Από χθες Τρίτη και για 3 μέρες, πραγματοποιείται στο Γιοχάνεσμπουργκ η πολύ σημαντική διάσκεψη των χωρών του συνασπισμού BRICS. Το όνομα προέρχεται από τα αρχικά των 5 κρατών που τον απαρτίζουν: Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική. Αλλά, μετά από πολλή σκέψη και διαπραγματεύσεις, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα παραστεί στις εργασίες. Για να μην συλληφθεί μετά το ένταλμα που εκκρεμεί εναντίον του από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. 

Φέτος τον Ιανουάριο, όσοι υποστηρίζαμε τη σημασία και την εγκυρότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου, δεχθήκαμε επίθεση από τους εγχώριους φιλοαμερικανούς Πουτινομάχους. Η αφορμή ήταν ένα ψήφισμα που πρότειναν ακροδεξιά και δεξιά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τη δημιουργία ενός άλλου ειδικού δικαστηρίου για τον Πούτιν. Υποστηρίξαμε τότε ότι η δίωξη του Πούτιν πρέπει να γίνει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που διαθέτει το κύρος, την εμπειρία και το προσωπικό για αυτήν την τόσο σοβαρή υπόθεση.

Τα ψηφίσματα αυτά στο Ευρωκοινοβούλιο έτσι κι αλλιώς δεν έχουν καμμία ισχύ, δεν δεσμεύουν κανένα και οι ίδιοι που τα υποστηρίζουν τα ξεχνούν αμέσως μετά. Παρότι εγκρίθηκε τότε από την πλειοψηφία, η πρόταση για το νέο δικαστήριο δεν έχει προχωρήσει ούτε στο ελάχιστο. 

Ο καθυστερημένος Πρετεντέρης

Όπως είχα εξηγήσει αναλυτικά, μια φορά το μήνα στο Στρασβούργο η δεξιά στήνει μια βιομηχανία ψηφισμάτων για εσωτερική σε κάθε χώρα κατανάλωση. Έχουμε ψηφίσει, παραδείγματος χάριν, καμιά σαρανταριά φορές υπέρ αυτού του αξιολύπητου Γκουαϊδό, του ανδρείκελου των ΗΠΑ, που πρόεδρο της Βενεζουέλας ανεβάζαν και κατέβαζαν, πριν τον καθαιρέσουν οι ίδιοι οι υποστηρικτές του για διαφθορά (ο Μητσοτάκης που τον αναγνώρισε μόλις κέρδισε η ΝΔ το 2019, πρέπει να είναι ο τελευταίος οπαδός του). Αν δεν ψηφίζαμε τον απατεώνα, είμαστε «Μαδούροι». 

Το σενάριο ακολουθήθηκε κατά γράμμα και στο δήθεν δικαστήριο για τον Πούτιν. «Ενας στους τρεις Έλληνες ευρωβουλευτές τάχθηκε (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) με τον Πούτιν», έγραψε ο Πρετεντέρης, που περιέργως αγανάκτησε μέρες μετά την ψηφοφορία (μάλλον άργησε να φτάσει η γραμμή). Στη διπλανή στήλη, ο επίσης Πουτινομάχος Μητσός έγραφε την ίδια μέρα: 

«Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δέσμιος του παραδοσιακού αντιαμερικανισμού του, διαβάζει την ιστορία μέσα από τον δικό του παραμορφωτικό φακό, αρνείται να δεχθεί ότι δεν υπάρχει κακός και λιγότερο κακός ιμπεριαλισμός, όπως δεν υπάρχει απάνθρωπος και λιγότερο απάνθρωπος ολοκληρωτισμός. Τις ίδιες εμμονές έχει και μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά τις έχει βάλει στην άκρη μπροστά στη ρωσική βαρβαρότητα. Οι δικοί μας είναι πιο αδίστακτοι – ή πιο αναίσχυντοι». 

Το ένταλμα σύλληψης του Πούτιν

Δεν πέρασαν δύο μήνες από τότε και δικαιωθήκαμε πλήρως. Τον Μάρτιο φέτος, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Πούτιν για εγκλήματα πολέμου, κίνηση με μεγάλη σημασία και συνέπειες. Ξεκίνησαν συζητήσεις  ανάμεσα στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και τον Πούτιν, συνεταίρο στους Bricks των Νοτιοαφρικανών, γιατί θα έπρεπε να τον συλλάβουν, αν παρίστατο στη Διάσκεψη στο Γιοχάνεσμπουργκ.

 Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε στην αρχή ότι θα πάει σε κάθε περίπτωση, αλλά στο τέλος αποφάσισε να συμμετάσχει με τηλεδιάσκεψη. Πρόκειται για σημαντική υποχώρηση, δεδομένου ότι οι Bricks είναι πολύ σημαντικοί για τη Ρωσία: την εισβολή  στην Ουκρανία δεν έχει καταδικάσει καμία από τις άλλες τέσσερις χώρες μέλη, που έχουν ξεπεράσει σε οικονομική δύναμη(ΑΕΠ) τις G7, τις εφτά πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το μπλοκ αυτό αντιπροσωπεύει το 32,1% του παγκόσμιου ΑΕΠ φέτος. Το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο από μόλις 16,9% το 1995 και μεγαλύτερο από το μερίδιο της G7 που είναι 29,9%.

Διαβάστε: BRICS / Διάσκεψη με φόντο την σύγκρουση Κίνας – Ινδίας για την στρατηγική του Οργανισμού 

Η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ και η ειρήνευση

Εξίσου σημαντικό είναι ότι, στο κλίμα που δημιουργήθηκε για το Διεθνές Δικαστήριο, ο Αμερικανός πρόεδρος διέταξε στα τέλη Ιουλίου την κυβέρνηση του να στείλει στη Χάγη στοιχεία για ρωσικά εγκλήματα. Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το δικαστήριο, για να μην βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορούμενου κάποια μέρα. 

Οπως σχολίασαν οι New York Times, το βήμα  αυτό του Τζο Μπάιντεν «σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στην αμερικανική πολιτική και τερματίζει την πολύμηνη αντίσταση των αξιωματούχων του Πενταγώνου, οι οποίοι φοβούνταν ότι θα δημιουργηθεί ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο στο δικαστήριο για τη δίωξη αμερικανικών στρατευμάτων»!

Στο άρθρο του Ιανουαρίου, με το οποίο εξηγούσα τη σημασία που έχει να υποστηρίξουμε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σημείωνα επίσης ότι αντί για ανέξοδες καταγγελίες κατά της Μόσχας, πρέπει να υποστηριχθεί μια πολιτική για τον τερματισμό της σύγκρουσης: 

«σε ένα πόλεμο που πλήττει πάνω από όλα τη Γηραιά Ηπειρο, η σωστή ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει να επιδιώξει τον τερματισμό του πολέμου μέσα από διαπραγματεύσεις, φυσικά με σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και την επιστροφή στο status πριν τον πόλεμο. 

Αυτό επιδιώκουν ο πρόεδρος Μακρόν, ο καγκελάριος Σολτς και υποστηρίζουν οι πιο σοβαροί Αμερικανοί αναλυτές, πολιτικοί αλλά και στρατιωτικοί. Ο επικεφαλής των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων δήλωσε πρόσφατα ευθαρσώς, ότι καμία πλευρά δεν πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και είναι καιρός να σταματήσει».

Από Πουτινομάχος, πουτινοκλάστης

Αλλά στην Ελλάδα των πουτινομάχων Πρετεντέρη-Μητσού, δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Όποιος είναι υπέρ της ειρήνης και δεν ακολουθεί πιστά την πολιτική της Ουάσιγκτον, κατηγορείται ότι είναι υπέρ του Πούτιν. Να όμως που τη Δευτέρα, ένας επιφανής πρώην Πουτινομάχος άλλαξε στάση. Στη στήλη του στη δεύτερη σελίδα των Νέων, ο Σ. Κασιμάτης γράφει μεταξύ των άλλων: 

«Να ξεκινήσω με το κοινό μυστικό ότι, δυστυχώς (διότι δεν το κρύβω ότι είμαι με τους Ουκρανούς…), η αντεπίθεση δεν προχωρεί όπως ελπίζαμε(sic). Οι Ρώσοι έχουν οχυρώσει γερά τις γραμμές τους (υπάρχουν σημεία όπου οι νάρκες είναι τοποθετημένες ανά μισό μέτρο) και με τον ρυθμό που ακολουθεί η ανακατάληψη ουκρανικών εδαφών θα χρειαστούν 15 χρόνια για την απελευθέρωσή τους».

Διαβάστε: Ουκρανία / Σχεδόν 500.000 Ρώσοι και Ουκρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη του πολέμου

Αφού ο αρθρογράφος των Νέων διαπιστώνει, με καθυστέρηση τουλάχιστον 9 μηνών και 200 χιλιάδων νεκρών ή τραυματιών, όσα έγραφα τον Ιανουάριο, προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παραχωρήσει η Ουκρανία εδάφη για να τελειώσει ο πόλεμος: 

« Αν υποθέσουμε ότι η Ουκρανία θυσιάζει ορισμένα εδάφη και, συγχρόνως, πετυχαίνει την ένταξή της στους θεσμούς της Δύσης (ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση), ποιος βγαίνει κερδισμένος μακροπρόθεσμα από τον συμβιβασμό; Προφανώς η Ουκρανία, η οποία έτσι εξασφαλίζει το μέλλον της ως χώρα της Δύσης, ενώ η Ρωσία βρίσκεται ξαφνικά εκεί που δεν ήθελε, δηλαδή να συνορεύει με το ΝΑΤΟ». 

Αυτό ούτε οι φιλοΡώσοι φανατικοί θαυμαστές του Πούτιν δεν το λένε φανερά. Τα υπόλοιπα, ας τα βρουν μεταξύ τους στην εφημερίδα. 

Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr