Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, προκαλούν βαθιά ανακούφιση. Αντίθετα με τις προβλέψεις, η γαλλική ακροδεξιά όχι μόνο ηττήθηκε αλλά βρέθηκε στην τρίτη θέση.
Όμως το δεύτερο συναίσθημα είναι η περισυλλογή: το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν κερδίζει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για να σχηματίσει σταθερή κυβέρνηση. Αλλά η ανάληψη της εξουσίας είναι απαραίτητη, για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του και να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αδικίες, αυτές που τρέφουν την οργή και την ακροδεξιά.
Έστω και την τελευταία στιγμή, η γαλλική κοινωνία φανέρωσε τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά. Ευνοημένη δεν είναι μόνο η Αριστερά, αλλά και το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, στο οποίο οι πρώτες εκτιμήσεις δίνουν γύρω στις 60 έδρες, ακριβώς επειδή παραιτήθηκαν οι άλλοι υποψήφιοι στις περιφέρειες που προηγείτο στον πρώτο γύρο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος.
Από την ίδια τακτική επωφελήθηκε και ο Μακρόν. Μετά τη συντριβή του πρώτου γύρου, «έσωσε τα έπιπλα» του σπιτιού που λένε οι Γάλλοι. Οι προβλέψεις έδιναν στη κεντρώα συμμαχία του μόνο 70 έδρες, αλλά οι εκτιμήσεις τής δίνουν τώρα 150-170 έδρες. Παρά τις βίαιες επιθέσεις πολλών κεντρώων στελεχών εναντίον του Λαϊκού Μετώπου, οι ψηφοφόροι της Αριστεράς προτίμησαν τους υποψήφιους του Μακρόν για να εμποδίσουν τους ακροδεξιούς.
Ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι επίσης το επόμενο σημαντικό και περίπλοκο ζήτημα. Ο Μακρόν έχει αποκλείσει κάθε συμμαχία με την Ανυπότακτη Γαλλία και θα προσπαθήσει να διασπάσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο κάνοντας προτάσεις συνεργασίας στους περισσότερο μετριοπαθείς Σοσιαλιστές και τους Πράσινους και δεξιά του στους Ρεπουμπλικάνους.
Σε αυτή την εξέλιξη, παρά τη σοβαρή του ήττα, ο Μακρόν θα παρέμενε στο επίκεντρο του πολιτικού παιχνιδιού μέσα στο Κοινοβούλιο. Το ένα στοίχημα για την Αριστερά είναι να παραμείνει ενωμένη, παρότι με τις 180-190 έδρες που φέρεται να κερδίζει απέχει μακράν από το όριο των 289 (συνολικά 577 έδρες) Να αποτελέσει δηλαδή εκείνη το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων.
Η δεύτερη και ιστορική πρόκληση, είναι η συνέχιση του αγώνα εναντίον της ακροδεξιάς. Το κόμμα της Μαρίν Λεπέν κερδίζει 130-150 έδρες. Αριθμός αρκετά μικρότερος από τις προβλέψεις μετά τον πρώτο γύρο, αλλά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των 8 εδρών στις εκλογές του 2017 και των 89 το 2022.
Ότι κι αν συμβεί, η Αριστερά πρέπει να βρει έναν τρόπο να προσεγγίσει τους εργαζόμενους, ενώ εδώ και χρόνια η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών και των υπαλλήλων ψηφίζει την ακροδεξιά. Πρέπει να βελτιώσει το σύστημα υγείας και το κράτος πρόνοιας, να προβάλλει σαφείς προτάσεις για κοινωνική και φορολογική δικαιοσύνη, αποκαλύπτοντας την ακροδεξιά δημαγωγία. Και πρέπει να δουλέψει στις αγροτικές και ημιαστικές περιοχές, εκεί όπου κατεξοχήν η ακροδεξιά εισπράττει την αγανάκτηση και την οργή, για την εγκατάλειψη τους από την ελίτ του Παρισιού και των άλλων μεγάλων πόλεων.
Οπως τονίζει ο σπουδαίος Γάλλος κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν, στη συνέντευξη που δημοσίευσε το Tvxs:
«Ο δεύτερος γύρος είναι μια πολύ σημαντική στιγμή που θα κρίνει την επιλογή του πρωθυπουργού, αλλά η αποφασιστική στιγμή θα είναι αυτή των προεδρικών εκλογών(του 2027). Η αριστερά έχει λιγότερο από τρία χρόνια για να ξεπεράσει τον εαυτό της διαμορφώνοντας ένα νέο μονοπάτι δημόσιας σωτηρίας ».
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
