Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διχαστεί για τον τρόπο που θα εκλέγεται ο πρόεδρος του κόμματος και η Κεντρική του Επιτροπή. Την ώρα που έχουμε 100 νεκρούς τη μέρα και η βενζίνη πάει για 2 ευρώ το λίτρο, το πρόβλημα δεν ενδιαφέρει παρά έναν πολύ στενό κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ μικρότερο από το 32% που κέρδισε στις εκλογές του 2019. Αφορά το 3%, και αν.
Ιδιαίτερα η διαμάχη για τον τρόπο εκλογής της Κεντρικής Επιτροπής, δεν αποτελεί «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».. Η σημερινή ΚΕ εκλέχθηκε με τον «παραδοσιακό» τρόπο. Αλλά δεν επηρέασε ποτέ τις στρατηγικές επιλογές του κόμματος, πολύ περισσότερο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν τις βασικές επιλογές τακτικής. Αν η ίδια μέθοδος εκλογής της ΚΕ διατηρηθεί, τι θα αλλάξει ώστε να τις επηρεάζει στο μέλλον;
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο τρόπος εκλογής της ηγεσίας δεν είναι σημαντικό θέμα: αφορά την δημοκρατία μέσα στο κόμμα, τις σχέσεις με τους πολίτες και το μέλλον του. Μπορεί να επηρεάσει και το πολιτικό σύστημα συνολικά. Αλλά δεν χρειάζεται, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, να ανακαλυφτεί ξανά η Αμερική: βλέπεις τι κάνουν τα υπόλοιπα αριστερά, σοσιαλιστικά και πράσινα κόμματα της Ευρώπης και τα προσαρμόζεις στην ελληνική πραγματικότητα.
Άλλωστε, αυτά είναι θέματα που θα έπρεπε να είχαν αποφασιστεί το δεύτερο εξάμηνο του 2019, μετά την εκλογική ήττα: τι κόμμα πρέπει να φτιαχτεί- ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό- και πώς να συνδεθεί με τους πολίτες που το ψήφισαν. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα του 32% να παίρνει συχνά σε δήμους ποσοστό 5-10%, να πατώνει στις εκλογές των νοσοκομείων ή των δικηγορικών συλλόγων. Τα θαύματα, όπως του 2015, συμβαίνουν μια φορά.
Από αυτή την άποψη, η εκλογή Ανδρουλάκη και ο εκλογικός κίνδυνος που αντιπροσωπεύει, μπορεί να λειτουργήσουν ευεργετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τον Δεκέμβριο, η τακτική του «ώριμου φρούτου» δεν οδηγούσε πουθενά: εκτός κι αν γινόταν ο κατακλυσμός του Νώε με κυβερνητική ευθύνη- εξέλιξη η οποία με μια τόσο ανίκανη κυβέρνηση δεν μπορεί να αποκλειστεί- η ΝΔ θα ερχόταν πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα βουτούσε σε ένα νέο κύκλο παραλυτικής εσωστρέφειας.
Με ορατή την απειλή Ανδρουλάκη, ξεκίνησαν έστω και καθυστερημένα οι συζητήσεις για το «τι κόμμα θέλουμε», ερώτημα που κρύβεται πίσω από τις διαφωνίες για τα οργανωτικά. Συγχρόνως, με δεδομένη την απλή αναλογική στις εκλογές, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο σχηματισμός κυβέρνησης αριστεράς-Σοσιαλιστών. Η αξιωματική αντιπολίτευση ξαναμπαίνει γερά στο παιχνίδι.
«Οσοι πίστευαν πως η ενδυνάμωση του Κινήματος Αλλαγής θα τραυμάτιζε πολιτικά μόνο, ή κυρίως, τον ΣΥΡΙΖΑ, έσφαλαν», έγραφε προχθές η Καθημερινή, εξηγώντας γιατί είναι η ΝΔ που χάνει από την εξέλιξη:
«Αντί, λοιπόν, στην κυβέρνηση να δουν .. το διαφαινόμενο μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, θεωρούσαν ότι η άνοδος του Κινήματος Αλλαγής τους συνέφερε. Λάθος εκτίμηση. Λάθος διαχείριση. Το δε κόστος μεγάλο, καθώς πλέον τίθεται υπό αμφισβήτηση η δυνατότητα εξασφάλισης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας».
Αυτός είναι ο φόβος του Αδωνι Γεωργιάδη, που στο χθεσινό άρθρο του στο Liberal τάχθηκε μέχρι και ..κατά των πραξικοπημάτων:
Με τον σχηματισμό «προοδευτικής διακυβέρνησης», δηλαδή μίας κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα – διότι κανείς δεν αμφισβητεί ότι στις επόμενες εκλογές πρώτο κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία-, τι μας λένε στην ουσία; Να υπάρξει Κυβέρνηση χωρίς την επιλογή του ελληνικού λαού. Αυτό θα ήταν σε όρους φρασεολογίας της Αριστεράς «κανονικό πραξικόπημα».
Διαβάστε επίσης:Σενάρια για «πραξικόπημα» και «πολιτική ανωμαλία» βλέπει ο Αδ. Γεωργιάδης με φόντο τις εκλογές με απλή αναλογική
Ας αφήσουμε τον κ. Γεωργιάδη να πιστεύει ότι το 2015 στην Πορτογαλία έγινε πραξικόπημα, αφού σχηματίστηκε ακριβώς προοδευτική κυβέρνηση παραμερίζοντας τη δεξιά που είχε τερματίσει πρώτη στις εκλογές. Αλλά για να προχωρήσει πραγματικά η προοδευτική διακυβέρνηση, υπάρχουν 4 απαραίτητες προϋποθέσεις.
Η πρώτη: πρέπει να γίνει επιτέλους συστηματική δουλειά για τη διόρθωση και την ενίσχυση στο προφιίλ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του κόμματος, αλλά υπολείπεται -αδίκως- σε δημοφιλία και σε ποιοτικά στοιχεία του Κ.Μητσοτάκη.
Από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης γίνεται τα τελευταία χρόνια μια πολύ καλά οργανωμένη προπαγάνδα για την απαξίωση του Τσίπρα, που είχε αποτελέσματα. Ακόμη και σε τομείς που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρητικά θα υπερτερούσε κατά κράτος του ομόλογου της ΝΔ, όλες οι έρευνες δείχνουν τον Μητσοτάκη να προηγείται. Αυτή η προπαγανδιστική εκστρατεία κατά Τσίπρα υποτιμήθηκε και δεν έχει ποτέ αντιμετωπιστεί.
Δεύτερον, να γίνει μια επαγγελματική, επιστημονική επεξεργασία της πραγματικής κατάστασης στη χώρα, Σε ανάλυσή του στο προηγούμενο Βήμα της Κυριακής, ο Αρης Ραβανός σημείωνε για την «προεδρική αυλή», ότι «έχει δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα ως προς την ανάλυση των στοιχείων και της προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αγνοώντας πολλές φορές ουσιώδεις παραδοχές της πολιτικής επιστήμης».Θα έπρεπε να έχει ήδη απαντηθεί αυτό από την ηγεσία του κόμματος.
Τρίτον, να υπάρξει μια σοβαρή τοποθέτηση για τις αιτίες που δημιούργησαν το «αντισύριζα μέτωπο», τι πρέπει να κρατήσει και τι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ από την προηγούμενη θητεία του και με ποιους θα κυβερνήσει.
Και τέταρτον, όπως έχω ξανασημειώσει σε αυτή τη στήλη, να βελτιωθούν οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ μέσα από την αναθεώρηση της κριτικής που δέχθηκε το 2009-11. Ο τελευταίος τραγέλαφος με τους νεοδημοκράτες μαυρογυαλούρους στην Ηλεία, απέδειξε ότι ήταν η ΝΔ του κ. Καραμανλή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη λεηλασία της χώρας και έφερε τη χρεοκοπία.
Μια συντομευμένη εκδοχή του άρθρου, δημοσιεύθηκε στα «Νέα» του Σαββάτου
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο tvxs.gr
