Αμφισβητώντας το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2020, ο Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε τους οπαδούς του να επιτεθούν στο Κογκρέσο. Στη διάρκεια της επίθεσης 5 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίστηκαν, μεταξύ τους 138 αστυνομικοί.
Αλλά ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος δεν διώκεται για αυτό, ούτε για τα οικονομικά του εγκλήματα: παρουσιάστηκε στην εισαγγελία της Νέας Υόρκης, κατηγορούμενος ότι το 2016 δωροδόκησε μια-δύο πορνοστάρ για να μην αποκαλύψουν δημοσίως ότι είχαν σεξουαλική σχέση μαζί του, δέκα χρόνια νωρίτερα.
Η υπόθεση θυμίζει τις περιπέτειες του προέδρου Μπιλ Κλίντον, ο οποίος παραπέμφθηκε το 1998 στο Ανώτατο Δικαστήριο επειδή είχε πει ψέματα για τη σχέση του με τη Μόνικα Λουίνσκι, μια ασκούμενη στον Λευκό Οίκο.
Εκείνη την εποχή ο Κλίντον βομβάρδιζε συνεχώς και παρανόμως το Ιράκ -μια φορά για να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης από το ροζ του σκάνδαλο- και λίγο αργότερα παραβίασε κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας ισοπεδώνοντας τη Γιουγκοσλαβία, χωρίς την απαραίτητη έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Κανείς δεν τον παρέπεμψε για αυτά τα εγκλήματα, ή τους διάδοχους του για ακόμη χειρότερα. Ο Μπους εισέβαλε με το έτσι θέλω στο Ιράκ, καταστρέφοντας μια χώρα και προκαλώντας το θάνατο ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, χώρια η τερατογένεση του Ισλαμικού Κράτους. Τώρα βγάζει καλοπληρωμένους λόγους και το έχει ρίξει στη ζωγραφική, ενώ ο Τζούλιαν Ασάνζ, ο δημοσιογράφος που αποκάλυψε τα εγκλήματα, σαπίζει στη φυλακή.
Διαβάστε: Παραδίδεται ενώπιον της Δικαιοσύνης ο Ντόναλντ Τραμπ, αντιμέτωπος με ποινικές κατηγορίες
Μοιάζει σαν το κατεστημένο των δύο κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία στην Ουάσιγκτον, να έχει καταλήξει σε μια συμφωνία κυρίων: δεν θίγουμε ποτέ τον ένα ή τον άλλο πρώην πρόεδρο, αν πρόκειται για θέματα που αφορούν τις τύχες της χώρας και των δισεκατομμυρίων ανθρώπων που εξαρτώνται από τις αποφάσεις της υπερδύναμης. Είμαστε όμως ελεύθερα, ως κόμματα, να κάνουμε επιθέσεις το ένα στο άλλο, αν πρόκειται για ροζ, υποθέσεις.
Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, που όλο και περισσότερο ρέπουν προς τη σκανδαλολογία, έχει ξεκινήσει από το 1987 αυτό που στους πολιτικούς κύκλους της αμερικανικής πρωτεύουσας αποκαλείται « the bimbo erection» («το σήκωμα της γκόμενας»). Ηταν τότε που ο Γκάρι Χαρτ,o υποψήφιος-φαβορί για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και ένας πραγματικά προοδευτικός άνθρωπος που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την κούρσα για κάποιο εξωσυζυγικό παράπτωμα. Ετσι εκλέχθηκε ο Μπους- μπαμπάς, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
Διαβάστε: Τραμπ: «Θάνατος και καταστροφή» αν μου ασκηθεί ποινική δίωξη
Από τότε είναι θέμα τύχης αν και πότε θα βρεθεί ένας εισαγγελέας που να υποστηρίζει φανατικά το αντίπαλο κόμμα από αυτό του νυν ή πρώην προέδρου, για να ξεκινήσει τη νέα δικαστική μάχη, όπου αποθεώνεται η υποκρισία. Η νέμεσις του Μπιλ Κλίντον, ήταν ο διαβόητος, υπερσυντηρητικός εισαγγελέας Κένεθ Σταρ που κυνηγούσε το σπέρμα του Αμερικανού προέδρου στα ρούχα της Μόνικα Λουίνσκι.. Στην τωρινή περίπτωση του Τραμπ, είναι ο εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Λ. Μπράγκ, που υποστηρίζει το Δημοκρατικό Κόμμα.
Αντίθετα βέβαια από την περίπτωση Κλίντον, στον οποίο η δίωξη προκάλεσε πολλά προβλήματα, από πολιτικά μέχρι συζυγικά, ο Τραμπ έχει λατρέψει ήδη τη δική του. Είναι γνωστή η συνταγή του, όπως την έχει διατυπώσει: «δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα, εκτός αν είσαι παιδόφιλος». Με την κλήση του σε απολογία, βρέθηκε εκεί ακριβώς που ήθελε, «στην κεντρική αρένα του τσίρκου, με όλα τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω του», έγραψαν οι New York Times.
Ο ίδιος τουϊτάρισε πρώτος την είδηση και τα περί σύλληψής του και ζήτησε οικονομική ενίσχυση- αυτός ο φτωχός- για να αντιμετωπίσει τα δικαστικά έξοδα: μάζεψε 4 εκατομμύρια δολάρια, μέσα στις 24 ώρες που ακολούθησαν την παραπομπή του.
Διαβάστε: ΗΠΑ: Ανησυχία μετά την έκκληση Τραμπ για διαδηλώσεις και το ενδεχόμενο δίωξής του
Αν ο Κλίντον ήταν ο πρώτος πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που παραπέμφθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο στη διάρκεια της προεδρίας του, ο Τραμπ είναι ο πρώτος πρώην και αυτό ανοίγει τον ασκό του Αιόλου: «Κάθε τοπικός εισαγγελέας στη χώρα θα αισθάνεται πλέον ότι έχει το ελεύθερο να διεξάγει ποινικές έρευνες και να διώκει προέδρους μετά την αποχώρησή τους από το αξίωμα », σχολίαζε στους New York Times, ένας αρθρογράφος- πρώην ομοσπονδιακός εισαγγελέας, που μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του:
«Οι Δημοκρατικοί που σήμερα ζητωκραυγάζουν για τις κατηγορίες εναντίον του κ. Τραμπ μπορεί να αισθανθούν διαφορετικά αν -ή όταν- ένας Δημοκρατικός, ίσως ακόμη και ο πρόεδρος Μπάιντεν, καταλήξει να γίνει αποδέκτης μιας παρόμοιας προσπάθειας από οποιονδήποτε από τους χιλιάδες εισαγγελείς που εκλέγονται σε τοπικά αξιώματα, πρόθυμοι να κάνουν όνομα διώκοντας έναν πρώην πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών..
..Το τεράστιο εύρος, το εύρος και η ποικιλομορφία των ποινικών νόμων σε ολόκληρη τη χώρα παρέχουν πολλές ευκαιρίες για σκανδαλιές.. Το ζήτημα δεν είναι να ανακαλύψεις τη διάπραξη ενός εγκλήματος και στη συνέχεια να αναζητήσεις τον άνθρωπο που το διέπραξε. Αλλά να διαλέξεις τον άνθρωπο και στη συνέχεια να ψάξεις τους νόμους ή να βάλεις τους ερευνητές να δουλέψουν για να τους φορτώσεις κάποιο αδίκημα».
Υπονομευμένη από το χρήμα και τα λόμπι που αποφασίζουν πλέον για τα πάντα, ανίκανη να δει τα πραγματικά της λάθη αντί να τα καλύπτει με ροζ, πού οδηγείται η αμερικανική Δημοκρατία; Με την πόλωση ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα να φλερτάρει με τον εμφύλιο πόλεμο, όπως έδειξε η επίθεση των οπαδών του Τραμπ στο Κογκρέσο, η παραπομπή του Τραμπ οξύνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα και βάζει τη χώρα σε αγεωγράφητα νερά.
Όσο για τους πρώην προέδρους χρειάζεται προσοχή: θα πρέπει πλέον να κυκλοφορούν μόνο στις Πολιτείες όπου το κόμμα τους έχει την πλειοψηφία και ελέγχει τους τοπικούς εισαγγελείς.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
