Την εβδομάδα που πέρασε, η ΝΔ κήρυξε επιστράτευση των ευρωβουλευτών της. Πριν καλά καλά χωνέψουν το αρνί του Πάσχα, έπρεπε να τρέξουν στο Στρασβούργο για να ψηφίσουν στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Όχι φυσικά για την υιοθέτηση κατώτατου μισθού στην ΕΕ, τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων και των λόμπι ή μέτρα για την κλιματική κρίση. Σε αυτά τα θέματα, η ευρωπαϊκή δεξιά ψηφίζει κατά. Ήταν για τον φράχτη στον Έβρο.
Ευρωπαϊκή δεξιά, ακροδεξιά της Λε Πεν, της Μελόνι και των κάθε λογής δηλωμένων φασιστών-νεοναζί, είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους για να περάσουν μια τροπολογία, με την οποία φράχτες και τείχη στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, θα χρηματοδοτούνται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Στην αρχή, αυτό το λαμπρό σχέδιο που είχε ενώσει όλες τις.. φωτισμένες δυνάμεις της Ευρώπης, έδειχνε να προχωράει: η τροπολογία ψηφίστηκε με 322 ψήφους υπέρ και 290 κατά.
Η ευρωβουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, η φωνή της ακροδεξιάς στη νεοδημοκρατική ευρωομάδα, έσπευσε να πανηγυρίσει. Θριαμβευτικές δηλώσεις και στην Ελλάδα, από Μηταράκη, Θεοδωρικάκο και κυβερνητικό εκπρόσωπο. Πριν από 30 και πλέον χρόνια, η ανθρωπότητα γιόρταζε την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, που τόσοι άνθρωποι πανηγυρίζουν για το αντίθετο.
Ο Μάνφερντ Βέμπερ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ-EPP) με τους δύο μισθούς (ευρωβουλευτής και πρόεδρος του ΕΛΚ) έφτιαξε και αφισάκι για τα social media (φωτογραφία του άρθρου), στο οποίο μάλιστα δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι η τροπολογία ψηφίστηκε και από τις δύο παρατάξεις της ακροδεξιάς(61+ 57)
Η συνέχεια του ήταν λιγότερο ευχάριστη. Πολλοί δεξιοί-ακροδεξιοί ευρωβουλευτές νόμιζαν ότι το σχέδιο είχε πετύχει και έφυγαν για ψώνια, όπως συνήθως κάνουν. Κεντρώοι ευρωβουλευτές κατάλαβαν το λάθος τους : ακριβώς λόγω της (ν)τροπολογίας, το τελικό ψήφισμα- καταψηφίστηκε και μάλιστα με διαφορά. (210 υπέρ, 321 κατά και 105 αποχές). Η δημοκρατική Ευρώπη ευτυχώς αντιστέκεται ακόμη.
Διαβάστε: Φράχτης στον Έβρο: Στο κενό η προσπάθεια του ΕΛΚ για χρηματοδότηση
Ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα για να ψαρέψει κανένα ψήφο Κασιδιάρη και την πλήρωσαν οι ευρωβουλευτές του, κοτζάμ Δευτέρα του Πάσχα. Γιατί βεβαίως πρέπει να είσαι τούβλο για να πιστεύεις ότι ένας φράχτης θα αποτρέψει τις προσφυγικές ροές. (και μάλιστα μέσα σε ελληνικό έδαφος. Σε περισσότερες διεθνείς καταδίκες της χώρας θα οδηγήσει, αλλά δεν τους νοιάζει).
Οι σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες παραδέχονται πλέον ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι απαραίτητοι για το δημογραφικό πρόβλημα, την οικονομία και την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Το γερμανικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και φροντίδας ηλικιωμένων εξαρτάται από τους μετανάστες 690.000 εργαζόμενους, που έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα. «Χωρίς τους μετανάστες εργαζόμενους, σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας, το γερμανικό σύστημα υγείας θα ήταν προς κατάρρευση», αναφέρεται σε έκθεση του Γερμανικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων για την Ένταξη και τη Μετανάστευση.
Τελευταία στην εφημερίδα τα Νέα, σε μια ευχάριστη ανάπαυλα της δεύτερης σελίδας, απ’ όπου απουσιάζε ο τοξικός καθημερινός αρθρογράφος της, δημοσιεύτηκε ένα εξαιρετικό άρθρο του συγγραφέα Γιάννη Λασκαράκη. Το παραθέτω ολόκληρο, γιατί τα λέει όλα:
Ο φράχτης του Δον Κιχώτη
Χθες είδα έναν εφιάλτη. Στον φράχτη του Εβρου είχαν σκαρφαλώσει για να περάσουν τα σύνορα οι ρωμιοί πρόσφυγες του 1922-23. Ηταν οι κυνηγημένοι Έλληνες του Πόντου, της Θράκης και της Μικρασίας. Ηταν οι «τουρκόσποροι», οι «ογλούδες», οι «μεμέτηδες», οι «σαρικοφόροι σκλάβοι», οι «προσφιλέρ χαϊβάν», οι «παστρικές».
Μαζί τους και οι παππούδες μου με τους γονείς μου. Δεν τους άφηναν να περάσουν. Τους ζητούσαν διαβατήρια και έγγραφα που δεν διέθεταν. Είχαν ψηφίσει νόμο, έλεγαν, που απαγόρευε τη μαζική είσοδο προσφύγων στην επικράτεια. Στην καιόμενη Σμύρνη δεν έστειλαν πλοία να τους φέρουν στην Ελλάδα. Προτίμησαν να τους αφήσουν να τους σφάξουν οι Τούρκοι για να «μην τα ανατρέψουν όλα» όταν έρθουν στην Ελλάδα ως Βενιζελικοί.
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν εκείνοι οι πρόσφυγες με τους Πακιστανούς, τους Αφγανούς και τους Αφρικανούς που επιχειρούν να διαβούν τα σύνορά μας.
Σύμφωνοι, οι πρόσφυγες είναι διαφορετικοί, αλλά η αντιμετώπισή τους είναι η ίδια.
Υπάρχουν και άλλες ομοιότητες. Εκείνοι οι πρόσφυγες έδωσαν πνοή και ζωντάνια στη νέα τους πατρίδα. Μεταμόρφωσαν την Ελλάδα από ένα καθυστερημένο κρατίδιο σε χώρα νεωτερική στον πυρήνα της Ευρώπης.
Eτσι και οι σημερινοί, οι Αλβανοί και οι πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ και άλλοι Ασιάτες μας προσέφεραν εργατικά χέρια, καλούς τεχνίτες, έτοιμους επιστήμονες, μηχανικούς. Και κυρίως παιδιά της ελληνικής παιδείας μετέχοντα.
Παιδιά όμως δεν υπάρχουν στον Εβρο. Άδειασαν τα χωριά που έσφυζαν άλλοτε από ζωή, έκλεισαν τα σχολεία. Χάσκουν τα σπίτια ακατοίκητα. Τα χωράφια μένουν ακαλλιέργητα, εργάτες δεν υπάρχουν στις οικοδομές.
Το δημογραφικό δεν θα λυθεί ποτέ με τις αναιμικές γεννήσεις. Νέο αίμα χρειαζόμαστε. «Να κάνουμε τους πρόσφυγες νύφες και γαμπρούς για τα παιδιά μας» είπε σε μια εμπνευσμένη ομιλία του ο φωτισμένος Δεσπότης μας κ. Ανθιμος. Και όμως το «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» μας στοιχειώνει.
Αποφασίσαμε λοιπόν να κατασκευάσουμε έναν θηριώδη φράχτη στον Εβρο για να εμποδίσουμε τους «κολασμένους» που ζητούν με κίνδυνο της ζωής τους ένα καταφύγιο για τα παιδιά τους, περνώντας τα σύνορα μιας χώρας που θεωρούν πολιτισμένη. Πολιτισμένη…
Λίγοι θυμούνται ότι πριν από τον φράχτη είχαμε «σπείρει» τα χερσαία σύνορα με ναρκοπέδια. Κάθε τόσο μαθαίναμε πόσες οικογένειες διαμελίζονταν επιχειρώντας να γλιτώσουν από τις βόμβες που έπεφταν στις χώρες τους. Μας «έκραξαν» από την Ευρώπη, μας έβαλαν πρόστιμα και καταργήσαμε τα ναρκοπέδια.
Η Ευρώπη αντιδρά και τώρα στην ανέγερση φραχτών. Τους θεωρεί αναποτελεσματικούς δεδομένου ότι όσοι μετανάστες ή πρόσφυγες περάσουν το ποτάμι θα βρεθούν σε ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος. Επομένως ή θα επαναπροωθηθούν παρανόμως ή θα τους δεχθούμε για να μην έχουμε «μικρές Μαρίες», πραγματικές ή φανταστικές.
Λίγοι βέβαια γνωρίζουν ότι η κατασκευή του φράχτη καταστρέφει χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων μεταξύ των κύριων και των υπερβλητών αναχωμάτων όπου θα κατασκευαστεί, ενώ αποξενώνει τους αγρότες από τη ζωογόνο χρήση του ποταμού.
Και το σημαντικό είναι ότι κανείς δεν ρωτήθηκε για τη μετατροπή του νομού από διεθνή γεωστρατηγικό κόμβο μεταφορών και ενέργειας σε σιδερόφρακτη στρατοκρατούμενη ζώνη με κλειστούς ορίζοντες, στον βωμό του ακροδεξιού εθνικισμού και του υποβόσκοντος ρατσισμού.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι γείτονες τείνουν χέρι φιλίας και συνεννόησης, εμείς φαινόμαστε να προτιμούμε τις μονομερείς ενέργειες με βάση τις πρόσφατες εντάσεις αντί του διαλόγου ο οποίος θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις και στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, με αμοιβαίες κινήσεις καλής θέλησης, όπως πρόσφατα ανέφερε και η κυρία Μπακογιάννη, σχετικά με τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο.
«Τείχη» ειρήνης, εμπιστοσύνης και κοινών συμφερόντων χρειαζόμαστε και όχι δονκιχωτικούς φράχτες έναντι «απειλητικών ανεμόμυλων»…
Ο Γιάννης Λασκαράκης είναι πολιτικός μηχανικός και συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Κυνηγημένοι από την Ιστορία», εκδόσεις Επίκεντρο.
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
