To βασικό πλεονέκτημα των δικτατοριών που βρίσκονται σε πόλεμο, είναι ότι ο λαός συσπειρώνεται γύρω από την ηγεσία, που κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει. Αυτό συνέβαινε μέχρι τώρα με τον Πούτιν.
Ο στρατηγικός του σχεδιασμός όταν ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία 16 μήνες πριν, να καταλάβει δηλαδή το Κίεβο σε μερικές μέρες εγκαθιστώντας μια κυβέρνηση- ανδρείκελο, είχε αποτύχει παταγωδώς. Οι απώλειες ήταν μεγάλες. Για όσους δεν γνωρίζουν ότι συχνά στη ρωσική ιστορία ο βασιλιάς είναι γυμνός, οι εξώφθαλμες αδυναμίες του ρωσικού στρατού αποτελούσαν έκπληξη. Αλλά συχνότερα με το μαστίγιο και πιο σπάνια με το καρότο, ο Ρώσος ηγεμόνας είχε καταφέρει να φιμώσει τις κριτικές, έξω και μέσα στο Κρεμλίνο.
Ο επικεφαλής της μισθοφορικής Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν, που κάλεσε χθες σε ανταρσία κατά της ρωσικής κυβέρνησης, ήταν ένας άνθρωπος που ανήκε στο στενό κύκλο του Πούτιν. Είχε αξιοποιήσει τη στενή του σχέση με τον αφέντη του Κρεμλίνου για προσοδοφόρα κυβερνητικά συμβόλαια στην Αγία Πετρούπολη, από όπου ξεκίνησαν και οι δύο άνδρες( η φωτογραφία του άρθρου είναι από το 2010).
Διαβάστε, Ρωσία: Έφοδος στα γραφεία της Wagner στην Αγία Πετρούπολη
Με τον πακτωλό των χρημάτων της πάντα πολύφερνης «διαπλοκής αλά ρωσικά», ο Πριγκόζιν δημιούργησε ένα αξιόμαχο μισθοφορικό στρατό ο οποίος έδρασε στη Συρία, την Αφρική και τώρα στην Ουκρανία. Και μόνο το γεγονός ότι ο Πούτιν τού είχε δώσει το πράσινο φως να στρατολογεί χιλιάδες κατάδικους από τις ρωσικές φυλακές για τον ιδιωτικό στρατό του, δείχνει τη στενή σχέση του με τον Ρώσο πρόεδρο και πόσο ο τελευταίος τον είχε ανάγκη. Πράγματι η Wagner είχε αποδειχθεί δύναμη- κλειδί, μεταξύ των άλλων και για την κατάληψη της ουκρανικής πόλης Μπαχμούτ τον Μάιο, μετά από μια πολύμηνη μάχη.
Μέχρι χθες, ο Πριγκόζιν ήταν από τους ελάχιστους που ασκούσαν δημόσια κριτική στον επίσημο ρωσικό στρατό. Αλλά αυτό γινόταν πάντα από εθνικιστική-αντιγραφειοκρατική σκοπιά και στα πρότυπα της σταλινικής εποχής: ο ηγεμόνας δεν φταίει σε τίποτα για τα λάθη των συνεργατών του, που τον παραπλανούν κλπ. Ιδίως της στρατιωτικής ηγεσίας την οποία, επικεφαλής δεκάδων χιλιάδων μισθοφόρων, ο Πριγκόζιν ανέβαζε και κατέβαζε ως ανίκανη και διεφθαρμένη, χωρίς ποτέ να αμφισβητήσει τα κίνητρα του πολέμου.
Από χθες όμως, στο 30λεπτο βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, ο άλλοτε στενός συνεταίρος του Πούτιν κάνει ακριβώς αυτό. Χαρακτηρίζει τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας μια κομπίνα για να πλουτίσει η ρωσική ολιγαρχία. Λέει ότι δεν υπήρχε «τίποτα το ασυνήθιστο» στις κινήσεις του στρατού της Ουκρανίας την παραμονή της εισβολής του Φεβρουαρίου του 2022 , αμφισβητώντας την αιτιολόγηση του Κρεμλίνου ότι η Ουκρανία ετοιμαζόταν για επίθεση στα ανατολικά, στις περιοχές που κατείχαν οι Ρώσοι αυτονομιστές:
«Ο πόλεμος δεν ήταν απαραίτητος για να επιστρέψουν οι Ρώσοι πολίτες στην αγκαλιά μας, ούτε για να αποστρατιωτικοποιηθεί ή να αποναζιστικοποιηθεί η Ουκρανία», συμπέρανε ο Πριγκόζιν καταρρίπτοντας κατάμουτρα τα επιχειρήματα του Πούτιν για την εισβολή. «Ο πόλεμος ήταν απαραίτητος για να μπορέσουν απλώς ένα μάτσο κτήνη, να θριαμβολογήσουν και να δοξαστούν».
Διαβάστε: «Εμφύλιος» στη Ρωσία: Η Wagner προελαύνει σε ρωσικά εδάφη κατά της κυβέρνησης
Ο Πριγκόζιν υποστηρίζει ότι έχει καταλάβει τη στρατιωτική διοίκηση του Ροστόφ, μιας στρατηγικής πόλης στον Νότο, μόλις 100 χιλιόμετρα από τη Ουκρανία (χάρτης στο τέλος) και ότι οι δυνάμεις του προελαύνουν στο ρωσικό έδαφος. Πιθανότατα η ανταρσία του θα πνιγεί στο αίμα, από τις υπέρτερες δυνάμεις του ρωσικού στρατού, εκτός αν αυτός καταρρεύσει πριν την ώρα του.
Σε κάθε περίπτωση, στη ρωσική ιστορία, οι εξεγέρσεις και τα προνουτσιαμέντα στο στράτευμα, του Τσάρου πριν το 1917 ή του Γκορμπατσόφ στο πραξικόπημα του 1991, σηματοδοτούσαν την αρχή του τέλους για την εξουσία. Είναι πλέον σαφές ότι όχι μόνο ο πόλεμος με την Ουκρανία δεν κερδίζεται, αλλά και ότι η ρωσική ελίτ, που εκφράζει ο Πριγκόζιν με τον δικό του τρόπο, θέλει να τελειώσει τον πόλεμο και να απαλλαγεί από τον Πούτιν και την ηγεσία του. Οι μέρες του είναι μετρημένες. Και το πραγματικό ερώτημα είναι πόσες θα είναι αυτές.
Διαβάστε: Μισθοφόροι Wagner: «Σύντομα θα έχουμε νέο πρόεδρο»
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
