Το 2002 βρισκόμουν στα γραφεία του «Χένρι Κίσσινγκερ και συνεργάτες», στην Ουάσιγκτον. Το ραντεβού ήταν με τον Πωλ Μπρέμερ, έναν στενό συνεργάτη του που ήταν τότε μέλος μιας Εξεταστικής Επιτροπής για την 11η του Σεπτέμβρη.
Για το αμερικανικό κατεστημένο η συνεργασία με τον Κίσσινγκερ ήταν το καλύτερο πιστοποιητικό: ένα χρόνο αργότερα, μετά την εισβολή, ο Μπρέμερ διορίστηκε κυβερνήτης του Ιράκ, όπου τα έκανε θάλασσα.
Κάποια στιγμή ο Κίσινγκερ βγήκε από το γραφείο του, είδε κάμερα και πλησίασε. Καλλιεργούσε καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους, εξ ού και οι αγιογραφίες. Με ρώτησε από που είμαι, αλλά μόλις απάντησα έκανε αμέσως στροφή 180 μοιρών φωνάζοντας στον αέρα: «αν βρεθεί τίμιος Έλληνας δημοσιογράφος θα του μιλήσω».
Ο Κίσινγκερ θεωρούσε ότι οι επιθέσεις που δέχτηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ για το Κυπριακό και τις δικές του ευθύνες για την εισβολή, είχαν καταστρέψει την πολιτική του καριέρα.
Κακός του δαίμονας ήταν ο αείμνηστος Ηλίας Δημητρακόπουλος, ανταποκριτής στις ΗΠΑ και από τους μεγαλύτερους πολέμιους της ελληνικής χούντας, την οποία υποστήριζε τότε ξεδιάντροπα η κυβέρνηση Νίξον – Κίσσινγκερ.
Μεταξύ των άλλων, ο Δημητρακόπουλος είχε αποκαλύψει ότι η ΚΥΠ του Παπαδόπουλου είχε χρηματοδοτήσει με 500.000 δολάρια την εκστρατεία των Νίξον – Αγκνιου (ο ελληνικής καταγωγής αντιπρόεδρος του). Είχε πολεμήσει ιδιαίτερα τον Κίσσινγκερ για την πολιτική του στο Κυπριακό.
Το βαθύ κράτος στην Ουάσιγκτον και η χούντα του Παπαδόπουλου ήθελαν να βγάλουν τον Δημητρακόπουλο από τη μέση, με κάθε τρόπο. Η ΚΥΠ, σε συνεργασία με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στις οποίες προΐστατο ο Κίσινγκερ, σχεδίαζαν την απαγωγή και τη μεταφορά του με ένα υποβρύχιο από τη Βιρτζίνια στην Αθήνα.
►Διαβάστε ςπίσης: Κίσινγκερ: Ο Δημητρακόπουλος πέθανε στις ελληνικές φυλακές φυλακές
Το σχέδιο αυτό είχε ο αποκαλύψει ο Κωνσταντίνος Παναγιωτάκος, ο τελευταίος πρέσβης της δικτατορίας στις ΗΠΑ. Στα απομνημονεύματα που δημοσίευσε το 1979 γράφει:
«Όταν έφτασα στην Ουάσιγκτον βρήκα σχέδια, τα οποία είχαν σταλεί, τα οποία μου θύμιζαν μεθόδους της KGB για την απαγωγή του Δημητρακόπουλου».
Μάλιστα σε έγγραφα από το αρχείο του Κίσινγκερ που αργότερα αποχαρακτηρίστηκαν (έπαψαν να είναι απόρρητα), υπάρχει – προχρονολογημένο – τηλεγράφημα αμερικανικών υπηρεσιών που γράφει «ο Δημητρακόπουλος πέθανε στις ελληνικές φυλακές». Το σχέδιο για την εξόντωση του Δημητρακόπουλου ήταν δηλαδή προχωρημένο.
Με τον Δημητρακόπουλο, έναν θαυμάσιο άνθρωπο και φανατικό Δημοκράτη, είχα συνεργαστεί σε διάφορα ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ. Μου είχε πει σε μία από τις συνεντεύξεις:
«Το 1970 ο πατέρας μου στην Ελλάδα ήταν σοβαρά άρρωστος, τυφλός, 80 ετών και έκανα κάθε δυνατή προσπάθεια να μπορέσω να τον επισκεφθώ προτού πεθάνει. Δεν είχα διαβατήριο και η χούντα μου είχε αφαιρέσει την υπηκοότητα Η Αμερικανική Γερουσία εξέφρασε μεγάλο ενδιαφέρον, ο Φουλμπράιτ, ο Κέννεντυ, και πολλοί ακόμη γερουσιαστές. Ζητούσαν ένα προσωρινό διαβατήριο, για να μπορέσω να πάω στην Αθήνα και να γυρίσω ανενόχλητος.
Ο πατέρας μου πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1970, χωρίς να τον δω. Λίγες μέρες πριν ο Γερουσιαστής Έντουαρτ Κέννεντυ της Μασσαχουσέττης μου τηλεφώνησε και μου είπε: ‘’Εμείς κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να σου εξασφαλίσουμε ασφαλή μετάβαση και αναχώρηση. Αλλά κι αν σου την εξασφαλίσουμε να μην πας’’, χωρίς να μου εξηγήσει το λόγο της προειδοποιήσεως αυτής».
Ο Δημητρακόπουλος τη γλύτωσε, αλλά από το Καμπότζη έως τη Χιλή, εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν με την ελευθερία και τη ζωή τους την πολιτική του Κίσιγκερ.
Στην περίπτωση του βομβαρδισμού της Καμπότζης, που ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά, οι οδηγίες του μάγου της διπλωματίας ήταν σαφείς: «Οτιδήποτε πετάει και οτιδήποτε κινείται. Είναι διαταγή, πρέπει να γίνει. Το καταλάβατε αυτό;».
►Δείτε το ντοκιμαντέρ: Ο Μιλόσεβιτς του Μανχάταν
Άρθρο του Στ. Κούλογλου στο TVXS
