Μεγάλο ενδιαφέρον συγκέντρωσε η εκδήλωση «Χαρούπι: Ο διατροφικός θησαυρός της κρητικής γης», που έλαβε χώρα με πρωτοβουλία του Στέλιου Κούλογλου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν η Ανδριάνα Καλιώρα, διαιτολόγος-διατροφολόγος, καθηγήτρια του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, ο Κρίτων Καλαντίδης, βιοτεχνολόγος φυτών, καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και η Κορίννα Μηλιαράκη, πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανόρμου «Επιμενίδης» και του φορέα «το Χαρόπι της Κρήτης».
Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου σχολίασε ότι μπορεί μεν «το χαρούπι συχνά να παρουσιάζεται ως προϊόν δεύτερης διαλογής, αλλά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της χώρας μας, και πλέον σιγά-σιγά επανέρχεται με πρωτοβουλίες ανθρώπων, όπως τα μέλη του Επιμενίδη».
Η Κορίννα Μηλιαράκη παρουσίασε το έργο του «Επιμενίδη» και του φορέα «το Χαρόπι της Κρήτης», δυο φορείς που αντλούν έμπνευση από τον παλιό Χαρουπόμυλο, στο Πάνορμο της Κρήτης, ο οποίος δούλευε ως μονάδα επεξεργασίας χαρουπιών από τις αρχές του αιώνα μέχρι το 1966 και έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως βιομηχανικό μνημείο. Οι δυο φορείς αναστήλωσαν τον χαρουπόμυλο, που πλέον είναι ένα σύγχρονο πολιτιστικό κέντρο, όπου λαμβάνουν χώρα πλήθος εκδηλώσεων πολιτιστικού αλλά και εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Επίσης, μίλησε για την ιστορία της χαρουπιάς «που από την αρχαιότητα ήδη καλλιεργείται στη Μεσόγειο, συνήθως σε περιοχές με ήπιο και ξηρό κλίμα και φτωχό υπέδαφος. Η αξία της αναγνωρίστηκε από τους Έλληνες, οι οποίοι έφεραν την καλλιέργειά της από τη Μέση Ανατολή (Συρία, Παλαιστίνη). Ο Διοσκουρίδης ο Αναζαρβεύς, γιατρός, φαρμακολόγος και βοτανολόγος (1ος αι. μ.Χ) ονόμασε τον καρπό (λοβό και σπόρια) κεράτιον και την χαρουπιά κερατέα. Από τον Θεόφραστο μαθαίνουμε ότι οι Ίωνες του 4ου και 3ου π.Χ. αι. την αποκαλούσαν κερωνία».
Ακόμη, η κα Μηλιαράκη εξήγησε ότι «το χαρούπι είναι γνωστό και ως «ψωμί του Αγίου Ιωάννου», γιατί κατά μία ερμηνεία το άγριο μέλι που έτρωγε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στην έρημο ήταν σιρόπι που έβγαινε από τα χαρούπια, ενώ οι ακρίδες ήταν στην πραγματικότητα χαρούπια. Γι’ αυτό η χαρουπιά αποκαλείται και ακριδόδεντρο».
«Η ζωή των Κρητικών είναι συνδεμένη με την ύπαρξή του καθώς το χαρούπι έσωσε το πληθυσμό της Κρήτης από το λιμό στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το χαρούπι, πιθανότατα, δεν εντάχθηκε ποτέ στην αρχαία ελληνική και βυζαντινή διατροφή. Όμως, χρησιμοποιήθηκε ως ζωοτροφή, ως φαρμακευτικό προϊόν αλλά και ως τροφή στην οποία κατέφευγαν οι άνθρωποι στις περιπτώσεις ακραίας φτώχειας και λιμού», συμπλήρωσε.
Από την πλευρά του, ο Κρίτων Καλαντίδης τόνισε πως η χαρουπιά «είναι ένα αξιοθαύμαστο φυτό, που το κοινωνικό, πολιτισμικό και ιστορικό πλαίσιο την καθιστά σημαντική. Επέτρεψε να επιζήσουν άνθρωποι σε δύσκολες εποχές».
Την ίδια στιγμή, όπως εξήγησε ο καθηγητής, που έχει μελετήσει σε βάθος το DNA της χαρουπιάς, το φυτό «δε χρειάζεται σχεδόν τίποτα, παρά μόνο ζέστη και ήλιο. Δε χρειάζεται ψέκασμα ή άλλου τύπου φροντίδα, και για αυτό έχει γίνει η αγαπημένη των Δήμων εξαιτίας της απουσίας κόστους. Με την κλιματική αλλαγή μάλιστα, αυξάνεται το εύρος όπου μπορεί να ευδοκιμήσει. Επιπλέον, δεν καίγεται εύκολα, και έτσι παρατηρούνται περιορισμένες πυρκαγιές εκεί που ευδοκιμεί η χαρουπιά».
Επιπλέον, «καθώς το διεθνές ενδιαφέρον για τα προϊόντα της χαρουπιάς αυξάνεται, θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ και μέτρα ελέγχου της ποιότητας και της προέλευσής τους», τόνισε.
Τέλος, η Ανδριάνα Καλιώρα εξήγησε με λεπτομέρεια τις πλούσιες διατροφικές ιδιότητες του χαρουπιού, που το καθιστούν «ένα υγιεινό φαγητό, που εύκολα μπορεί να γίνει ένα functional food – τα οποία είναι ολοένα και πιο δημοφιλή».
