Το ένα είναι πλημμέλημα, το άλλο κακούργημα. Αλλά τα δύο παραπτώματα της εβδομάδας συμβολίζουν τη ραγδαία παρακμή της δημοκρατίας το 2023 σε όλο τον κόσμο, όπως τη γνωρίζαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Στο πρώτο υπέπεσε η ελληνική κυβέρνηση, υποχωρώντας στην ακροδεξιά δημαγωγία: διέταξε να κατέβει από το ελληνικό προξενείο ένα έργο τέχνης για τις γυναικοκτονίες.
Στο Παρίσι, η «φιλελεύθερη» κυβέρνηση Μακρόν έκανε το μεγάλο έγκλημα: προώθησε έναν νόμο που περιορίζει σημαντικά την πρόσβαση των μεταναστών στην ιθαγένεια, τα δικαιώματα τους σε κοινωνικές παροχές και τις διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης. Πλήττονται ακόμη και οι ξένοι φοιτητές που σπουδάζουν στη Γαλλία.
Αν οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη παραπέμπουν στην απομονωμένη Ελλάδα και έναν γυμνασιάρχη επί χούντας, στην άλλοτε χώρα του φωτός ο Μακρόν διέβη τον Ρουβίκωνα: το νομοθέτημα πέρασε, παρά τις ισχυρές αντιδράσεις και μέσα στο κόμμα του, χάρις στην υποστήριξη της γαλλικής δεξιάς και ακροδεξιάς.
Η επικεφαλής της τελευταίας, η Μαριν Λε Πεν, πανηγύρισε για την «ιδεολογική της νίκη». «Προκειμένου να περάσει πάση θυσία το νομοσχέδιό της, η εκτελεστική εξουσία έκανε πολλές παραχωρήσεις στη Δεξιά», σχολίαζε το κύριο άρθρο της Le Monde, «με αποτέλεσμα ένα κείμενο αντάξιο ενός φυλλαδίου της ακροδεξιάς, που θέτει υπό αμφισβήτηση θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές». «Ο Μακρόν πήρε τις ιδέες της ακροδεξιάς», πρόσθεσε ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Ο πανικός
Ο κοινός παρανομαστής στη μικρή και τη μεγάλη περίπτωση είναι ο πανικός της δεξιάς απέναντι στην επερχόμενη ακροδεξιά, που απειλεί να πάρει ή παίρνει τους ψήφους της. Στη Γαλλία το άλλοτε κραταιό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν μαζεύει ούτε 5%, ενώ η Μαρίν Λε Πεν είναι πρώτη δύναμη. Ο Μητσοτάκης τρέμει τον Σαμαρά, ο Μακρόν πιστεύει ότι αν υιοθετήσει τις θέσεις της ακροδεξιάς οι Γάλλοι δεν θα έχουν λόγους να ψηφίσουν τη Λε Πεν στις επερχόμενες εκλογές.
Στην πραγματικότητα γίνεται το ακριβώς αντίθετο: από το 2019, η ΝΔ υιοθέτησε μια σκληρή πολιτική απέναντι στη λυδία λίθο με την οποία καθορίζει τη στάση της η ακροδεξιά, δηλαδή το μεταναστευτικό. Το αποτέλεσμα ήταν στις τελευταίες εκλογές τα κόμματα της ακροδεξιάς να γίνουν τρία, συγκεντρώνοντας για πρώτη φορά ποσοστό κοντά στο 13%.
Η χειροτέρευση του επιπέδου ζωής μετά την πανδημία, οι αυξανόμενες κοινωνικές διακρίσεις και οι ιδεολογικές υποχωρήσεις στην ακροδεξιά, έχουν κάνει την τελευταία να θεριέψει. Το 2023, οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές.
Πλήρως απομονωμένος πριν από 10-20 χρόνια λόγω των ακραίων θέσεων του, ο Βίλντερς κέρδισε τον Νοέμβριο τις εκλογές και προσπαθεί να φτιάξει κυβέρνηση στο Άμστερνταμ.
Τα ακροδεξιά κόμματα βρίσκονται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων σε Αυστρία-Γαλλία. Και στη δεύτερη θέση σε Ρουμανία-Γερμανία, όπου το ακροδεξιό Afd έχει προσπεράσει το ιστορικό και κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Μπροστά στον πανικό για τις εκλογικές απώλειες και το επερχόμενο ακροδεξιό τσουνάμι στις εκλογές, η ευρωπαϊκή δεξιά κάνει νέες οδυνηρές υποχωρήσεις. «Η συμφωνία της ΕΕ γυρνάει δεκαετίες πίσω και θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο ανθρώπινο πόνο», σχολίαζε η Διεθνής Αμνηστία το νέο σύμφωνο μετανάστευσης που ψηφίστηκε αυτή την εβδομάδα και χαρακτηρίστηκε ως «ιστορικό βήμα»!
Οι εκλεκτοί των ολιγαρχών και η βρόμικη δουλειά
Οπως και τα παλιά καλά χρόνια της δεκαετίας του 30, οι ολιγάρχες και τα ΜΜΕ τους δεν βρίσκουν τίποτα το ανησυχητικό στην άνοδο της ακροδεξιάς. Γιατί μόλις βρεθούν στην εξουσία, οι ηγέτες της ξεχνούν τη δημαγωγία υπέρ των φτωχών και κατά των πλουσίων και αρχίζουν τη βρόμικη δουλειά.
Δύο εβδομάδες πριν η Τζώρτζια Μελόνι, πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην θαυμάστρια του Μουσολίνι, απέρριψε την πρόταση των κομμάτων της αριστεράς για κατώτατο μισθό τουλάχιστον 9 ευρώ μεικτά ανά ώρα. «Θα θέλαμε να μάθουμε γιατί η Μελόνι είναι τόσο θυμωμένη με τους φτωχούς», σχολίασε η επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος Ελλη Σλάιν.
Στην Αργεντινή οι φτωχοί έχουν αρχίσει οι ίδιοι να θυμώνουν, αλλά ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Μετά τη ριζική υποτίμηση του πέσο κατά 50% και τα άγρια μέτρα λιτότητας , ο ακροδεξιός νέος πρόεδρος Χαβιέρ Μιλέι ανακοίνωσε ότι πουλάει όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις της χώρας και αφαιρεί βασικά δικαιώματα από τους εργαζόμενους, ακόμη και την άδεια μητρότητας.
Ο Μιλέι είναι ένας από τους κλόουν που ξεφυτρώνουν σε διάφορες χώρες από το πουθενά. Το 2024 μπορεί να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές ο Τραμπ στις ΗΠΑ, ενώ η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τις καταστροφικές επιπτώσεις δύο πολέμων, τους οποίους ούτε καν επιδιώκει να επηρεάσει.
