Η χωλή δημοκρατία της «αντίστασης στο πεζοδρόμιο»

Permalink

Ο Εμανουέλ Μακρόν ξεμύτισε χθες εδώ στην Αλσατία, όπου βρίσκομαι, αλλά οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν με μια συναυλία από κατσαρόλες. Τις προάλλες, βαθειά μεσάνυχτα, είχε σπεύσει να δημοσιεύσει στην εφημερίδα της κυβέρνησης τον νόμο για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Μόλις το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι ο νόμος που είχε επιβάλλει με προεδρικό διάταγμα, ήταν σύμφωνος με το Σύνταγμα.

Η χθεσινή, ήταν η πρώτη έξοδος  του Γάλλου προέδρου μετά την τρίμηνη μάχη που έδωσε εναντίον του λαού του για το συνταξιοδοτικό. Αλλά η συνεχιζόμενη πολιτική κρίση στη Γαλλία ξεπερνά κατά πολύ το αν οι εργαζόμενοι της χώρας θα παίρνουν σύνταξη στα 62 ή στα 64 χρόνια: αγγίζει τα θεμέλια της δημοκρατίας.

Τις δεκαετίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κυβερνήσεις συνήθιζαν να υποχωρούν όταν οι ενέργειες τους, νομοθετικές και άλλες, έβγαζαν εκατομμύρια στους δρόμους. Δεν επρόκειτο, τις περισσότερες φορές, για ευαίσθητες κυβερνήσεις. Αλλά για το ζύγισμα του πολιτικού κόστους που θα είχε η εμμονή σε μία πολιτική ή ένα νόμο που έβρισκε αντίθετο το πόπολο.

Διαβάστε: Με… κατσαρόλες υποδέχτηκαν τον Μακρόν διαδηλωτές στην Αλσατία [Βίντεο]

Από την εποχή της Θάτσερ και των μεγάλων απεργιών που η «σιδηρά κυρία» αγνόησε επιδεικτικά,  οι συνήθειες άλλαξαν. Για το συμφέρον των ισχυρών που υπηρετούν, οι κυβερνήσεις πρέπει να επιβάλλουν τη θέληση τους,  να «αντιστέκονται στο πεζοδρόμιο». Και όταν, όπως συνήθως συμβαίνει, οι διαμαρτυρόμενοι επιμένουν να ακουστεί η φωνή τους, παραλύοντας τη χώρα τους με μεγάλες απεργίες, όπως έγινε πρόσφατα στη Γαλλία, η « λύση» είναι μία: η πιο στυγνή αστυνομική βία. Οπως επίσης συνέβη στο Παρίσι και σε δεκάδες γαλλικές πόλεις.

Αυτή η υπέρμετρη χρήση βίας, την οποία βλέπουμε συχνά και στην Ελλάδα, αλλοιώνει τη δημοκρατία. «Δεν βρισκόμαστε σε αστυνομικό κράτος», δήλωνε στη Liberation o Γάλλος πολιτειολόγος Sebastian Roché, «αλλά έχουμε εισέλθει σε μια υβριδική μορφή, την οποία ονομάζω αστυνομική δημοκρατία, με μια εκλεγμένη εξουσία που κυβερνά μέσω της αστυνομίας, συμπιέζοντας τους ενδιάμεσους φορείς: ενώσεις, επαγγελματικές οργανώσεις, το Κοινοβούλιο».

Οσο η «αστυνομική δημοκρατία» κερδίζει έδαφος, τόσο η παραδοσιακή υποβαθμίζεται. Ο Μακρόν δεν αγνόησε μόνο τις τόσο αγαπημένες του δημοσκοπήσεις, που έδειχναν το 70% των πολιτών (το 90% του ενεργού πληθυσμού) να στρέφεται εναντίον της «μεταρρύθμισης» του. Δεν έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τις θέσεις των άλλων κομμάτων και τις διαφοροποιήσεις μέσα στο δικό του ή σε συγγενικά στρατόπεδα. Παρέκαμψε ολόκληρο το Κοινοβούλιο περνώντας τον νόμο με προεδρικό διάταγμα, στη χρήση του οποίου επίσης αντιδρά η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών.

Διαβάστε: Ο Μακρόν υπέγραψε τον νόμο για το συνταξιοδοτικό

Ετσι το μοναδικό νομοθετικό σώμα που ενέκρινε ένα νόμο που θα καθορίσει τη ζωή των επόμενων γενεών είναι η Γερουσία. Της οποίας τα ξεχασμένα μέλη εκλέγονται εμμέσως και ανήκουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που κέρδισε λιγότερο από το 5% των ψήφων στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Και στην οποία δεν αντιπροσωπεύονται  τα δύο ισχυρότερα πολιτικά κόμματα της χώρας, της αριστεράς αλλά και της ακροδεξιάς.

Ο Μακρόν κέρδισε το 27,8% των ψήφων στον πρώτο γύρο των προεδρικών, χωρίς το πρόγραμμα του για το συνταξιοδοτικό να έχει προεκλογικά συζητηθεί. Απέφυγε με διάφορα προσχήματα τα ντιμπέιτ (αν σας θυμίζει κάτι) για να μην δεσμευθεί σε τίποτα και υπερψηφίστηκε στον δεύτερο γύρο ακριβώς για να μην εκλεγεί η Λε Πεν. Το αναγνώρισε ο ίδιος το βράδυ της επανεκλογής του, δηλώνοντας:

«Γνωρίζω ότι πολλοί συμπατριώτες μας με ψήφισαν όχι για να υποστηρίξουν τις θέσεις μου, αλλά για να εμποδίσουν την ακροδεξιά (…) Γνωρίζω ότι αυτή η ψήφος με υποχρεώνει για τα επόμενα χρόνια να είμαι ο θεματοφύλακας της αίσθησης του καθήκοντος, της προσήλωσής στη Δημοκρατία και του σεβασμού τους στις διαφορές που εκφράστηκαν τις τελευταίες εβδομάδες».

Ο Μακρόν ξέχασε αμέσως πώς και γιατί εκλέχθηκε, και από τον προϋπολογισμό μέχρι το ουκρανικό ή το συνταξιοδοτικό κυβερνά πλέον με προεδρικά διατάγματα. Αλλά τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που το 27% επιβάλλει- και μάλιστα με τη βία- την άποψη του; Πρόκειται ακριβώς για μια «χωλή δημοκρατία» που διευκολύνει τα σχέδια της ακροδεξιάς.

Διαβάστε: Αμετακίνητος ο Μακρόν για το συνταξιοδοτικό, ανυποχώρητοι οι διαδηλωτές

«Αυτή η αλαζονεία τροφοδοτεί την απογοήτευση για τη δημοκρατία και ενισχύει την αίσθηση ότι το πολιτικό παιχνίδι είναι στημένο, προς μεγάλη χαρά  της (ακροδεξιάς) Εθνικής Συσπείρωσης», σχολίαζε η Monde Diplomatique. Η αλλαγή του συνταξιοδοτικού «θα αποδυναμώσει πρωτίστως τα κατώτερα μεσαία στρώματα και τους εργαζόμενους σε ‘’ταπεινά’’ επαγγέλματα, δύο δεξαμενές ψήφων για την ακροδεξιά. Καταδεικνύει επίσης την αλαζονεία των «ελίτ» απέναντι στη λαϊκή οργή, την τάση τους να εξαπατούν και να λένε ψέματα προκειμένου να επιτύχουν τους σκοπούς τους, ενώ ταυτόχρονα δείχνει την αποσύνθεση των θεσμών. Η Μαρίν Λε Πεν θα χαρεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα επιχειρήματα όταν έρθει η ώρα».

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της προηγούμενης εβδομάδας, αν ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών γινόταν σήμερα, ο Μακρόν θα κέρδιζε το 45%. Η Μαρίν Λε Πεν θα εκλεγόταν, με το 55% των ψήφων,  πρόεδρος της κουτσουρεμένης γαλλικής Δημοκρατίας.

Το σκίτσο του άρθρου είναι της Coco από τη Liberation.

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS

 


(Visited 3 times, 1 visits today)

Read more:
Η απαίτηση..
Η απαίτηση…

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Close