Aτίθασο πνεύμα, ανατρεπτικό. Ένας άνθρωπος με εξαιρετική πένα – θυμάμαι ακόμη τα περίτεχνα editorial του στην εξαιρετική Μεσημβρινή του Παναγιώτη Λαμπρία –  και μεγάλη αξιοπρέπεια.

Διασταυρωθήκαμε πολλές φορές, ιδίως τη δεκαετία του ’80 στη μάχη για την ελεύθερη ραδιοφωνία με το περιβόητο Κανάλι 15. Στενά συνεργαστήκαμε πριν από 2,5 χρόνια περίπου, ετοιμάζοντας την πανηγυρική εκδήλωση για τα πέντε χρόνια του Tvxs. Ήταν εκείνη την εποχή σύμβουλος του προέδρου του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλου, (που ήταν καλεσμένος μαζί με τον Α. Τσίπρα στα γενέθλια για μια ανταλλαγή απόψεων πάνω στην οικονομία) και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ξεπέρασμα των εμποδίων που έβαζαν συντηρητικές νοοτροπίες στην παρουσία του προέδρου των Βιομηχάνων σε μια εκδήλωση, της οποίας είχε προτείνει ο ίδιος ο Αλέξανδρος τον τίτλο: «Οικονομία, η πρόκληση της επόμενης μέρας».

Με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, θυμάμαι ακόμη τις ατάκες του κατά την προετοιμασία της εκδήλωσης, για τα μούτρα που θα έκαναν ορισμένοι για την παρουσία του ΣΕΒ σε μια εκδήλωση που προδίκαζε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν πάντα γενναίος στις επιλογές του, εν πολλοίς ασυμβίβαστος όπως σωστά γράφει και ο ίδιος στο τελευταίο του αντίο. Αλλά η ύστερη του πράξη είναι υπόδειγμα αξιοπρέπειας και γενναιότητας. Συγκλονιστική, ιδίως για μας που τον ξέραμε. Δεν προλάβαμε να αποχαιρετιστούμε αλλά δεν πειράζει, έγραψε άλλωστε ότι μας αγαπάει. Έκλεψε ξανά την παράσταση, όπως συχνά του άρεσε να κάνει, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη το μεγάλο θέμα της ευθανασίας. Με αυτό τον τρόπο θέλησε να μείνει πάντα ζωντανός – και τα κατάφερε.