Στο συνέδριο πήραν μέρος εμπειρογνώμονες, ακτιβιστές αλλά και εκπρόσωποι της Ουνέσκο, μη κυβερνητικών οργανώσεων και άλλων διεθνών παραγόντων από πολλές χώρες, με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών και τη συγκρότηση σχετικών δικτύων, αλληλοενημέρωσης, αλληλοβοήθειας.
Στις εισαγωγικές του παρατηρήσεις, ο Στέλιος Κούλογλου, συντονιστής και του συνεδρίου υπογράμμισε ότι η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που δεν είναι μόνο ένα ανθρωπιστικό καθήκον, δεν είναι μόνο μια υποχρέωσή μας που προκύπτει από τη διεθνή νομοθεσία αλλά και από τις αξίες της ΕΕ, είναι και κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε, ώστε αυτά τα παιδιά που έχουν βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση να μπορέσουν να ενταχθούν αρμονικά μέσα στις κοινωνίες και να μην καταλήξουν σε παραβατικές ή άλλου είδους συμπεριφορές για τις οποίες δε θα φταίνε αυτοί αλλά οι πόλεμοι αφενός αλλά και το γεγονός ότι εμείς δε θα τους έχουμε δώσει την εκπαίδευση που θα έπρεπε να είχαν πάρει.
«Η εκπαίδευση μπορεί να σώσει ζωές» τόνισε ο Επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων, Χρήστος Στυλιανίδης, εξηγώντας ότι «είναι ο παράγοντας που μπορεί να αποκαταστήσει την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή».
Στην παρέμβασή της η Αλεξάνδρα Ανδρούσου, αντιπρόεδρος της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας για τη στήριξη των παιδιών των προσφύγων, παρουσίασε τα βασικά σημεία της πολιτικής του υπουργείου παιδείας για την ένταξη των παιδιών των προσφύγων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κάτι που αποτελεί «βασικό καθήκον και πολιτική απόφαση» της ελληνικής πολιτείας. Το παρόν στο συνέδριο έδωσε και η πρόεδρος της Επιτροπής Λίνα Βεντούρα.
Στο συνέδριο παραβρέθηκε επίσης ο Δημήτρης Γουλής, διευθυντής του 67ουΓυμνασίου Ξηροκρήνης στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση διηγούμενος τον ενθουσιασμό με τον οποίο τα προσφυγόπουλα έχουν ενταχθεί στο σχολικό πρόγραμμα. «Όχι μόνο δεν τα κουράζει το σχολείο αλλά ζητούν και περισσότερο» είπε. Επιπλέον, εστίασε στην αλληλεγγύη που επιδεικνύουν οι Έλληνες μαθητές για τους καινούριους συμμαθητές τους.
Ο Σύρος πρόσφυγας Λουάι Κομμάμ Αλμπαμπιλί αναγκάστηκε να αφήσει πίσω την καριέρα του ως καθηγήτης πανεπιστημίου και να κάνει το ταξίδι στην Ελλάδα προκειμένου να ξεφύγει από τον πόλεμο. Όταν βρέθηκε στο κέντρο φιλοξενείας του Σκαραμαγκά, βλέποντας τα μικρά παιδιά που ήταν εκεί, αποφάσισε να του δώσει ξανά μια φυσιολογική ζωή, ιδρύοντας το Σχολείο της Ελπίδας.
Η Άνχελα Μαρία Αρμπελάες, μετανάστρια η ίδια από την Κολομβία, η οποία τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια ζει στην Ελλάδα και όταν ως δημοσιογράφος επισκέφθηκε τη Λέσβο, αποφάσισε να μη φύγει από κει. Θέλοντας μαζί με την κόρη της να συνεισφέρουν στα παιδιά που έβλεπαν να έρχονται καθημερινά με τις βάρκες, αποφάσισαν να τους μιλήσουν σε μια γλώσσα που δε γνωρίζει σύνορα, αυτή της μουσικής. Έτσι, ίδρυσαν τη μη κυβερνητική οργάνωση Art Angels Relief Team και καθημερινά μαθαίνουν στα παιδιά να παίζουν με το βιολί τους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξυλούρη, αλλά και μουσικές της πατρίδας τους.
Στο συνέδριο παραβρέθηκαν εκπόσωποι των οργανώσεων North West Migrants’ Forum (Ιρλανδία), Be Aware and Share (Chios Island), Secondary School (Στοκχόλμη), Γιατροί του Κόσμου, ΠΡΑΞΙΣ (Αθήνα) μεταξύ άλλων.
Παρακολουθείστε ολόκληρη την εκδήλωση σε αυτό τον σύνδεσμο.
Φωτογραφικό υλικό εδώ και εδώ.
(Φωτογραφίες Βασίλης Κατσαρδής)