Αν δεν υπήρχε το ερασιτεχνικό βίντεο, η προχθεσινή δολοφονία του 17χρονου Ναέλ, θα περνούσε στο αστυνομικό δελτίο ως ένα συνηθισμένο περιστατικό, από αυτά που συμβαίνουν κάθε τόσο στα υποβαθμισμένα γαλλικά προάστια: ένας νεαρός μπλεγμένος σε κάποια εγκληματικά κυκλώματα, είχε επιτεθεί στον καλό αστυνομικό που βρέθηκε σε νόμιμη άμυνα, δεν μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά και τον πυροβόλησε.
Αυτή άλλωστε ήταν η εκδοχή της γαλλικής αστυνομίας, πριν το βιντεάκι δοθεί στη δημοσιότητα: το αυτοκίνητο του νεαρού έπεσε δήθεν πάνω σε δυο μοτοσικλετιστές της και ο ένας – τι να κάνει; – πυροβόλησε. Αυτή είναι η εκδοχή των αστυνομιών όλου του κόσμου. Μήπως την ίδια δεν προσπάθησε να διαδώσει τον Δεκέμβριο του 2008 η ελληνική αστυνομία, με το βίντεο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου όπως προβλήθηκε στο Mega, πριν το Tvxs αποκαλύψει ότι ήταν παραποιημένο;
►Διαβάστε επίσης: Γαλλία: Νεκρός 17χρονος μετά από πυροβολισμό αστυνομικού [Βίντεο]
Το οξύμωρο είναι ότι, ενώ η ευρεία διάδοση των «στιγμιαίων εικόνων», από τις κάμερες ασφαλείας ή τα κινητά τηλέφωνα, έχει φέρει στο φως συνεχείς δολοφονίες πολιτών, όπως τα πρόσφατα περιστατικά στις ΗΠΑ, η αστυνομική αυθαιρεσία δεν έχει καθόλου περιοριστεί, το αντίθετο. Από τον άγριο ξυλοδαρμό της οικογένειας Ινδαρέ και τις βαρβαρότητες στη Νέα Σμύρνη μέχρι τα προάστια του Παρισιού, σημειώνεται κλιμάκωση της αστυνομικής βίας. «Θα φας μια σφαίρα στο κεφάλι», λέει ένας από τις δύο αστυνομικούς στον Ναέλ, πριν τον πυροβολήσει σχεδόν εξ επαφής.
Μια αιτία για αυτό είναι ότι οι κυβερνήσεις αισθάνονται ότι δεν χρειάζεται, όπως παλιότερα, να λογοδοτούν και πολύ για την αστυνομία τους.
Υποβοηθούνται από την «κανονικοποίηση της βίας» μέσα από την υποχώρηση των δημοκρατικών αξιών διεθνώς και την άνοδο της ακροδεξιάς: αρκεί μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις απειλές κατά των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή των ακτιβιστών για το προσφυγικό. Έπειτα είναι η βία στις καθημερινές σχέσεις και η αναπαραγωγή της στις ταινίες, τα σήριαλ και τα κάθε λογής Netflix.
Όταν βέβαια η νεολαία αντιδρά βίαια, οι κάθε λογής αξιωματούχοι και τα μιντιακά εξαπτέρυγα τους αρχίζουν και ξορκίζουν τις λεηλασίες και τις καταστροφές. Αλλά η ρήξη του κοινωνικού συμβολαίου δεν ξεκινά από τους διαδηλωτές, αλλά από αυτούς που δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. «Οταν η αστυνομία σκοτώνει χωρίς δικαιολογία, αυτό το συμβόλαιο παραβιάζεται», σχολιάζει στη Liberation o ανθρωπολόγος Didier Fassin.
►Διαβάστε επίσης: Νύχτα – κόλαση στη Γαλλία για τη δολοφονία του 17χρονου
Η ατιμωρησία των αστυνομικών που ενέχονται σε παρόμοια περιστατικά, κάνει τις δολοφονίες αναπόφευκτες. Το 2008, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου είχε προαναγγελθεί. Είχε προηγηθεί η αδικαιολόγητη αστυνομική βία των προηγούμενων ετών επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και η συστηματική κάλυψη των εμπλεκόμενων σε ακραία περιστατικά, όπως αυτό της διαβόητης ζαρντινιέρας.
Έτσι ακριβώς, η απίστευτα σκληρή στάση της γαλλικής αστυνομίας στις κινητοποιήσεις κατά του συνταξιοδοτικού νόμου του Μακρόν, δημιούργησε την αίσθηση στα γαλλικά όργανα της τάξης ότι θα τη βγάλουν καθαρή ότι και να κάνουν.
Άλλωστε ένας νόμος του 2017 – επί προεδρίας Μακρόν όχι Μαριν Λε Πέν – νομιμοποιεί τη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς, για απλή άρνηση υπακοής, όταν οι επιβαίνοντες σε όχημα είναι «πιθανό, κατά τη φυγή τους, να προκαλέσουν βλάβη στη ζωή ή τη σωματική τους ακεραιότητα ή στη ζωή άλλων». Είναι ακριβώς ότι υποστήριξε ψευδώς η αστυνομία, πριν κυκλοφορήσει στο ίντερνετ το βίντεο με τα πραγματικά γεγονότα!
Μετά την ψήφιση αυτού του νόμου οι πυροβολισμοί από αστυνομικούς έχουν πενταπλασιαστεί, όπως άλλωστε και τα συνεχή ψέματα αστυνομικών και πολιτικών ηγετών που δικαιολογούν την κρατική βία. Τα ψέματα και η υποκρισία, δεν μπορεί παρά να εξοργίζουν μια νεολαία, που στην Ελλάδα ή τη Γαλλία, καλείται να ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.
«Πρέπει λοιπόν να εκτιμήσουμε τη σημασία αυτών των διαδηλώσεων. Όχι για να τις δικαιολογήσουμε, αλλά για να τις κατανοήσουμε», συμπεραίνει στη Liberation ο Γάλλος κοινωνιολόγος. «Για ορισμένους, φαίνεται να είναι η μόνη φωνή που έχει απομείνει για να καταγγείλουν τη διπλή αδικία της βαρβαρότητας και της ατιμωρησίας. Αν ο νόμος επιτρέπει σήμερα στις δυνάμεις του νόμου και της τάξης να χρησιμοποιούν τα όπλα τους χωρίς την υποχρέωση αυτοάμυνας, τουλάχιστον η κοινωνία πρέπει να αναγνωρίσει, στη μνήμη των θυμάτων, το δικαίωμα στη νόμιμη οργή».
►Διαβάστε επίσης: Το Παρίσι «φλέγεται» από την οργή για τον δολοφονημένο 17χρονο από αστυνομκό – Με 40.000 αστυνομικούς απαντά ο Μακρόν
*Στην κεντρική φωτογραφία, η μητέρα του Ναέλ
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
