Απομακρύνοντας 3 περιφερειάρχες της ΝΔ που πιθανότατα θα επανεκλέγονταν τον Οκτώβρη και επιλέγοντας τρεις ακραιφνείς «μητσοτακικούς» για τη θέση τους, ο πρωθυπουργός δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν χωράει αμφισβήτηση στο πρόσωπο του. Αλλά όπως έδειξαν οι καταστροφικές φωτιές, οι πρώιμες κυβερνητικές δυσλειτουργίες αλλά και το κίνημα στις παραλίες, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει υπολογίσει ότι δεν ήταν τόσο ότι αυτός κέρδισε τις εκλογές με τέτοια διαφορά: ήταν η Αριστερά που τις έχασε με μια σειρά καταστροφικές επιλογές.
Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε Χαρδαλιά από Πατούλη για την Περιφέρεια Αττικής, γιατί ο τελευταίος δεν του ήταν απολύτως πιστός και δεν ακολουθούσε κατά γράμμα τις εντολές. Δεν υποστηρίζει τον νυν περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου κ.Μουτζούρη, βασικά γιατί είχε κάνει μια άσεμνη χειρονομία (κάτι σαν «να κι αν συμφωνεί, να κι αν δεν») όταν κάποιος παρατήρησε ότι ο Μητσοτάκης μπορεί να μην συμφωνεί με την πολιτική του.
Όσο για τον τρίτο «υπό διωγμό» περιφερειάρχη, τον κ. Νίκα της Πελοποννήσου, είχε τολμήσει να δηλώσει ότι η «Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει εκχωρηθεί (από το Μέγαρο Μαξίμου-ΣΣ) στο σύστημα Σαμαρά».
- Διαβάστε επίσης: Ενας Χαρδαλιάς για όλες τις δουλειές
Το διευκρίνισε σαφώς ο ίδιος ο ηγεμόνας στην Πελοπόννησο, στην εκδήλωση υποστήριξης της υποψηφιότητας του « πιστού» Δ. Πτωχού, που δρούσε τελευταία ως πρωθυπουργικός σύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου : «δεν το έχω κρύψει, το είπα και πριν από λίγες ημέρες όταν βρέθηκα στη Μυτιλήνη, ότι θέλουμε να δώσουμε κομματικό χρώμα στις περιφερειακές εκλογές. Οχι για να βάψουμε και πάλι τον χάρτη γαλάζιο. Αυτόν τον βάψαμε γαλάζιο δύο φορές στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου. Αλλά για έναν πολύ απλό και πρακτικό λόγο: θέλουμε ανθρώπους οι οποίοι να συμμερίζονται το όραμά μας, με τους οποίους μπορούμε να συνεργαστούμε καλά».
Το μήνυμα είναι σαφές: όποιος δεν «συνεργάζεται» μαζί μου, να ξέρει ότι την έχει βαμμένη. Ούτε ο Στάλιν δεν θα το είχε πει καλύτερα.
Καθημερινή: Άλλος ο σχεδιασμός οιουδήποτε…
Μπροστά στις παλινωδίες και τα τραγικά λάθη τακτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κ.Μητσοτάκης έχει την πολυτέλεια να κάνει ασκήσεις παντοδυναμίας. Αλλά όσοι στην κυβερνητική παράταξη μπορούν να βλέπουν μέσα από τη σκόνη της πρωθυπουργικής αλαζονείας, αρχίζουν να προειδοποιούν. «Τα γεγονότα σπανίως εξυπηρετούν τον πολιτικό σχεδιασμό, οιουδήποτε», ξεκινούσε το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της Καθημερινής της Κυριακής. «Εχουν έναν τρόπο να αιφνιδιάζουν και να ανατρέπουν ακόμη και τα πιο μεθοδικά σχέδια.
Τα βασικά κυβερνητικά στελέχη βγήκαν από μια μακρά περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων και δύο εκλογικών αναμετρήσεων, προτού αναλάβουν εκ νέου καθήκοντα. Κατόπιν, ήρθαν οι καταστροφικές πυρκαγιές. Ο Σεπτέμβριος είναι ανάγκη να βρει αυτή την κυβέρνηση λιγότερο κουρασμένη, με ένα συνεκτικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και συγκεκριμένους στόχους σε κάθε τομέα».
Στη δεύτερη σελίδα, ο αρθρογράφος της εφημερίδας Μιχάλης Τσιντσίνης δίνει περισσότερες διευκρινίσεις για την «κουρασμένη κυβέρνηση », ξεκινώντας το σχόλιο του ως εξής :
«Αυτό που ξέραμε από τις 25 Ιουνίου είναι ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Αυτό που ανακαλύψαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι ότι δεν υπάρχει ούτε συμπολίτευση. Η αλήθεια που επιζεί σε αυτή την παραδοξολογία είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογίζει στην ένθερμη στήριξη μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Δεν μπορεί, εκτός Βουλής, να βασιστεί σε στέρεη κοινωνική συμπολίτευση. Το 41% που πήγε και ξαναπήγε στο παραβάν για να τη νομιμοποιήσει δεν την αγαπάει. Ούτε τη συγχωρεί».
Τα λάθη με το Ταμείο Ανάκαμψης- Τοίχος στις Βρυξέλλες
Οι διαδοχικές κρίσεις στην κυβέρνηση «με το καλημέρα» , τα σοβαρά δείγματα ανοργανωσιάς και ανικανότητας που εκδηλώθηκαν με τις φωτιές, με αποκορύφωμα το φιάσκο στη Νέα Αγχίαλο, προκαλούν προβληματισμό. Στο «Βήμα» ο Αντώνης Καρακούσης
γράφει για τις « Θολές και δυσλειτουργικές ζώνες πίσω από τη λαμπερή πρόσοψη της ελληνικής οικονομίας»:
« Η επιλογή Μηταράκη εμφανώς δεν ήταν η καλύτερη, φαινόταν εξαρχής παράταιρη προς τους διακηρυγμένους μεταρρυθμιστικούς στόχους και σκοπούς, αλλά και η τοποθέτηση του κ. Αυγενάκη στο κρίσιμο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης φαντάζει ξένη προς το αντικείμενο.
Κατέστη επίσης φανερή η δυσκολία προσαρμογής του νέου οικονομικού επιτελείου στο έργο και στις υψηλές απαιτήσεις της περιόδου. Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Ν. Παπαθανάσης μάλλον ατύχησε στις πρώτες επιλογές του, ιδιαιτέρως όσον αφορά τη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης, του ισχυρότερου αναπτυξιακού εργαλείου της χώρας. Οι πρωτοβουλίες αναθεώρησης συγκεκριμένων πλευρών βρήκαν τοίχο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κατά πληροφορίες απερρίφθησαν όλες μετά πολλών επαίνων».
Αρνητικά ρεκόρ στις τράπεζες και την ακρίβεια.
Το άρθρο επισημαίνει επίσης τις αρνητικές «πρωτιές» της χώρας στα τραπεζικά επιτόκια, όπου η διαφορά μεταξύ επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων, ανέρχεται σε 5,8 ποσοστιαίες μονάδες και είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη, καθώς και στην ακρίβεια:
«Οι περισσότεροι των οικονομικών αναλυτών είναι πεπεισμένοι πια ότι τα μισθολογικά και άλλα στοιχεία κόστους δεν δικαιολογούν την εκτίναξη στα ύψη των τιμών πλήθους αγαθών και υπηρεσιών. Και επιμένουν ότι η απληστία εξηγεί πλήρως τον διαχεόμενο ‘’πληθωρισμό κερδών’’ σε ολόκληρη την οικονομία. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πρόσφατη έκκληση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννη Στουρνάρα προς τις επιχειρήσεις να μειώσουν τα περιθώρια κέρδους. Με τη διαφορά ότι ως επόπτης έπρεπε να την απευθύνει πρώτα στις τράπεζες που ελέγχει».
Το κίνημα στις παραλίες
Το διογκούμενο κίνημα για τις ελεύθερες παραλίες είναι ένα από αυτά τα αναπάντεχα γεγονότα που θυμίζουν πώς η κοινωνία των πολιτών δεν έχει καταθέσει τα ΄όπλα, παρά την παντοδυναμία της δεξιάς και την εκλογική συντριβή της αριστεράς.
Η κυβέρνηση έσπευσε να δηλώσει ότι θα εντατικοποιήσει τους ελέγχους, αλλά είναι φανερό ότι οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες θίγουν γενικότερα θέματα που σχετίζονται όχι μόνο με την απουσία ελέγχων αλλά επίσης με τη γενικευμένη διαφθορά και τη συντριβή της κοινωνίας από την ανεξέλεγκτη κυριαρχία των νόμων της αγοράς, στους οποίους υπακούει ευλαβικά η κυβέρνηση. Μάλιστα ο κ. Σ, Μουμτζής, ένας ακροδεξιών πεποιθήσεων φιλοκυβερνητικός αρθρογράφος, ανέλαβε σε άρθρο του στην Καθημερινή να βάλει τα πράγματα στη θέση τους:
«Είναι λογικό να υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα πλούσιων τουριστών που η παραμονή τους στην ακτή είναι κάτι μεταξύ διασκέδασης, επίδειξης και δημοσίων σχέσεων. Αυτοί οι άνθρωποι –και είναι πολλοί– δεν πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Κατεβαίνουν στην αμμουδιά για να τους δουν και για να δουν. Είναι λογικό να μη θέλουν δίπλα στην ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα τους να έρθει μια τετραμελής οικογένεια με την ομπρέλα της, την πετσέτα της και τα ταπεράκια της».
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
