Μια σημαντική εκδήλωση για το μείζον πρόβλημα της στέγασης διοργανώνεται την Τρίτη 14 Μαΐου, 8 μμ στον θερινό κινηματογράφο «Στέλλα» στην Κυψέλη (Τενεδού 34).
Θα ανταλλάξουν απόψεις η Θεανώ Φωτίου, βουλευτής της Νέας Αριστεράς, ο Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος για την Ευρωβουλή με τη Νέα Αριστερά, όπως και οι επίσης υποψήφιοι ευρωβουλευτές, Ανδρέας Κονταράκης και Όλγα Νάσση. Θα παρέμβουν κινήματα και πολίτες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, σχεδόν ένα στα δυο νοικοκυριά στην Ελλάδα βρίσκεται σε στεγαστική κρίση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι λιγότερο από ένα στα δέκα.
Για να βρεθεί ένα νοικοκυριό σε στεγαστική κρίση, προϋποθέτει ότι δαπανά περισσότερο του 40% του εισοδήματός του για τη στέγαση (ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο, κοινόχρηστα, ρεύμα, νερό, θέρμανση/ψύξη) ή δυσκολεύεται να καλύψει αυτά τα έξοδα.
Υπενθυμίζεται ότι ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου είχε οργανώσει μια αντίστοιχη εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, όπου αντάλλαξαν απόψεις ευρωβουλευτές, ερευνητές, ακτιβιστές, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλοι εκπρόσωποι από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών από όλη την Ευρώπη.
Κατά την εκδήλωση εκείνη, το συμπέρασμα ήταν ότι «τα εργαλεία υπάρχουν, αλλά λείπει η πολιτική βούληση».
►Διαβάστε περισσότερα για την εκδήλωση στις Βρυξέλλες: Κοινωνική στέγαση στην Ευρώπη και την Ελλάδα / Εργαλεία υπάρχουν. Βούληση;
Συγκεκριμένα, η Νταϊάνα Γιορντάνοβα, εκπροσωπώντας την πανευρωπαϊκή οργάνωση Housing Europe, σημείωσε ότι ενώ στην κεντρική Ευρώπη, όπως για παράδειγμα στην Ολλανδία και την Αυστρία, οι πολιτικές κοινωνικής κατοικίας εφαρμόζονται εδώ και πολλές δεκαετίες με το ένα στα τρια σπίτια να αποτελεί κοινωνική κατοικία, σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Βουλγαρία, υπάρχει «στιγματισμός ότι πρόκειται τάχα για τους απόρους».
Η ίδια παρατήρησε τότε ότι θα πρέπει η ΕΕ να αναλάβει περισσότερη δράση και να μην επαφίεται μόνο στην αρμοδιότητα των κρατών μελών.
Ο Άλκης Καφετζής, εκπροσωπώντας το ερευνητικό ινστιτούτο ΕΤΕΡΟΝ, παρουσίασε τα ευρήματα της μελέτης τους για τη στεγαστική κρίση, για την οποία υπάρχουν πολλές αιτίες, ανάμεσα στις οποίες «οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, οι golden visas, οι μικροϊδιοκτήτες που θέλουν πολλά χρήματα. Επίσης, έχει αλλάξει ο χαρακτήρας παγκόσμια της οικονομίας, που αντιμετωπίζει την κατοικία ως μια ασφαλή επένδυση για τον χρηματοπιστωτικό και κερδοσκοπικό τομέα».
Από την πλευρά της Διεθνούς Συμμαχίας Κατοίκων, η Όλγα Νάσση, έκανε διάκριση μεταξύ του όρου κατοικίας και σπιτιού, ενώ εξήγησε και σημαντικές επιτυχίες του κινήματος για το δικαίωμα στη στέγη.
«Σπίτι είναι ένα κτήριο. Κατοικία είναι το μέρος που δίνει νόημα και αντανακλά τη ζωή μας. Το σπίτι είναι κομμάτι του εαυτού μας, έλεγε ο Πρίμο Λέβι. Αυτό που ισχύει για τα σπίτια ισχύει και για τις γειτονιές. Ακούμε ιστορίες πως οι γειτονιές απειλούνται. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αίσθηση ντροπής των ανθρώπων που στερούνται τα σπίτια τους», είπε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κινήματος, οι κάτοικοι του Μεταξουργείου που τότε πρόσφατα είχαν «κηδέψει» τη γειτονιά τους, μίλησαν από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου για το πως είδαν την περιοχή τους να αλλοιώνεται και τους κατοίκους της να φεύγουν.
►Διαβάστε επίσης: Το tvxs στην κηδεία του Μεταξουργείου / «Κατασκευαστικά κεφάλαια και μίζα, γκρεμίζουνε τον μαχαλά για μία Γκόλντεν βίζα»
Τι συμβαίνει σε άλλες χώρες;
Στην εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι ευρωβουλευτές Κιμ βαν Σπάρενταχ από την Ολλανδία και τους Πράσινους και Ιντόια Βιγιανουέβα Ρουίθ, από την Ισπανία και τους Ποδέμος εξήγησαν τις επιτυχίες των πολιτικών στέγασης και των νομοθετημάτων για την προστασία της στις χώρες τους.
Από την Ιταλία, ο Πιερφραντσέσκο Μαγιορίνο, πρώην ευρωβουλευτής και νυν μέλος της Εθνικής Γραμματείας του Δημοκρατικού Κόμματος, τόνισε ότι «απαιτούνται πολιτικές παρεμβάσεις. Χωρίς ισχυρή δημόσια παρέμβαση, οι πολίτες μένουν μόνοι τους. Οι εθνικές κυβερνήσεις και η κάθε πόλη έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Όμως συμφωνούμε όλοι ότι χρειάζεται κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική».
Ο δήμαρχος του Ιξέλ των Βρυξελλών, Χρήστος Δουλκερίδης, περιέγραψε το στεγαστικό πρόβλημα της πόλης που μαστίζεται από την ακρίβεια και τα παλιά σπίτια. Παρουσίασε και το πρόγραμμα του βελγικού κράτους το οποίο επιδοτεί υπό όρους ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα να αγοράσουν σπίτι. Προϋπόθεση είναι, ότι εάν ο αγοραστής κάποια στιγμή επιλέξει να πουλήσει το ακίνητο, θα πρέπει να επιστρέψει ένα μέρος του τιμήματος στο κοινό ταμείο από το οποίο βοηθήθηκε, ώστε η πολιτεία να μπορεί να βοηθήσει και τον επόμενο.
Κλείνοντας την εκδήλωση με μια συμπερασματική ομιλία, ο πρώην υπουργός Οικονομίας και βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, είχε θέσει το πολιτικό υπόβαθρο του προβλήματος:
«Ποιος δημιουργεί αξία στην κοινωνία; Για δεκαετίες ακούμε ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας δημιουργεί αξία και ότι το κράτος καλό είναι να μη διαταράσσει αυτή την ισορροπία. Αυτό είναι λάθος. Όταν το κράτος επενδύει στην κατοικία, στην εκπαίδευση κλπ, όλοι γινόμαστε πλουσιότεροι. Την περίοδο της ύφεσης, χάσαμε την ευκαιρία να επενδύσουμε με χαμηλά επιτόκια ακριβώς εξαιτίας αυτού του πιστεύω ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας δημιουργεί αξία».
«Θέλουμε ένα μακροαφήγημα, με στόχο να λύσουμε τα προβλήματα των ανισοτήτων. Θέλουμε και ένα μικροαφήγημα, που θα πείσει τους ανθρώπους για το δικαίωμα τους στη στέγαση. Θέλουμε και συνδυαζόμενες δυνάμεις. Σοβαρές πολιτικές και κοινωνικά κινήματα που πιέζουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Ένα αφήγημα που θα πετύχει οι πολιτικές που θεωρούνται ριζοσπαστικές να είναι ρεαλιστικές».
