Ο τρόμος που νιώθουν οι Ισραηλινοί μετά τη σημερινή επίθεση, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, είναι η καθημερινή εμπειρία εκατομμυρίων Παλαιστινίων για πάρα πολύ καιρό». Haggai Matar, Ισραηλινός δημοσιογράφος.

Ήταν αναπόφευκτο: στη λωρίδα της Γάζας, τη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, οι έγκλειστοι κάποια στιγμή θα εξεγείροντο. Σε αυτή τη λωρίδα γης που έχει μήκος 41 χιλιόμετρα -από το Παναθηναϊκό Στάδιο μέχρι τον Μαραθώνα- και πλάτος από 6 μέχρι 12 χιλιόμετρα, είναι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιοι.

Έχουν ηλεκτρικό τέσσερις ώρες τη μέρα, δεν έχουν τρεχούμενο νερό και εκατοντάδες χιλιάδες ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ούτε να ψαρέψουν δεν μπορούν: τα ψαράδικα επιτρέπεται να ανοίγονται μέχρι 6 μίλια από την ακτή. Και αυτό όταν τους επιτρέπει ο ισραηλινός στρατός, που ανά τακτά διαστήματα, κάθε μερικά χρόνια, εισβάλλει και βομβαρδίζει τη λωριδίτσα. Σαν ταύρος εν υαλοπωλείο.

Διαβάστε: Γάζα, το Βιετνάμ του Ισραήλ

Ισως το κυριότερο, οι κάτοικοι δεν μπορούν να φύγουν από την απόλυτη μιζέρια. Ειναι σαν όλοι, μικροί-μεγάλοι, άνδρες γυναίκες και παιδιά, να είναι βαρυποινίτες. Ή μελλοθάνατοι που περιμένουν τη σειρά τους. Η Γάζα χωρίζεται από το Ισραήλ με έναν φράκτη, τον οποίο έριξαν τα κομάντο της Χαμάς και των άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων, όταν προχθές τα ξημερώματα ξεκίνησαν την εισβολή τους στο Ισραήλ (κεντρική φωτογραφία του άρθρου).

Υπάρχουν βέβαια και κάποια νόμιμα περάσματα, για τα φθηνά εργατικά χέρια που φεύγουν το πρωί και επιστρέφουν πριν σουρουπώσει. Και μόνο όποιος έχει δει τον εξευτελιστικό έλεγχο που υφίστανται για να φέρουν πίσω ένα κομμάτι ψωμί, μπορεί να καταλάβει γιατί αυτό το κοκτέιλ της βουβής οργής και της απόγνωσης κάποια στιγμή θα έσκαγε, έτσι όπως έσκασε.

Τυφλά και βίαια. «Δικαίως» κατά των στρατιωτών, αφού ουσιαστικά για πόλεμο πρόκειται. Και αδίκως κατά των αμάχων, που οι νόμοι του πολέμου τους προστατεύουν από τις εχθροπραξίες. Θεωρητικά, γιατί τα ισραηλινά αντίποινα, των προηγούμενων χρόνων και αυτά που άρχισαν τώρα, στρέφονται αδιακρίτως κατά των Παλαιστίνιων αμάχων που πέθαιναν, και πάλι πεθαίνουν, κατα εκατοντάδες και χιλιάδες.

Το εντυπωσιακό στον πόλεμο του 2023, είναι πώς η Χαμάς και οι άλλες συνεργαζόμενες οργανώσεις στη Γάζα κατάφεραν να οργανώσουν μια τόσο μεγάλη επιχείρηση. Εξαπολύοντας όχι μόνο χιλιάδες ρουκέτες αλλά και άλλους τόσους πολεμιστές μέσα στο Ισραήλ, χωρίς η περιβόητη Μοσάντ να πάρει μυρωδιά.

Τα διαβόητα pegasus και predator, τα made in Israel εξελιγμένα συστήματα παρακολούθησης που κρυφάκουγαν το μισό ελληνικό υπουργικό συμβούλιο δεν κατάφεραν να υποκλέψουν ούτε μία συνομιλία των Παλαιστινίων, τους μήνες που προετοίμαζαν την επίθεση;

H απάντηση είναι απλή: όπου υπάρχει καταπίεση, υπάρχει και αντίσταση. Ο πόλεμος αυτός δεν πρόκειται να τελειώσει, όσο το κράτος τους Ισραήλ συμπεριφέρεται στους Παλαιστίνιους σαν να είναι μαύροι στην Αφρική επί δουλείας και τους αρνείται το δικαίωμα να έχουν το δικό τους κράτος.

Διαβάστε: Γάζα: Η τιμωρία ενός λαού που ψήφισε… λάθος

Η Χαμάς έμαθε από τις μάχες του 2014, όταν προσπάθησε να περάσει μαχητές της στο Ισραήλ μέσα από σήραγγες, που είχαν όμως εντοπίσει οι Ισραηλινοί. Αυτή τη φορά, σχεδίασε επιθέσεις σε στρατιωτικά φυλάκια στα σύνορα, τα οποία βρίσκονταν σε σχετικά χαμηλό επίπεδο ετοιμότητας και τα κατάφερε. Εξευτελίζοντας το ισραηλινό κράτος και την κυβέρνηση Νετανιάχου, που ευθύνεται για την πολύμηνη βαθιά πολιτική κρίση της χώρας.

«Το κράτος του Ισραήλ και ο στρατός απέτυχαν παταγωδώς να προστατεύσουν τους Ισραηλινούς», γράφει σε ανάλυση της η έγκυρη ισραηλινή Haaretz. «Η ταχύτητα με την οποία οι ηγέτες της χώρας άρχισαν ήδη να αποτινάσσουν την ευθύνη και να μεταθέτουν το βάρος της ευθύνης στον στρατό είναι εκπληκτική, ακόμη και για τα πολύ χαμηλά ισραηλινά πρότυπα πολιτικής υπευθυνότητας. Αυτό είναι το φιάσκο του πρωθυπουργού Νετανιάχου. Του ανήκει, και θα πρέπει και θα λογοδοτήσει την επόμενη ημέρα μετά το τέλος του πολέμου».

Ο Νετανιάχου κήρυξε επισήμως τον πόλεμο, αλλά σήμερα τα ανοιχτά θέματα είναι περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Πρώτα αν η εξέγερση θα επεκταθεί και στη κατεχόμενη δυτική όχθη, όπου οι Παλαιστίνιοι υφίστανται επίσης το καθημερινό απαρτχάιντ και βλέπουν τους Ισραηλινούς έποικους να ροκανίζουν συνεχώς τα εδάφη τους. Δεύτερον αν θα επεκταθεί η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, όπου η φιλοιρανική Χεζμπολάχ διαθέτει δεκάδες χιλιάδες πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Και τρίτον πως θα λήξει η ίδια η σύγκρουση, ακόμη και αν περιοριστεί στη Γάζα.

Αυτή τη φορά, τα μεγέθη είναι διαφορετικά. Στο Ισραήλ, ο (προσωρινός) απολογισμός είναι πάνω από 250 νεκροί και 1600 τραυματίες, μεγέθη χωρίς προηγούμενο. Οι Παλαιστίνιοι κρατούν επίσης Ισραηλινούς ομήρους, πολίτες και στρατιώτες, που μετέφεραν στη Γάζα.

Εχουν επίσης περίπου 250 νεκρούς και το μόνο βέβαιο είναι ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί, τόσο μεταξύ των Παλαιστινίων μαχητών και των ηγετών τους, όσο και των αμάχων της λωρίδας. Γιατί μπορεί η ηγεσία της Χαμάς να πανηγυρίζει τη νίκη της στα σόσιαλ μίντια, όμως στην ισραηλινή αντεπίθεση δεν θα τηρηθούν ούτε καν τα προσχήματα των προηγούμενων αιματηρών επιθέσεων.