Ο παραιτηθείς κυβερνητικός εκπρόσωπος ζήτησε να γίνει σεβαστός ο οικογενειακός λόγος που τον οδήγησε στην αιφνιδιαστική παραίτηση. Καμία αντίρρηση, αλλά έχουν δημοσιογραφικό ενδιαφέρον κάποιες συμπτώσεις.
1. Τον κ. Ταραντίλη είχαν μεγαλοπρεπώς αδειάσει τις προηγούμενες μέρες, οι κ.κ. Σκέρτσος και Γεραπετρίτης. Ο απερχόμενος κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε υποστηρίξει ότι ο Δ. Λιγνάδης παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους, ενώ οι δύο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού ότι τον είχε παραιτήσει η κυβέρνηση. Ο κ. Ταραντίλης δεν έδωσε εξηγήσεις για αυτό το περιστατικό, καθώς αντικαταστάθηκε στα briefing από την κυρία Πελώνη.
2. Η τελευταία θα εμφανιζόταν και στην αυριανή ενημέρωση των δημοσιογράφων, στη θέση του Ταραντίλη.
3. Το φιλοκυβερνητικό Πρώτο Θέμα σημειώνει ότι «η παραίτηση Ταραντίλη δεν ήταν για τους καλά γνωρίζοντες μια αιφνιδιαστική κίνηση… Έμπειρο στέλεχος της ΝΔ εκτιμά ότι η κυβέρνηση «εκτέθηκε» από την επιλογή Ταραντίλη ως προς τη διαχείριση της κατάστασης με τις ραγδαίες αποκαλύψεις, όπως η υπόθεση Λιγνάδη».
Η ίδια εφημερίδα επικαλείται κυβερνητικά στελέχη που τονίζουν ότι «όπως αποδείχτηκε ο εξαιρετικός πανεπιστημιακός Ταραντίλης ήταν κακή για τη συγκυρία επιλογή».
4. Μοναδική ίσως περίπτωση στον κόσμο, στην Ελλάδα τα παιχνίδια εξουσίας παίζονται στις παραπολιτικές στήλες. Ο χθεσινός « Βηματοδότης » ξεκινούσε με το παρακάτω σχόλιο, με τον τίτλο «Περί εκπροσώπων… έρημων και απρόσωπων»:
Με αφορμή τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα πολιτικής κακοφωνίας και, αν μη τι άλλο, ατυχούς ενημέρωσης και εκπροσώπησης, όπως κατεγράφη και την περασμένη εβδομάδα με το σκάνδαλο Λιγνάδη, παρασκηνιακώς διεξάγονται διάφορες ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Έτυχε λοιπόν να παρακολουθήσουμε μία από αυτές, ιδιαιτέρως για τα προβλήματα επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις, όλες οι κυβερνήσεις, μηδέ εξαιρουμένης της σημερινής.
Οι δύο συνομιλητές μας αναζητούσαν στον χρόνο πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο ουσιαστικό στα θέματα ενημέρωσης και επικοινωνίας. «Πες μου πόσοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι έχουν καταγραφεί στη μνήμη σου» ρώτησε ο ένας. «Οντως», απάντησε ο έτερος, «δεν είναι πολλοί, μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού», για να προσθέσει αμέσως μετά ότι «αν εξαιρέσεις τον Λαμπρία στα χρόνια του Καραμανλή, τον Λαλιώτη στην εποχή του προγράμματος σταθεροποίησης μεταξύ 1985 και 1987 και την παρουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου δίπλα στον Παπανδρέου στα χρόνια των διώξεων και της αντιπολίτευσης, δεν μπορείς να διακρίνεις πολλούς άλλους».
«Ισως», συνέχισε μονολογώντας, «μπορώ να θυμηθώ κάπως τον Τηλέμαχο Χυτήρη, τον Δημήτρη Ρέππα και άντε τον Θοδωρή Ρουσόπουλο στη διάρκεια της θητείας του Κώστα Καραμανλή». «Οντως», ανταπάντησε ο πρώτος, «από εκεί και πέρα το χάος». «Γιατί όμως;» επέμεινε, και έδωσε σχεδόν αυτόματα την απάντησή του: «Γιατί απλούστατα οι περισσότεροι των προαναφερθέντων διέθεταν γνώση, εμπειρίες και, ιδιαιτέρως, ήσαν πολιτικά αυθύπαρκτοι, πραγματικοί παραγωγοί πολιτικής, και όχι απλοί μεταφορείς της όποιας γραμμής, όπως οι πιο πολλοί των νεότερων χρόνων».
«Πράγματι», συμπλήρωσε ο δεύτερος, «τα τελευταία χρόνια είχαμε εκπροσώπους κατ’ ανάθεση, η όποια εξουσία τους ήταν δοτή, γι’ αυτό και μόλις έφυγαν οι προβολείς από πάνω τους χάθηκαν…». Αυτά τα ολίγα περί εκπροσώπησης και επικοινωνίας. Ας τα γνωρίζουν οι αναθέτοντες τα καθήκοντα και όσοι με ευκολία περισσή και άνεση τα αναλαμβάνουν… »
Θα προέρχεται άραγε από το συγκρότημα Μαρινάκη ο αντικαταστάτης του κ. Ταραντίλη; Τα ελληνικά συγκροτήματα τύπου θεωρούν επιτυχία να έχουν ανθρώπους στην κυβέρνηση, αντίθετα με τα διεθνή που το θεωρούν μειονέκτημα γιατί υποδηλώνει σχέση τους με την εξουσία.
Ο κ. Ταραντίλης είχε προσπαθήσει να υιοθετήσει ένα πιο πολιτισμένο στιλ από αυτό του κ. Πέτσα, αλλά αυτό σε κύκλους της ΝΔ δεν εκτιμήθηκε δεόντως. Ολο και πιο συχνά, τα παιχνίδια εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου, προσφέρονται άλλωστε για ελληνική εκδοχή του House of Cards. Οι αντίπαλες φατρίες δεν συγχωρούν το παραμικρό λάθος, ο κ. Θεοδωρικάκος κάτι ξέρει για αυτό.
Για τον κ. Ταραντίλη, το συμπέρασμα είναι ότι τον «έτρωγαν» έτσι κι αλλιώς, οπότε, λόγω του οικογενειακού προβλήματος, αποφάσισε να σπάσει το αρνητικό ρεκόρ παραμονής κυβερνητικού εκπροσώπου στη θέση του. Θα ήταν πάντως καλύτερο να είχε διαλέξει μια καθημερινή, εργάσιμη μέρα. Οι αιφνιδιαστικές ανακοινώσεις, Κυριακή μεσημέρι, συχνά παρερμηνεύονται.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr