ. Χρηστίδης έχει άδεια μεταφραστή και είχε συνεννοηθεί με τη διεύθυνση του περιοδικού, σημειώνεται στο πόρισμα( λογοκρίθηκε επίσης)

Διαβάστε Το φάντασμα της Μαρίας και το Spiegel

Η πλάκα είναι ότι το τελευταίο, αφού του διαστρέβλωσαν και  του λογόκριναν το πόρισμα, μετατράπηκε ξαφνικά σε απόλυτη πηγή της αλήθειας, από εκεί που παρουσιαζόταν ως κορυφαίο όργανο ανθελληνικής προπαγάνδας. Ο ίδιος Πρετεντέρης, είχε ανακαλύψει ότι ο αρχισυντάκτης του είχε σπουδάσει και διατελέσει ανταποκριτής στην Τουρκία, πράγμα προφανώς εξαιρετικά ..ύποπτο.

Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι το σοκ που έχουν πάθει  τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ είναι εν μέρει δικαιολογημένο. Γιατί αν «ερευνούσαν» (που λέει ο λόγος), ανασκεύαζαν ή διόρθωναν δημοσιεύματά τους, οι συντάκτες δεν θα προλάβαιναν να κάνουν τίποτα άλλο και οι επικεφαλής θα έκαναν χαρακίρι από ντροπή. Σου λέει για να το ψάχνει το Spiegel για μήνες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα: είναι ένοχο.

Το άλλο ενδιαφέρον είναι ότι, όπως παρατήρησε ο Δημήτρης Αγγελίδης σε ένα εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο στην Εφ Συν, παρασυρμένα από το copy paste, φιλοκυβερνητικά site έβαλαν στις αρχικές αναρτήσεις έναν αριθμό πρωτοκόλλου, ενός εσωτερικού εγγράφου!. Το άρθρο του Αγγελίδη δημοσιεύθηκε προχθές. Ετσι στο χθεσινό, ο Πρετεντέρης εμφανίστηκε χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου..

 

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr